Thomas

Hoofdstuk 26

Hoofdstuk 26
Thomas

Thomas reed de auto het terrein op. Hij zag vanuit zijn ooghoeken Skye huiveren.

'Het is wat vervallen.' gaf hij grijnzend toe.
Het huis leek op een spookhuis, met de half weggevreten kozijnen en het rottende hout. Een paar ramen waren ingegooid en vervolgens met planken dicht gemaakt. Andere ramen waren erg stoffig en grijs van kleur.

Hij wist wat Skye dacht. Hij wist dat ze het vreselijk lelijk vond.

'Het is vanbinnen aangenamer.' zwoer hij haar.
'Dat hoop ik ook.' mopperde ze. Skye zag er moe en aangedaan uit.
Ze ging wonen bij de enige die nog met haar praatte, ze liet alles in de steek, en was nog altijd kapot van de dood van haar ouders.

Thomas dacht dat ze eigenlijk niet goed meer wist wat ze deed. Misschien deed ze wel aan drugs, want ze leek de laatste tijd heel ergens anders met haar gedachten.

'Wat heb je tegen Avan gezegd?' vroeg hij, om Skye op haar gemak te stellen. Het was een zwakke poging, maar Thomas was geen prater.

'Niets. De verbinding verdween.' mompelde Skye.
'Weet iemand waar wij zijn?'
'Ik weet niet waar we zijn, dus hoe vertel ik het een ander?'
'Weet iemand dat je bij mij gaat wonen?' probeerde Thomas opnieuw, met rollende ogen.
'Ja. William, Sjors, James en Oliver, en Emma.' antwoordde ze.

'Waarom?' vroeg Thomas. 'Waarom Sjors?'

Ze zweeg en Thomas grijnsde. Ze wilde wraak op Sjors, omdat hij zo raar tegen haar had gedaan. Ze hoopte dat dit hem pijn deed.
Hij was trots op haar.

'Ik wist het wel, ik wilde alleen een bevestiging horen.'

Ze stapten uit de auto. Skye pakte haar tas en koffer en liep met Thomas mee naar het huis. Thomas had de sleutel al in zijn hand klaar en opende het huis.

'Ik zal zorgen dat alles netjes word, oké? Dat het huis er weer een beetje luxe uitziet.'
Skye negeerde hem en liep langs hem naar binnen.

Skye

Het huis was schoon en net. Er was geen opgevreten hout en er waren geen kapotte spullen. Een tapijt lag op de grond - en er hing een oud wandtapijt aan de muur - en een spiegel stond tegen de muur.
Verder op, vlak bij de wenteltrap naar boven, stond een kapstok. Skye hing haar jas op.

'Waar is mijn kamer?' vroeg ze meteen. Thomas grinnikte.
'Heb je wilde plannen?'

Skye bloosde en boos keek zij hem aan. 'Nee.' gromde ze. 'Ik wil Aafje bellen.'

Thomas begon hard te lachen. 'Aafje? Je bedoelt Avan?'
Skye gromde opnieuw en ging met de trap omhoog.

'Je moet-' Skye luisterde niet naar Thomas en trok toen ze boven was gewoon een deur open.
Ze deed hem weer dicht. Het stonk erg in de kamer en er zaten veel beestjes. Volgende kamer dan maar proberen.

Na vier kamers kwam ze bij een schone kamer met donkergroene inrichting. Tevreden gooide ze haar spullen op een stoel en ze liet zich vallen op het bed.

'Goede keuze, lief.' Zei Thomas. Skye schoot omhoog en keek hem boos aan.
'Ik hoor je nooit aankomen! Klop tenminste.' Mopperde ze.

'Wat denk je dat ik ben, Skye, een olifant?' Thomas trok een wenkbrauw op. 'Ik ben een vampier. Het hoort bij mijn aard. Misschien moeten we jou ook een vamp maken.'

'Nee!' Skye ging weer liggen en draaide zich demonstratief om.
'Weg.'

'Nee. Dit is mijn kamer, lieve schat.' Thomas kwam bij haar liggen. Hij rook naar aftershave en niet naar bloed.
Zijn armen gingen om haar middel. Ze besloot niets te doen. Ze kon Thomas bedanken, voor haar weghalen bij alle bekenden en haar in een nieuwe omgeving zetten.

Skye draaide zich om en drukte zich tegen zijn koude borst. Ze hief haar hoofd op en keek hem aan. Zijn ogen schitterden liefdevol.

Hij leek gelukkig. Echt gelukkig.

Ze had hem nog nooit zo gezien. Hij leek vaak boos, ongeduldig en hij was vervelend.

Skye drukte haar lippen voorzichtig op de zijne.

Kon je opeens en zomaar van iemand houden? Dat je één blik zag, een schattige blik, en dat je het wist?

Thomas legde zijn hand onder haar kaak en kuste terug.

'Is dit mijn bedankje?' Fluisterde Thomas tegen haar lippen, na het zoenen. 'Je moet vaker zo gevoelig zijn, Thommie. Dat vinden meisjes aantrekkelijk.'

Ze kuste hem weer.

Thomas

Ik had het adres die Charles mij had gegeven opgezocht.

Elizabeth Maria Theresa Blauw-Zwarts

5 Juni 1770 - 19 september 1839

Dat was zij. Zijn liefde. De echte Elizabeth.

Thomas schudde zijn hoofd om zijn gedachten weg te drukken. Skye was in slaap gevallen, na wat geknuffel.

Het graf dat hij had gevonden was nu een lange tijd geleden, minstens twaalf jaar.
Toen had hij Skye ontmoet.

Oh Dracula, wat hield hij nu veel van dat meisje. Oké, eerlijk is eerlijk, hij had haar gebruikt voor wraak. Hij wilde haar verleiden en daarna martelen. Maar dat kon hij nu niet meer. Zijn hart klopte voor haar - oké sorry dat was een grapje, hij had geen kloppend hart.

Hij liep naar een andere kamer in het huis. Hij haalde een sleutel uit zijn broekzak en opende een laatje.

Hierin lagen foto's, opnamen en tekeningen. Het waren vooral dingen van Skye en zijn Elizabeth.

Hij pakte het boek en haalde een tekening er uit.
Het was er een van Elizabeth, toen ze in de schuur zat. Hij zag alles nog levendig voor hem...
Hij pakte twee puntjes van het blaadje.

Laat het verleden los, Thomas. Skye zoende je vrijwillig. Ze houdt van je. Is wraak echt nodig voor een misdaad die zij niet begaan heeft? Helemaal nu je een gelukkig leven kan leiden met haar? Waren haar ouders niet genoeg wraak?

Hij maakte een kleine scheur, maar meer niet. Hij kon het niet. Hij kon het verleden niet los laten.

Zijn wraak moest doorgaan.

Skye

De jongen keek haar wanhopig aan. 'Skye... help mij. Het is jouw vriendje. Jij was altijd aardig voor mij, en ik voor jou.' Ze herkende de jongen plotseling. Het was Juri, een jongen die een kluisje naast haar had en hij had geschiedenis met haar

Skye kon niets doen. Thomas scheurde met zijn tanden de jongen door tweeën. De jongen veranderde in twee personen. Ze waren langer en ouder, een man en een vrouw.
Het zwarte haar van de vrouw hing als slierten voor haar hoofd. De mans koperkleurige haar stond recht over eind en hij had bruine ogen.

Skye's hart maakte een springetje. Haar ouders.

Haar moeder huilde. Nu pas zag Skye dat ze beide op hun knieën zaten en dat hun handen op hun rug gebonden waren.

'Waarom? Waarom wij?' Snikte ze. Haar vader zweeg.
Thomas lachte maniakaal. 'Ik heb Skye nódig. En jullie kan ik daar niet bij gebruiken.'

'Blijf met je poten van haar af. Ze is nog maar een kind!' Snauwde haar vader. Skye wilde naar hem toelopen en hem knuffelen, maar haar benen hielpen niet mee.

'Ze is geen kind meer. Ze is een volgroeide vrouw. Ze zal de mijne zijn. Gedwongen, dat wel. Uiteindelijk word ze een vampier.'

'Een vampier?' Riep haar moeder schril. 'Zo'n wezen waar mijn gekke oma altijd over vertelde?'

Thomas was even van zijn stuk gebracht. 'Elizabeth praatte over mij?' Zei hij ademloos.

Skye's moeder keek bang. 'O god. Ze zei dat je dood was. Opgesloten en uitgehongerd.'
'Nou, ik ben er weer.'

'Thomas.' Fluisterde haar moeder. 'Thomas Right.'

En Thomas zette een mes tegen haar nek.