𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟎𝟓 | 𝐇𝐢𝐝𝐝𝐞𝐧 𝐇𝐢𝐥𝐥𝐬

• POV HOLLY •

Het landhuis van de Wyatt's torent boven me uit als Theo me voor de deur heeft afgezet. Het landhuis is maar één van de vele enorme landhuizen die in de Hidden Hills staat, een van de rijke buitenwijken van Los Angeles.

Grote namen in de showbizz wereld wonen hier, ook al ben ik hier nog nooit een celebrity tegen gekomen. Niet dat ik daar behoefte aan heb want ik zie die mensen net zoals alle anderen; normale mensen zoals jij en ik. Oké, met een paar miljoen dollar op hun bankrekening maar verder zijn het normale mensen.

Ik neem even een momentje om het prachtige landhuis van de Wyatt's in me op te nemen.

Het maakt niet uit hoe vaak ik hier al ben geweest, keer op keer blijf ik me erover verwonderen hoe mooi het huis is. Voor mij is dit echt hét huis als het gaat om de categorie: droomhuizen. Alles is in Franse stijl en ik vind het werkelijk prachtig.

In mijn jeugd had ik hier zoveel tijd doorgebracht dat ik het al snel was gaan beschouwen als mijn tweede thuis. Het voelt dan ook meteen vertrouwd wanneer ik de gedetailleerde entree deur openduw en naar binnen loop.

In de royale hal wordt ik begroet door Celine, de gastvrouw van het huis en tevens degene die de rest van het personeel aanstuurt dat in het landhuis van de Wyatt's werkt.

'Goedemiddag, Miss Parker.'

Ik zou een dollar moeten krijgen voor elke keer dat iemand me met "Miss Parker" of met "u" aanspreekt. Ik zou slapend rijk kunnen worden.

Ik schenk haar een glimlach. 'Goed je weer te zien, Celine. En je weet dat je me geen "Miss Parker" hoeft te noemen hé?'

'Gewoonte,' lacht ze. 'Kom, je spullen zijn al naar je kamer gebracht.' Celine gaat me voor als we de marmeren trap oplopen.

Mijn vingers glijden over de zwart metalen balustrade van de trap die eveneens in Franse stijl en perfect aansluit bij het witte marmer van de trap en vloer in de hal. De prachtige balustrade wordt doorgetrokken op de overloop van de eerste verdieping. De authentieke details op het plafond laten Alice' liefde voor de Franse architectuur wederom terugkomen.

Alice vliegt meerdere keren per jaar met een aantal teamleden naar Parijs om daar inspiratie op te doen voor nieuwe klussen en tot een aantal jaar geleden, gingen de Wyatt's bijna elke zomer op vakantie naar Frankrijk, dus hun liefde voor de Franse architectuur is ook niet zo verrassend.

Van wat ik heb gehoord en heb gezien op hun vakantiefoto's, moet Parijs ontzettend mooi zijn. Het staat zeker op mijn lijstje van plekken die ik ooit wil bezoeken.

Stiekem hoop ik dat ik over een paar jaar, wanneer ik genoeg ervaring heb opgedaan, een keer met Alice mee mag voor een inspiratie trip naar Parijs. Dat is, als ik dan nog steeds bij Wyatt Designs werk natuurlijk. Misschien vinden ze me uiteindelijk toch niet goed genoeg om voor hun high-end bedrijf te werken en sta ik na een paar dagen alweer op straat.

Celine krijgt mijn gepieker niet mee en loodst me verder mee het huis in. Ze stopt uiteindelijk voor een van de gastenkamers. Het is een andere kamer als waar ik vroeger weleens in verbleef. Ze opent de dubbele deuren en onthult een kamer die ik eerder als een hotel suite zou omschrijven.

Mijn mond valt open. 'Wacht, ze laten me in deze kamer verblijven?!'

Celine grinnikt zachtjes om mijn verbazing.

Verwonderd loop ik de roomwitte kamer in. Het kingsize bed is prominent aanwezig en geeft je vanuit bed uitzicht op het uitgestrekte landgoed dat rondom het huis ligt.

De gordijnen waaien de kamer in door de dubbele balkon deuren die openstaan. Ik loop erheen en vouw mijn vingers om de balustrade van het – niet verassend – Franse balkon. Bijna twee hectare grond strekt zich onder me uit.