𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟏𝟗 | 𝐑𝐢𝐜𝐡 𝐁𝐨𝐲𝐬 𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐇𝐚𝐯𝐞 𝐇𝐞𝐚𝐫𝐭𝐬

• POV HOLLY •

Afwezig staar ik naar het werk dat voor me op mijn bureau ligt — werk waarop ik me maar niet kan concentreren.

Mijn gedachten vliegen alle kanten op, maar keren constant terug naar dat ene moment. Naar die ene kus.

Het voelt alsof de herinnering van zijn lippen op de mijne in mijn hoofd is gebrand. Ik vóél zelfs de kus nog op mijn lippen en dat terwijl er al een paar dagen zijn verstreken.

Die beruchte, gekmakende kus spookt constant door mijn hoofd — Aiden spookt constant door mijn hoofd.

Het maakt me knettergek.

En het ergste van alles: Aiden heeft me sinds de kus constant vermeden. Als ik thuiskwam, zelfs al was het laat in de avond, dan was hij nergens te bekennen. Zelfs op kantoor ben ik hem nog niet tegen gekomen.

Volgens Evie — die altijd alles lijkt te weten (behalve de kus) — heeft hij de afgelopen dagen de een na de andere afspraak buiten de deur gehad waardoor hij nauwelijks nog op kantoor is te vinden. Of dat te maken heeft met wat er tussen ons gebeurd is, of dat het gewoon een toevalligheid is, weet ik niet.

Ondertussen zit ik me op te vreten over wat er nou precies gebeurd is die dag in de villa. Het ene moment leek alles geweldig te zijn, helemaal nadat hij zijn excuses had aangeboden, en het volgende moment was het alsof de hele wereld in de fik stond.

En nee, dan heb ik het niet over onze heerlijke, koortsachtige en alles overtreffende zoen.

Aiden had zo woedend gekeken nadat onze kus was verbroken, en noem me gek, maar ik zag geen enkele aanleiding waarom hij ineens zo boos moest zijn — dat kan ook komen omdat ik nog deels in shock was van wat er even daarvoor was gebeurd.

Als hij spijt had van de kus, dan kon hij me dat ook gewoon vertellen in plaats van weg te stormen als een maniak.

Ik krijg met gemak een whiplash van zijn stemmingswisselingen.

—

De werkdag gaat tergend langzaam voorbij en ik ben dan ook opgelucht als Evie om stipt vijf uur haar hoofd om de hoek van mijn kantoor steekt.

'Grijp je spullen en kom naar de damestoiletten.' Na die aankondiging verdwijnt ze weer.

Ik schud grijnzend mijn hoofd. Ik ruim mijn bureau wat op en als ik het computerscherm heb uitgezet, pak ik mijn spullen en loop naar de damestoiletten.

Het is vrijdagmiddag dus dat betekend dat het eindelijk weekend is. Evie had me beloofd me mee te nemen naar de loungebar waar ze het al tijden over heeft. Gisteravond had ze me nog een berichtje gestuurd dat ik een extra setje kleding mee moest nemen, omdat we gelijk vanuit het werk naar de bar zouden gaan.

Als ik de deur van het damestoilet open, zie ik dat Evie en ik niet de enigen zijn die een avondje uit hebben gepland. Ze had me al verteld dat veel werknemers van W.D. op vrijdagavond naar deze bar gaan en zo te zien heeft ze gelijk.

Ik kijk even om me heen en spot haar uiteindelijk bij een van de laatste wasbakken waar ze haar make-up aan het bijwerken is — iets wat de anderen ook aan het doen zijn, afgaande op al het uitgestalde make-up.

Ik loop naar Evie toe en neem de wasbak naast haar in beslag.

'Heeft iedereen dezelfde plannen als wij, of zo?' Ik werp nog een schuine blik op de andere vrouwen die vrolijk aan het kletsen zijn met elkaar.

Evie grinnikt voordat ze verder gaat met rood maken van haar lippen. 'Dit is wat wij op vrijdagavond doen als jij nog aan het overwerken bent.'