Thomas

Hoofdstuk 38

Hoofdstuk 38
Skye

'Laat mij uit bed.' Thomas probeerde overeind te komen uit het bed. Skye legde haar handen tegen zijn schouders en duwde hem terug in de kussens. 'Nee. Nu je mens bent, moet je meer rusten.'
'Onzin. Ik voel mij prima. Mijn wonden zijn genezen.' 'Dat geneest niet zo snel bij mensen, Thommie.' Zei Skye. Ze aaide door zijn haar.

'Skye!' Gromde hij kwaad. Hij duwde haar van zich af. 'Thomas!' Skye had meer kracht en duwde hem hard neer. 'Blijven liggen! Avan komt zo met wat te eten voor je.'
'Ik heb helemaal geen behoefte aan al die medelijden. Ik wil gewoon weer verder leven.' Mopperde hij, als een klein kind.

'Had je maar geen mens moeten worden.'
'Dat deed ik voor jou.'

Er viel een stilte tussen de twee. Skye wist nooit zo goed wat ze dan moest zeggen.

Skye keek Thomas aan. Een litteken sierde zijn wang, en zijn ogen waren bloeddoorlopen.

'Thomas, ga je mij nog vertellen over dat hoe je mens werd?' Probeerde Skye. Thomas keek haar aan. Hij fronste. 'Waarom wil je dat weten?' 'Omdat ik dat wil.' Zei ze koppig.

Thomas zuchtte. Hij ging voorzichtig en langzaam verzitten, zonder dat Skye hem stopte.

'Ik heb een drankje gebruikt.' 'Ja, dat had ik al door.' Zei Skye, en ze rolde met haar ogen. Ze was heus niet stom. Er had een flesje op de grond gelegen. Duuh dat hij dat had gebruikt. 'Wat wil je dan weten?' Vroeg Thomas geïrriteerd.
'Hoe je er aan gekomen bent.' 'Via via.' Zei hij vaag. Skye keek hem dringend aan en Thomas zuchtte weer. 'Van een andere vampier.' Mompelde hij. 'Hoe wist je zeker dat het veilig was? Of dat het werkte?' 'Wist ik niet.'

Skye sperde haar ogen open. Wist hij niet eens zeker of het veilig was? Waarom, in Dracula's naam, zou hij dat dan doen?

Thomas zag dat Skye zweeg. Hij pakte haar hand vast. Hij probeerde diep in haar ogen te kijken. 'Skye - Skye, kijk mij aan, liefje.'

Skye keek op.

'Ik kan altijd weer een vampier worden.' Zei Thomas. Hij likte zijn lippen, en Skye wist dat hij dacht aan het bloed dat hij vroeger dronk. 'Ik kan Charles halen, en die zal mij bijten.' 'Waarom ben je niet tot stof vergaan?' 'Je moet mij zien als... een conservenblik.' Zei Thomas aarzelend. Skye giechelde. 'Oké...' Thomas het conservenblik.
Thomas rolde met zijn ogen. 'Klaar met lachen?' Skye grinnikte nog even, maar knikte toen.
'Ik blijf bewaard. Mijn lichaam was precies hetzelfde, omdat ik een soort van bevroren was.'
'Cool.' Kon ze er alleen maar uit krijgen.Beetje raar verhaal, toch?

Het was zo onwerkelijk allemaal.
Eerst was haar leven onschuldig. Geen doden. Geen vampiers. Geen weerwolven. Ze had vrienden, ouders en een familie. Ze ging naar school, negeerde huiswerk, draaide veel te hard muziek. Een normaal leventje, voor een puber.

En nu was ze hier.

Ze had Thomas ontmoet, die eerst een vampier bleek te zijn, maar nu was hij dat opeens niet meer.
Haar beste vriend bleek opeens veranderd te zijn in een weerwolf.
Haar ouders waren omgekomen in een auto-ongeluk...

Wauw, hoe verknipt wil je het hebben?

Thomas pakte haar hand en kneep er in. 'Hallo - aarde aan Skye!' Skye trok een wenkbrauw op. Thomas maakte nooit zulke opmerkingen.

Opeens twijfelde ze. Deze Thomas was niet hetzelfde. Thomas de vampier was ietsje... cooler. Stoerder.
Thomas de mens was... een mietje. Lief en bezorgd, dat wel. Maar nog steeds een mietje.

Ze verlangde bijna naar de vorige Thomas.

Er werd op de deur geklopt en Avan kwam binnen.
Hij en Thomas keken elkaar niet aan, terwijl Avan zwijgend het bord met droge toast aan Thomas gaf. Meestal klaagde Thomas over het eten, maar deze keer niet. Avan leek gespannen.
Avan keek wel naar zijn zusje. 'Beneden staat eten voor je. Kom je beneden?' Hij klonk aarzelend. 'Ja. Ga maar alvast.' Antwoordde ze. Avan knikte ernstig en liep de kamer uit. Hij sloot de deur achter zich.

Thomas keek verafschuwt naar de droge toast. 'Ik ben nog niet eens zo lang mens, en vind dit nu al verschrikkelijk vies.'
Skye schoot in de lach. Daarna boog ze voorover en gaf hem een kus op zijn wang.
'Eet smakelijk.'
Ze stond op en ging naar de deur. Voordat ze hem opende, draaide ze zich nog even naar haar liefde, of waar Thomas dan ook onder viel. 'Als je opstaat, vermoord ik je.'

Thomas grinnikte. 'Dat zou ik graag willen meemaken.' Hij likte zijn lippen en keek haar speels aan. De oude Thomas!
Skye kon niet anders dan grijnzen, en ze verliet de kamer. Het speet haar bijna dat ze deze Thomas moest achterlaten.

Beneden zat Avan, aan de ontbijttafel. Hij keek zorgelijk. Skye schoof een stoel naar achteren en ging zitten. Ze pakte haar mes en vork en schoof haar eten snel naar binnen. Avan keek zwijgend toe. Zijn eigen eten lag onaangeroerd op zijn bord. Skye keek op. 'Geen honger?' Avan schudde zijn hoofd.

Skye stopte met eten. Ze keek Avan vragend aan. 'Wat is er?' Avan aarzelde. 'Wat is er?' drong Skye aan. Avan beet op zijn lip en zijn ogen schoten door het vertrek, alsof hij een uitweg zocht. 'Ik weet moet of ik het je moet zeggen.' zei hij. 'Nou, dan had je hier niet moeten zitten. Zeg het.' 'Het is Thomas...' zei Avan. 'Wat is er met hem?' 'Hij... ik vond dit.' zei Avan. Hij graaide in de zakken van zijn broek en hij haalde er een ketting uit. Skye herkende het direct. Dat was van haar moeder geweest. Ze had het omgehad toen ze afscheid nam van Skye. Aan de ketting zat een gouden hanger, met daarin een foto van Skye en van haar vader.

Skye pakte het vast en keek er stomverbaasd naar. Ze liet het koord tussen haar vingers glijden. Er zat bloed op, viel haar op. 'Hoe - hoe kom je hier aan?' Thomas had haar hier nooit over verteld. 'Doet er niet toe.' zei hij kortaf. 'Het is van mam, toch?' Skye knikte bevestigend. 'Waarom vond ik het dan - hier. In Thomas' huis? Hoe komt hij er aan?' 'Je hebt in zijn spullen gezeten?' vroeg Skye ademloos. Als Thomas daar achter kwam... wacht, hij was geen vampier meer. Hij kon Avan niets aandoen. Niets serieus, tenminste.
'Ja.' gaf Avan toe, en zo te zien was hij er niet trots op. 'Ik denk... Ik denk dat het geen auto ongeluk was, Skye.' zei Avan. Skye sperde haar ogen wagewijd open. Hoe was hij daarachter gekomen? 'Hoe bedoel je?' 'Kom op, Skye, zie je het dan niet! Hij wilde je voor zichzelf hebben!' 'Waar heb je het over? Waarom zou hij pap en mam vermoorden? Daar doet hij mij toch geen plezier mee?' 'Nee, maar dan ben je helemaal van hém. Niemand die hem tegenhoud. Ik heb met de dokters gesproken, ze snapten niet wat er gebeurd was. Het léék op een auto ongeluk, maar ze hadden ook bizarre wondjes in hun nek. Twee, om precies te zijn. Als ze niet beter wisten, zou het van vampiers komen.' zei Avan. Hij kwam flink op dreef nu, en begon harder te praten.

'Hoe komt hij hier anders aan, Skye! Er zit verdomme bloed op!' Avan stond op. 'Hoe kun je zo blind zijn, Skye!' Hij keek haar boos aan, terwijl zij hem verbijsterd aankeek.

'Thomas heeft onze ouders vermoord!'
-------------------------------------------------
Heeey
Ik ben terug!
Sorry voor de late update - ik heb te veel verhalen hahah.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van het hoofdstukje met Aafje. Aarzel niet om te reageren of te voten!

Xxx