𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟎𝟒 | 𝐎𝐧 𝐌𝐲 𝐌𝐢𝐧𝐝

• POV AIDEN •

Sinds wanneer is Holly Parker, de grijze muis die altijd haar ogen op de grond gericht hield, ineens zo'n vurig typje geworden?

Niet dat ik het erg vind want ik hou wel van die pittige types, dat is zolang ze me maar niet teveel uitdagen.

Maar nog belangrijker: waarom valt het me nu pas op hoe sexy ze is?

In de afgelopen paar jaar is Holly een hele hoop veranderd. Blijkbaar zelfs zo veel dat ik nu nog steeds aan haar denk, en dat terwijl ik haar de laatste paar uur niet eens meer gezien heb.

Om één of andere idiote reden kan ik haar maar niet uit mijn gedachten krijgen. Ze is verdomme Deans irritante dochter – degene die vroeger altijd ons zwembad inpikte of jankend naar haar vader rende als ik of mijn broer haar liep te klieren.

Maar ze is niet meer de Holly van vroeger, verre van zelfs.

Dit was de eerste keer dat ik haar niet naar de grond had zien staren omdat ze verlegen was. Nee, dit keer had ze me haast woedend aangekeken met die fonkelende bruine ogen toen ik haar uitgebreid had zitten te bekijken.

Waarom had ze dat prachtige lichaam in vredesnaam al die jaren onder grote truien verstopt?

Mijn God, zeg.

Ik zat bijna te watertanden toen ze voor mijn bureau stond met die boze blik op haar gezicht en haar armen over elkaar geslagen waardoor haar borsten stevig tegen elkaar werden gedrukt.

Haar kledingkeuze had er ook niet echt aan meegeholpen om haar uit mijn gedachten te krijgen – als je dat minuscule zomerjurkje al kleding kunt noemen.

Jezus.

Dat stukje stof viel zo strak om haar lichaam, dat haar rondingen me hadden gelonkt. Het liefst had ik Holly tegen de eerste de beste muur geduwd en alles met haar gedaan wat ervoor zou zorgen dat mijn naam al kreunend over haar volle lippen zou komen.

En... ik ben weer hard. Fuck.

Dat effect heeft Holly nog nooit op me gehad.

Nu heb ik haar altijd al wel interessant gevonden, vooral die ene keer dat ze nauwelijks haar ogen van me af had kunnen houden. Maar ik heb me nog nooit zó aangetrokken gevoeld tot haar.

Holly is altijd zo'n saai, gesloten ding geweest en dat is nou niet echt mijn type. En daarbij komt dat ze altijd immuun is geweest voor mijn charmes, en ik ken maar weinig vrouwen die dat kunnen weerstaan.

Wat zeg ik? Ik ken er geen één. Behalve Holly dus.

Zelfs vanmorgen, toen ik haar zo openlijk had zitten te bekijken en zelfs wat had geflirt leek ze nog niet te zijn aangedaan door mijn charme.

Het irriteert me nu al mateloos.

Holly is de laatste tijd constant het onderwerp van mijn irritatie geweest, zelfs voordat ik haar vandaag voor het eerst in twee jaar weer heb gezien.

Toen pa en ma me hadden verteld dat ze tijdelijk bij ons zou komen wonen, was ik compleet over de zeik geweest. En nog meer toen ik hoorde dat ze ook nog eens hier zou komen werken. In mijn bedrijf. Nou ja, bijna mijn bedrijf.

Ondanks dat ik nu al tachtig procent van Wyatt Designs beheer, willen mijn ouders het bedrijf nog niet volledig uit handen geven. Dat is ook waarom ik niks te zeggen had over of Holly nou wel en niet hier zou mogen komen werken.

Het was een uitgemaakte zaak, al lang voordat ze het me hadden verteld.

Het is niet zozeer dat ik Holly haat. Ik mag haar niet echt, maar haat gaat me een beetje te ver. Toch vind ik het belachelijk dat ze die baan heeft gekregen enkel omdat ze een vriendin van onze familie is. Die baan hadden mijn ouders aan iemand moeten toewijzen die het verdiende.