𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟏𝟕 | 𝐌𝐚𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐀𝐦𝐞𝐧𝐝𝐬

• POV HOLLY •

De grote mediterraanse villa is vanaf de weg al zichtbaar en springt er, zelfs tussen alle andere luxe villa's in deze wijk, het meeste uit. Evie was zo aardig geweest om me haar auto voor een paar uur uit te lenen zodat ik bij de villa van de Arquette's kon gaan kijken.

Het wordt echt tijd dat ik een eigen auto ga aanschaffen.

Ik draai de lange oprijlaan in en rij op een slakkengangetje verder zodat ik de villa eens goed van de buitenkant kan bekijken. Ondanks dat er nog volop gewerkt wordt aan de buitenkant, is het al prachtig.

Op de oprijlaan staan verschillende pick-up trucks die toebehoren aan het aannemersbedrijf waar Wyatt Designs mee samen werkt. Ik parkeer Evie's Volvo achter een van de trucks en grijp mijn spullen voor ik uitstap.

Meteen voel ik de drukkende warmte die vandaag in de lucht hangt. Evie's auto heeft godzijdank een goedwerkende airco die onderweg hierheen aan heb kunnen zetten. Enige nadeel daarvan is, dat als je die koele auto verlaat, de hitte letterlijk als een klap in je gezicht voelt.

Zomers in Californië zijn geen grap. Op snikhete dagen als deze, mis ik stiekem toch wel het regenachtige, druilerige weer van Seattle.

Ik laat mijn handtas aan mijn arm hangen en loop richting de ingang van de enorme villa. Met een vriendelijke glimlach begroet ik de drie bouwvakkers die buiten aan het werk zijn. Als reactie krijg ik grijnzende en starende blikken toegeworpen.

Een beetje opgelaten door hun aandacht, haast ik me snel naar binnen waar ik kan ontsnappen aan hun starende blikken — die overigens gericht waren op mijn blote benen.

Misschien was het ook niet zo heel slim om hierheen te komen terwijl er nog volop aan de villa gebouwd word. Het korte zomerjurkje dat ik draag werkt daar ook niet echt aan mee, maar in mijn verdediging dacht ik dat ze al klaar waren met het exterior. Als we achterliggen op schema, dan heeft Noah dat voor me verzwegen.

Dat zou ik erg vreemd vinden. We doen dit project toch immers samen?

Misschien is Noah het wel gewoon vergeten te melden. Ik heb hem de laatste dagen al nauwelijks gezien omdat hij zei dat hij druk was, dus zo gek is die aanname niet.

Ik loop de royale entreehal binnen waar gelukkig niemand te bekennen is. Tot mijn opluchting zie ik dat hierbinnen al wel alles op schema loopt. Dat maakt het voor mij een stuk makkelijker om met een definitief ontwerp te komen.

Ik loop de ruimte in die uiteindelijk de keuken zal worden en leg mijn spullen op de werktafel die tegen de een van de wanden aanstaat.

Tien minuten later sta ik in de grote zitkamer met een notitieblok en de bouwtekening — die ik voor het gemak maar even op het lage trapje heb gelegd dat waarschijnlijk toebehoort aan een van de werklui.

Met de pen tik ik bedenkelijk tegen mijn onderlip als ik de ruimte doorkijk.

Ik had besloten om hier te beginnen en vanuit daar de rest van de beneden verdieping te doen. Deze villa is zo immens groot dat ik het niet allemaal in één dag kan doen. Ik heb mezelf dan ook voorgenomen om voor de volgende keer Evie mee te nemen zodat ik wat meer overzicht krijg.

Mijn ogen nemen alles in zich op en vrijwel direct kan ik visualiseren hoe deze ruimte het beste tot z'n recht zal komen.

Afgaande op de wensen van de Arquette's, moet de mediterraanse stijl ook hierbinnen de overhand nemen, maar met een mix van modern — zoals ik ze had voorgesteld.

Veel natuurlijke tinten en hout, besluit ik.

Ik richt mijn blik op de vloer. Een hardhouten vloer zou hier echt fantastisch staan.