Thomas

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 21
Skye

22.00 in het bos, Skye. Daar ontmoet je een vampier
Thomas

Skye zuchtte en stopte het briefje in haar zak. Ze had het gevonden op haar bed, maar ze durfte eigenlijk niet zo goed. Wat als Thomas een of andere grap met haar uithaalde en haar voor schut zette? Misschien filmde hij het wel en verspreidde hij het op school...

Ze pakte haar vest van de kapstok en liep naar buiten.

Wat als hij echt een vampier had gevonden? Doe niet zo dom, Skye, dacht ze in zichzelf, ze bestaan niet.
Toch wist ze het niet zeker. Thomas was een rare jongen. Super knap, maar met veel geheimen.

De wind was koud en Skye riste haar vest dicht. Ze rilde en rende naar het bos, wat dichtbij het huis van haar oom en tante was. De bomen ritselden in de wind en het gaf een spookachtig geluid.

Ze wist niet precies waar ze heen moest, dus liep ze maar gewoon rechtdoor, totdat ze bij een open plek aankwam. Vroeger had ze hier met Drake veel gekampeerd en gespeeld. Toen hadden ze het nog goed met elkaar kunnen vinden...

In het midden van die plek stond een boom en een jongen. De jongen draaide zich om toen Skye de open plek op liep.

'Ah, daar ben je.' Zei Thomas. Hij liep weg van de boom en pakte Skye's hand. Zijn hand voelde ijskoud aan.'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij. Hij klonk serieus, en Skye betwijfelde of er een grap in het spel was.
'Waarvoor?' Vroeg Skye.
'Het zien van je eerste vampier?' Zei Thomas, met een opgetrokken wenkbrauw.

'Oh - eh -' Skye werd rood van schaamte, 'Ja.' Ze keek om haar heen. 'Waar is hij?' Ze draaide Thomas de rug toe en zocht de struiken en bomen van een afstand af.

'Vlak voor je.' Zijn stem klonk ineens heel erg kil.

Skye draaide zich weer om naar Thomas en ze gilde.
Thomas' ogen waren vuurrood geworden en leken licht te geven in het donker. Zijn hoektanden waren langer en scherp.

Hij keek Skye woest aan, alsof hij met die tanden straks haar nek er af zou scheuren.

Thomas trok Skye hardhandig naar zich toe en keek haar dreigend aan. 'Hier heb je jouw vampier, schatje.' Gromde hij.

Thomas sperde zijn mond open en beet in haar schouder. Skye gilde en krijste. De hoektanden van Thomas voelde aan als messen, terwijl zij zich door haar huid en vlees boorden. Thomas zoog haar bloed op en maakte er misselijk makende geluiden er bij.

Skye voelde hoe haar spieren verslapten, maar ze deden wel pijn. Ze zakte neer op de grond, maar Thomas bleef haar vast houden. Langzaam begeleidde hij haar naar de grond. Hij haalde zijn tanden uit haar schouder en likte over haar schouder.

Skye voelde zich duizelig. 'Al die tijd... was jij een... vampier...?' Bracht ze uit. Thomas grijnsde gemeen en knikte.

Skye rilde en toen werd het zwart voor haar ogen.

Thomas

Thomas veegde zijn mond af met zijn hand en likte vervolgens zijn hand schoon. Haar bloed smaakte verrukkelijk. Het beste wat hij ooit geproeft had. Alsof het uit de hemel kwam.

Hij ging op zijn hurken zitten en tilde het meisje op.

'Thomas, moest dat nu echt?' Zuchtte William. Hij kwam tevoorschijn vanachter een boom.
Thomas gromde. 'Ja! Zij sloot de weddenschap! Ik heb nu alles wat ik wil!' 'Ze zal bang voor je zijn.' Waarschuwde William. 'Ze wilt waarschijnlijk niets meer met je te maken hebben.'

'Dat is niet waar. Ze is inderdaad bang, maar daarom blijft ze juist bij mij.' Zei Thomas op een betweterige toon.

'Zo denken meisjes niet.' Zei William hoofdschuddend. 'Ik ben met een vrouw getrouwd geweest, ik weet hoe ze denken.'

'Heb ik je om je advies gevraagd?' Snauwde Thomas. Hij kwam overeind met Skye in zijn armen.
'Skye gaat van me houden. Ze is zo fragiel, met de dood van haar ouders, de verhuizing van Emma en mij als vampier. Ze gaat zich in mijn armen werpen, want ik zou haar beschermen.'

Hij draaide zich om en liep naar huis.

Skye

Ze werd wakker in ijskoude armen. Ze voelde ook een deken, dus ze lag in een bed.
'Skye...?' Klonk er zachtjes, maar grommend. 'Ben je wakker?'
Slaapdronken keek ze de jongeman aan en Thomas keek met een warme glimlach terug.
'Goed geslapen?'
'Ja, maar-' Opeens schoot alles van die avond haar weet te binnen. Ze kwam meteen overeind en viel uit bed toen ze weg probeerde te komen bij hem.

Thomas zuchtte en rolde met zijn ogen. 'Ik vermoord je niet, hoor. Dus doe kalm. Ik heb wel iets beters te doen.' Hij liet zich weer vallen in bed.

Skye wist niet wat ze moest doen. Ja, ze was bang voor hem. Maar wat had ze te vrezen? Ze was niet bang voor de dood. Als hij haar vermoordde, zou ze juist verlost zijn van de pijn die de dood van haar ouders hadden veroorzaakt. Maar hij zei dat hij dat niet ging doen.

Of als hij haar zou bijten; wat dan? Ze werd wat zwakker en het deed pijn.

Skye stond op van de vloer en liep terug naar het bed. Thomas trok haar tegen zijn borst.
'Bang?'
Ze slikte en knikte. Hij zoende haar oor. 'Hoeft niet. Wat zou ik aan je hebben, als je dood bent?'

'Waarom zou ik iets voor je betekenen?' Vroeg Skye met geknepen stem.

'Omdat je speciaal bent.' Zei Thomas. Skye keek op in zijn ogen en zag een vurige blik. Nee, ze was niet speciaal. Of misschien wel, maar er was meer...