Thomas

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 15
Thomas

Het levenloze lijk van mijn broer gooide ik bij mijn oom en tante.
Ik bukte bij mijn ouders.'Zo. Hoe was dat?'
'Je bent een monster, Thomas.' Bracht mijn moeder moeizaam uit. Ik boog naar het gezicht van mijn moeder toe. 'Dit is,' ik nam een pauze, 'dit is wat jullie van mij gemaakt hebben.' En ik brak de nek van beide ouders.

Ik draaide me om naar William. Tranen liepen over zijn wangen. Ik was een jaartje ouder, en begreep dat hij bang was. William was altijd aardig voor me geweest. Alleen hem kon ik niet vermoorden. Hij had me nog nooit iets aangedaan.

'William,' zei ik zachtjes. Hij probeerde mij ongevoelig aan te staren. Ik wist dat hij bang was, maar ik had respect voor hem. Hij had niet gejammerd, niet tegengewerkt en probeerde mij zijn angst niet te tonen.'ik vermoord je niet. Echt niet.' Zei ik, voorzichtig. Williams ogen werden groot. 'Je hebt - hebt iedereen vermoord. Waarom zou jij mij dan sparen?' Vroeg hij, duidelijk stoerder dan hij zich voelde.
'Omdat jij het waard ben.' En ik beet.
'Rustig aan, Thomas. Stop met drinken.' Kate legde haar arm op de mijne. Julliet sprak langzaam en rustig. 'Maak je arm open en voedt hem met jouw bloed.'
Ik deed wat ze zei.
'Het spijt me William, maar het gaat zeer doen.' Mompelde ik zachtjes tegen hem

Skye

'Hahah ja dat weet ik nog!' Zei Skye lachend. Sjors reed haar naar zijn huis om nog even na te kletsen en even de familie Jones begroeten.
'Het was echt een slechte film.' Sjors knikte en lachte ook.
Ze stapten uit de auto toen ze bij het huis waren. Gezellig liepen ze samen naar de deur, pratend over de film.
Sjors pakte haar arm vast en gearmd liepen ze naar binnen.
'Hoi Skye!' Jack zag haar als eerste en zwaaide. Skye mompelde een begroeting, en Sjors lachte.
'Mam, Skye en ik zijn boven!' Hij duwde Skye richting de trap. 'Ik haal wel even nog wat lekkers.'
'Nog meer? Probeer je mij vet te mesten?' Lachte Skye. Sjors grinnikte. 'Tuurlijk niet.' 'O nee? Niet na de enorme bak popcorn en dat ijsje?'
Sjors bloosde en gaf me weer een zetje. 'Gaan met die banaan. Ik ben er zo.'

Skye liep verder naar boven. Hoe vaak ze hier wel al niet had gelopen... Ze stapte de overloop op en kwam Brandon tegen. Hij kwam van de zolder, waar zijn kamer was.
'Ha die Skye.' Zei hij. Hij zag er uit alsof hij naar een feestje ging, en leek opgewekt. 'Hoi Brad. Feestje?' Hij knikte en haalde een hand door zijn donkerblonde haar. Skye besefte zich dat als hij dat deed, hij aantrekkelijk was en ze glimlachte naar hem.
'Oké. Veel plezier.' Zei Skye. Hij knikte. Een andere jongen, een vriend van Brandon, kwam naar beneden. De jongen was ongeveer negentien en had prachtig koperkleurige haar. Zijn ogen waren blauw en hij had een perfecte neus. Hij leek veel op iemand, al wist ze even niet wie.
De jongen keek Skye ook aan, een beetje vragend.
'Oh, Avan, dit is Skye.' Zei Brandon. Skye herkende de naam. 'Oh je beste vriend?' Beide jongens grijnsden. 'Oh dus ik ben je beste vriend?' Avan gaf Brad een stoot tegen de schouder.

Op de trap kwam Sjors aanlopen. Hij stond bij de op een na laatste trede stil, met de bak met ships en M&M's. 'Wat is er?' Vroeg hij verbaasd.
'Oh ik liet Skye even kennis maken met Avan.' Zei Brad schouderophalend.
'Oké.' Sjors zette een grote stap over de laatste treden en liep naar de kamer met een grote houten letter S er op. Skye volgde Sjors en knikten de twee oudere jongens gedag.
Sjors zette het voedsel op zijn bed en Skye sprong naast hem. Hij lachte en pakte de afstandsbediening van de tv en zette hem aan.

Hij zapte langs de zenders en kanalen totdat hij iets zat wat Skye leuk vond. Hij liet het staan en pakte Skye's hand. Skye gaf een kneepje.

'Wat zijn wij?' Vroeg Skye zich hard op af.
Sjors fronsde. 'Hm?'
'Nou, wat zijn wij van elkaar? Familie, vrienden, beste vrienden...' Skye aarzelde. 'Meer?'
Sjors' greep op haar hand werd krachtiger. 'Alles wat je wilt.'

Skye keek hem aan en Sjors keek terug. Hij boog een beetje naar voren en keek naar haar lippen.
De deur werd open gesmeten op het moment dat Sjors haar wilde kussen. Verstoord keken de beide tieners op.

'Thomas?' Zei Skye schril. Thomas keek alleen niet arrogant naar haar, maar serieus. Skye stond op.
'Hoe wist je waar ik was?' Vroeg ze wantrouwig. Ze sloeg haar armen over elkaar voor haar borst.
'Niet belangrijk.' Zei hij, met een verveelde ondertoon. Hij rechtte zijn rug. 'Kom mee naar huis.' Commandeerde hij.
'Wat! Waarom?'
'Je ouders...'
Skye slikte. 'Wat is er met ze?' Haar stem trilde, net als haar lichaam.
Thomas schudde alleen zijn hoofd. Hij keek haar meelevend aan. Skye kreeg tranen in haar ogen.
'L - le - leven ze nog?' Vroeg ze bang.
'Ik kwam je ophalen. We moeten naar het ziekenhuis.' Zei Thomas.

Skye keek Sjors geschrokken aan en Sjors stond op. Hij legde zijn handen op haar schouder. 'Ga nou maar.' Sjors keek Thomas fel aan, terwijl Skye naar beneden liep.
'Als er iets met haar gebeurt ben je dood!' Snauwde Sjors.

Thomas grijnsde gemeen. 'Sorry, iemand anders is je al voor geweest.' Zei hij en hij liep Skye achter na.