𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟏𝟑 | 𝐃𝐫𝐢𝐯𝐢𝐧𝐠 𝐌𝐞 𝐂𝐫𝐚𝐳𝐲

• POV AIDEN •

Justin reikt zowel Dylan als mij een biertje aan en ploft zelf neer op de andere bank.

Na dat hele gedoe rondom de kus met Holly, heb ik Dylan een aantal dagen genegeerd. Heel kinderachtig, ik weet het, maar ik was gewoon nog altijd pissig. En niet eens zozeer op hem of op Holly.

Ik was pissig vanwege de jaloezie ik die voelde.

Dat heb ik inmiddels achter me kunnen laten en nu kan ik weer normaal in één ruimte met Dylan zitten, zonder dat ik de neiging krijg om hem een knal te verkopen.

En waarom zou ik wrok koesteren tegen mijn beste vriend? Hij mag doen en laten wat hij wil én met wie hij wil, zelfs als dat met Holly is. Ik heb geen reden om jaloers te zijn. Holly is mijn vriendin niet en dat zal ze ook nooit worden.

Over Holly gesproken; om te zeggen dat ik positief verrast was toen ze haar ideeën had gepresenteerd voor het Arquette project, is een understatement te noemen.

Ze had mijn ongelijk bewezen toen ik dacht dat ze geen talent voor design had.

Ik haat het om toe te geven, maar ze is echt goed. Al zou ik dat nooit hardop uitspreken tegen Holly.

Maar goed, als ze zoiets al in een uurtje tijd kon kunnen bedenken, dan ben ik erg nieuwsgierig naar wat ze kan als we de volgende fase van het project in gaan.

Ik heb inmiddels van mijn moeder begrepen dat Holly wel degelijk een achtergrond in interieur design heeft. Blijkbaar heeft ze er zelfs voor gestudeerd.

Dat bewijst maar weer hoe weinig ik over deze nieuwe versie van Holly weet. Ze is in de afgelopen jaren écht veranderd, in meer opzichten dan één.

Nu irriteert het me nog meer dat ze gaat samenwerken met die eikel van een Noah Davis.

Stiekem had ik gehoopt dat Holly zo slecht zou zijn in haar werk, dat mijn moeder geen andere keus zou hebben dan haar te vervangen voor het project.

Nu zit ik mezelf op te vreten om het feit dat Holly en Noah de komende tijd nauw gaan samenwerken en van wat ik tijdens de meeting gezien heb, kunnen die twee het erg goed met elkaar vinden.

Iets té goed naar mijn mening.

Ik heb wel gezien hoe Noah naar Holly zat te kijken. Als een fucking hongerig roofdier.

Ik had die klootzak het liefst een knal willen verkopen omdat hij zo akeligs dicht naast Holly zat tijdens de meeting met Mrs. Arquette. Knarsetandend had ik moeten toekijken hoe ze constant naar elkaar zaten te glimlachen.

Ik zucht. Daar is die fucking jaloezie weer. Verdomme.

Niet aan Holly denken, focus je op de wedstrijd.

Ik probeer mijn aandacht weer te richten op de flatscreen in de woonkamer van Justin en Nadia, iets wat makkelijker gezegd is dan gedaan.

Nadia komt de woonkamer binnenlopen en gaat dicht naast Justin zitten. Blijkbaar is hij daar nog niet helemaal tevreden mee, want hij trekt Nadia spoeltjes op zijn schoot om haar vervolgens te overladen met kussen waardoor ze zachtjes begint te giechelen.

Dylan en ik trekken beiden onze neus op.

Wat een klef gedoe.

Na anderhalve maand zitten deze newlyweds — de recente Mr. én Mrs. Beckett — nog altijd volop in hun honeymoon fase.

De twee tortelduifjes leiden me compleet af van de wedstrijd en zorgen ervoor dat mijn gedachten meteen weer afdwalen naar een bepaald iemand.