𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟐𝟑 | 𝐔𝐩 𝐈𝐧 𝐅𝐢𝐫𝐞

• POV HOLLY •

Het daarop volgende uur gaat tergend langzaam voorbij, één die ook nog eens een ware marteling is. Ik zal gewoon opgelucht zijn als ik naar thuis kan.

Het is niet eens dat Olivia me het bloed onder de nagels vandaan haalt. Sterker nog, ze valt eigenlijk nog best mee.

Ergens had ik verwacht ze zich net zo kattig zou gaan gedragen als dat ze soms op kantoor doet, maar op een paar afkeurende blikken en geluiden na, is dat totaal niet het geval.

Ze is nu zelfs diep in gesprek met Noah, die elkaar beter kennen dan ik had gedacht, want blijkbaar gaan zij ook buiten het werk met elkaar om aangezien ze nu praten over een uitje die ze een tijdje geleden nog samen met hun andere vrienden hebben gemaakt.

Dus ja, Olivia is niet de kwaadaardigste hier vanavond — zelfs al kan ik haar nog altijd niet uitstaan, maar dat is puur omdat zij Aiden's date.

Dát is wat me enorm frustreert, want juist híj is de reden van mijn marteling op dit moment.

Elke keer als ik zijn kant opkijk, is zijn blik op mij. Ik snap niet waarom, aangezien een zekere blondine naast hem maar al te duidelijk laat merken dat ze hem wil. Maar nee, zijn groene ogen zijn constant op mij gericht.

Net zoals nu.

Als het nou de uitdagende staar-competitie zou zijn die we normaal gesproken doen, dan was het geen probleem geweest. Dát kan ik nog wel handelen.

Dit is een blik waarmee hij hele bossen in brand kan zetten of hordes vrouwen aan zijn voeten kan laten vallen. Maar dit is vooral een blik die ervoor zorgt dat het alsmaar warmer wordt tussen mijn benen.

Voor de zoveelste keer tijdens deze date, duw ik mijn knieën tegen elkaar in de hoop dat het kloppende gevoel tussen mijn benen minder wordt.

Maar net als de andere tachtig keer, helpt het dit keer ook geen ene moer.

Dat Aiden er zo ongelofelijk sexy uitziet werkt ook niet echt mee. Ik heb het gevoel alsof ze de kachel in het restaurant op de hoogste stand hebben gezet en dat in het midden van de snikhete zomer.

Met moeite weet ik het oogcontact met hem te verbreken. Ik werp een blik op de deur van de keuken, in de hoop dat ik de chef mijn mentale wanhoop aanvoelt en wat sneller gaat werken.

Laat ze alsjeblieft opschieten met dat dessert.

Ik moet ontsnappen aan de intense blik van Aiden die ik zelfs nu nog op me voel branden. Ik heb een adempauze nodig en wel nu.

'Ik ben zo terug,' zeg ik tegen niemand in het bijzonder en sta op.

Zonder te wachten op reactie loop ik, zo snel ik kan op deze hoge hakken, naar de toiletten. Ik storm nog net niet het damestoilet binnen die gelukkig verlaten lijkt zodat niemand mijn mentale instorting kan aanschouwen.

Lichtelijk buiten adem steun ik met mijn handen op de zwart glanzende wastafel die de gehele wand beslaat, en sluit mijn ogen.

Ik mag niet vergeten dat Aiden heeft gezegd dat hij zal proberen mijn leven tot een hel te maken. Dit is ongetwijfeld een van zijn intimidatie spelletjes.

Een beverige zucht ontsnapt mijn mond als ik mijn ogen op de spiegel richt, en spreek mezelf dan streng toe.

Je bent sterker dan dit. Laat je niet gek maken voor hem, Holly.

Ik schrik op als de deur open vliegt en niemand minder dan de duivel hemzelf binnen komt lopen.

Wacht. Ben ik soms in het herentoilet? Dat zou echt wat voor mij zijn om in de chaos de verkeerde ruimte binnen te lopen.