Thomas

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 14
Skye

Het was een paar maanden later. Thomas irriteerde Skye erg, maar ze probeerde er niet op te letten. Vandaag ging ze naar Sjors.

Skye knoopte haar jas dicht. 'Wat ga je doen?' Vroeg Thomas streng. Skye snoof en negeerde hem. Ze deed haar mobiel op trillen en stopte hem daarna in zijn zak. Ze had al een tijdje niets van haar ouders gehoord en ze hoopte op een snel bericht dat alles oké was.

'Ik weet dat je je ouders mist, dat je daarom zo tegen mij doet, maar ik ben niet je uitlaatklep!' Snauwde Thomas. 'Ik mis ze niet. Mijn moeder zeurt toch alleen maar. Als het kon, had ze me wegegeven.' Zei Skye en ze liep naar de deur. 'Ja, aan mij.' Mompelde Thomas. Skye draaide zich met een ruk om. 'Wat?' Thomas grijnsde en Skye gromde geïrriteerd. Ze gooide de deur open van het huis van haar oom en tante en smeet hem toen weer dicht.

Sjors stond met een oud barrel voor het hek. Skye liep er heen en keek glimlachend naar binnen. Sjors deed het raampje open.

'Wat vind je er van?' Vroeg Sjors grijnzend. 'Foeilelijk.' Zei Skye lachend en ze stapte in. 'Gefeliciteerd met je rijbewijs.' Ze sloot het portier en Sjors startte de auto. 'Dank je.' Hij reed verder.

'Hoe gedraagt Thomas zich?' Vroeg Sjors. Thomas gedraagde zich altijd onaardig opeens tegen Skye. Nu haar ouders er niet meer waren, deed hij heel chagrijnig. Skye had alles vertelt aan Sjors en Emma, want zij waren haar beste vrienden.
Sjors had aangeboden om wat leuks samen te doen, gezellig en weg van Thomas. Skye had meteen 'ja' gezegd.

'Wat een grote' Skye schold op hem en Sjors lachte. 'Nou nou, wat een taal voor mijn kleine meisje.' Hij aaide lief over haar hoofd. Skye bloosde lichtjes. 'Ik ben niet klein.' Mompelde ze.
'Weet ik. Daarom gaan we naar een of andere vage zestien plus film.' Hij pakte haar hand.
Skye glimlachte. 'Bad boy.'

Thomas

Ik pakte de fakkel en stak het laatste huis dat ik van plan was te verbranden aan. Alles was van hout dus het zou wel doorbranden.
Ik hoorde mensen gillen, en besefte dat ik dus nog niet al het bloed had gedronken dat ik had kunnen vinden. De bloeddorst stak meteen weer op en ik schoot het dorp in. Kate en Julliet hadden alleen maar toegekeken, wat ik best had gevonden. Ik had de dames nog wat slachtoffers gegeven, waar ze van hadden gedronken, maar het plezier lieten ze aan mij over.
Het bloed sijpelde in mijn mond en ik kreunde van genot. Het smaakte goed. Naar wraak, naar overwinning. Het zat over mijn hele mond en lichaam, maar wat maakte mij dat nou uit?

'Thomas, liefje,' begon Kate. Ze stond zo maar achter me. 'je moet ook nog naar je ouders. Je wilt toch niet dat ze vluchten?' Ze sprak zo liefjes, zo zoet... maar niets was beter dan mijn Elizabeth.

Alleen kon ik haar niet vinden. Ze was weg. Net als haar man.

Ik liet het lichaam van een stalknecht vallen en trapte het de vlammen in. Ik stond op en liep rustig het huisje uit. Een of twee mensen gilden, terwijl ze verbrandden in het vuur. Het deed me niets.

Ik liep gewoon door, naar het platteland. De boerderij lag er nog kalm bij. Ik zag de paarden van mijn oom, tante en neef staan bij onze paarden. Kalm liep ik door naar de voordeur. Ik duwde de deur naar de grond. Ik dacht er weinig over na, hoe ik mijn entree maakte.
Mijn oom, tante, neef, moeder, vader en zelf Tim keken allemaal op.

'Thomas.' Gromde mijn vader, maar toen pas keek hij naar mijn kleding. Mijn moeders ogen werden groot. William leek bang. 'Thomas, wat heb je gedaan?' Vroeg mijn moeder ademloos. Ik stootte meubels agressief om en smeet wat dingen stuk. Mijn familie schoot overeind en keken me bang aan. William, Tim en mijn vaer bleven zitten, al keken ze niet op hun gemak.

Ik grijnsde vreugdeloos. 'Iets wat ik nu nog eens ga doen.' Ik greep de nek van mijn oom en brak hem in een vloeiende beweging. Mijn tante slaakte een gil. Ik pakte haar ook bij haar nek, terwijl ik mijn ouders bleef aankijken met een kwade blik. Gevoelloos brak ik ook haar nek.
'Zien jullie waar ik toe in staat ben?' Siste ik. 'Zien jullie dat ik wel iets kan!' Ik gooide de beide lijken op elkaar.
'Thomas - alsjeblieft-' 'Houd uw mond moeder! U geeft geen zier om mij! Nou, ik geef evenmin om u.'
Ik beet in haar nek. Mijn vader schreeuwde en Tim gilde. William dook alleen maar in een. Mijn vader wilde zijn vrouw bevrijden uit mijn greep, maar ik was niet van plan mijn moeder te vermoorden. Tenminste...

Nog niet.

Ik legde mijn moeder op de grond op een niet zo zachte manier. Ze was bij bewustzijn, maar zou niet vluchten. Toen begon ik aan mijn vader. Timothy sloeg mij voor zijn doen 'hard' op mijn rug. Ik duwde hem verveeld weg, terwijl ik bleef zuigen.
Timothy viel op de grond en ik zag William in een krimpen vanuit mijn ooghoeken.
Mijn vader liet ik vallen, naast mijn moeder.

Ik draaide mij om naar Timothy.
'Kijk goed ouders. Jullie zullen langzaam jullie liefste zoon zien sterven.' Gromde ik.