𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟒𝟎 | 𝐓𝐡𝐚𝐭'𝐬 𝐔𝐧𝐞𝐱𝐩𝐞𝐜𝐭𝐞𝐝

• POV HOLLY •

Ik leun tegen de pooltafel en kijk toe hoe Nadia behendig de ene gekleurde bal, na de andere in de hoeken tikt. Is er iets wat die meid niet kan?

De NASCAR race is inmiddels afgelopen—wat al ellendig lang duurde—, maar blijkbaar was dat nog niet genoeg sport voor vandaag, want de mannen zitten nu weer te kijken naar een football wedstrijd.

Maar dat geeft ons meiden wel iets meer tijd om te roddelen.

'We zouden dit veel vaker moeten doen,' zegt Lexi. 'Maar dan laten we de mannen thuis, aangezien ze toch geen aandacht voor ons hebben.'

Mijn blik gaat naar de bar waar Aiden, Matt, Justin en Dylan net aan hun zoveelste biertje beginnen, met hun aandacht nog altijd bij de football wedstrijd.

'Sterk plan,' stemt Nadia in. 'Jullie zijn geweldig en ik ben wel toe aan wat meer girltime. Al die weekenden die ik met de mannen heb doorgebracht, laten me haast vergeten dat ik een vrouw ben die ook weleens behoefte heeft aan roddelsessies.'

Lexi en ik grinniken allebei.

Nadia is een onwijs tof persoon en past perfect in ons meidengroepje thuis. Ze had ons al verteld dat ze geen enkele vrouwelijke vrienden heeft, en dus grotendeels optrekt met de vriendengroep van haar man Justin. Maar wij verwelkomen haar met open armen in ons groepje.

Mijn aandacht verplaatst zich naar Evie, die naar mijn mening wel erg stilletjes is. Nu ik erover nadenk is ze al zo sinds binnenkomst en dat is compleet het tegenovergestelde van hoe ze normaal is.

Terwijl Nadia en Lexi met elkaar verder kwebbelen en ondertussen hun potje pool afmaken, loop ik naar het tafeltje waar onze drankjes opstaan, en plof neer op de stoel naast Evie, die nog altijd afwezig voor zich uitstaart.

Ik neem een slokje van mijn cola en zet het glas weer neer. Ik was na één glas wijn al overgegaan op alcoholvrije dranken, aangezien Aiden toen al niet van plan leek te zijn om het bij twee biertjes te houden en een van ons toch zal moeten terugrijden naar huis.

Ik leun achterover en sla mijn mijn benen over elkaar. 'Heb je het een beetje naar je zin?'

'Hm? Oh ja hoor.' Evie schenkt me een glimlach die haar ogen niet bereikt. 'Bedankt dat je me hebt uitgenodigd. Ik was wel toe een aan relaxed middagje.'

'Je ziet er anders niet zo relaxed uit.' Ik draai me op de stoel naar haar toe en leg mijn hand over die van haar. 'Eef, wat zit je dwars?'

Ze zucht en slaat haar ogen neer. 'Niks. Gewoon een beetje moe van het vele werken, denk ik.' Snel kijkt ze mijn kant op. 'Dat is overigens niet jouw schuld. Ik ben zo'n persoon die thuis gaat zitten malen over het werk.'

'Ah, dat snap ik wel ja,' zeg ik en glimlach, ook al weet ik dat dát niet de echte reden is waarom ze zo gespannen is.

Toch dring ik niet verder aan. Als ze me wil vertellen wat haar dwars zit, dan weet ik zeker dat ze naar me toekomt wanneer ze er klaar voor is.

In een aangename stilte richten we onze blikken op de andere twee meiden, die nog altijd verwikkeld zijn in een potje pool.

Als Nadia Lexi met alle gemak heeft verslagen, komen ze bij ons aan het tafeltje zitten en algauw babbelen we er met z'n vieren wederom gezellig op los.

'Hé, Holly. Ik hoorde trouwens dat je met Dylan hebt gezoend.' Nadia kijkt me met een grote grijns aan.

'Wat?!' roept Lexi uit, waardoor er een aantal hoofden onze kant opdraaien. 'Dat heb je me helemaal niet verteld! Wanneer is dát in vredesnaam gebeurd?!'