𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐓𝐨 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐌𝐞

𝟎𝟔 | 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐘𝐨𝐮 𝐒𝐨𝐦𝐞𝐭𝐢𝐦𝐞𝐬

• POV HOLLY •

Ik ben al ruim een uur bezig met op het opbergen van mijn al spullen. Blijkbaar bezit ik toch meer dan ik had gedacht.

Ik had Alice' advies opgevolgd om na het diner meteen ermee aan de slag te gaan en deze kamer mijn eigen te maken. Dit is immers de plek waar ik de komende tijd ga wonen.

Na wat dingen te hebben weggelegd in de badkamer, loop ik de aangrenzende slaapkamer weer in. Alleen, knal daarbij recht tegen een muur van harde spieren.

Wild knipper ik met mijn ogen. Ik hef mijn hoofd om te ontdekken dat het Aiden is waar ik zojuist tegenop gebotst ben. Zoals gewoonlijk laait mijn irritatie meteen weer op.

'Wat doe je hier?' snauw ik tegen hem. 'Je kunt toch niet zomaar binnen komen? Straks was ik naakt geweest!'

Grijnzend kijkt Aiden op me neer. 'Dat had ik niet erg gevonden.'

'Nee, natuurlijk niet,' mompel ik.

Ik probeer me langs hem heen te duwen maar hij heeft de weg versperd en lijkt ook niet echt van plan te zijn om binnenkort aan de kant te gaan.

Arrogante eikel.

Ik slaak een geïrriteerde zucht. 'Wat doe je hier eigenlijk?'

'Dat kan ik beter aan jou vragen,' zegt hij, ineens al een stuk minder vriendelijker.

'Hoezo?'

'Jij bent degene die in mijn huis is.'

'Correctie, in je ouders huis.' Waarom ben ik altijd zo bijdehand?

Aiden rolt zijn ogen. 'Het zal wel. Dat je hier thuis rondhangt oké, maar dat je ook nog op kantoor bent dat gaat me te ver. Waarom ben je daar in godsnaam?'

Wacht... is hij boos omdat ik bij het bedrijf ben komen werken?

Dat zou me eigenlijk ook niet moeten verbazen. Normaal kunnen we het al niet uitstaan om in aanwezigheid van de ander te zijn, dus nu we elkaar zowel thuis als op het werk gaan zien, zal het een flinke uitdaging gaan worden om elkaar niet de haren in te vliegen. Of te vermoorden, wat zeker een mogelijkheid is afgaande op hoeveel hij me nu al irriteert terwijl ik nog geen vierentwintig uur terug ben in Los Angeles.

Met een stalen blik kijk ik hem aan. 'Niet dat ik jou uitleg verschuldigd ben, maar ik had een baan en onderdak nodig en je ouders waren zo lief om me beide aan te bieden.'

Ik doe nogmaals een poging doe om me langs hem heen te duwen, maar het lijkt eerder alsof ik tegen een blok beton sta te duwen.

Toch lukt het me om me langs hem heen te wurmen. Zonder verder aandacht aan hem te besteden, loop ik snel de inloopkast in.

Ik hoef niet eens over mijn schouder te kijken om te weten dat hij me is gevolgd. Wijs blijf ik hem negeren terwijl ik nog wat spullen weg leg in een van de lades.

'Ik dacht dat je in Seattle was.'

Ik vlieg half in de lucht als zijn lage stem ineens vlak achter me is, maar ik herpak me snel weer en blijf stug doorgaan met het orderenen van de lades.

'En ik dacht dat jij bimbo's aan het jagen was in Australië. Blijkbaar hebben we het allebei mis gehad over waar de ander zich zou moeten bevinden,' bijt ik terug.

'Bimbo's?' zegt hij geamuseerd.

Ik draai me naar hem toe en sla mijn armen over elkaar. 'Chickies, sloeries, of wat je ze ook maar noemt aangezien je geen respect hebt voor het vrouwelijke geslacht.'