Thomas

Hoofdstuk 13

Skye

'Meen je dat? Je woont bij je neefje?' Sjors pakte zijn boeken en propte die in zijn tas. Skye knikte en deed hetzelfde.

'Ja.'

'En die Thomas en William wonen daar ook?'

'Klopt.'

'En hij is...'

'Een stom vervelend stuk verrot vlees.'

Sjors lachte. 'Interessante woordkeuze. Had ik niet van je verwacht.' Zei hij en hij sloot zijn kluisje.

'Dank je.' Zei ze droog en haar kluisje ging ook dicht.

'Heb je zin om binnenkort wat leuks in de vakantie te doen?' Vroeg Sjors aarzelend.

Skye trok een wenkbrauw op. 'Doen we toch altijd?'

Sjors glimlachte. 'Tuurlijk. Maar misschien mocht je niet. Van Thomas.' Pestte hij.

Skye stak haar tong uit en Sjors bleef grijnzen. Hij herstelde zichzelf en werd weer serieus.

'Weet je al wat je ouders je hadden willen vertellen?'

Skye zuchtte en schudde haar hoofd. 'Nop. Ze hebben het er niet over gehad.'

Samen liepen ze naar de volgende les. Verder op zagen ze Thomas en een groepje jongeren staan. Ze waren aan het lachen en stonden er allemaal bij, alsof ze wisten dat ze cool waren. Wat jammer genoeg ook waar was, want de meesten meisjes keken naar de jongens alsof ze ze leuk vonden. Het kwijl liep bijna uit de monden van die meiden.

'Die Thomas hé...' begon Sjors langzaam. Skye's gezicht betrok en ze zuchtte opnieuw, deze keer geërgerd.

'Houd een op over hem! Ik ben niet geïnteresseerd in die... die...' Ze gromde een scheldwoord, zo zacht dat Sjors het niet hoorde.

Sjors hoorde het alleen wel, en grijnsde breed. 'Aha. Nou, ik wilde zeker zijn.' Hij tuitte even afkeurend zijn lippen, toen Thomas een sigaret aan stak.

Skye onderdrukte een grijns. Sjors mocht Thomas echt niet.

De tweelingbroertjes James en Oliver kwamen naast Skye en Sjors lopen, gevolgd door Emma.

'Ze denken echt fantastisch te zijn he?' Zei Oliver. James snoof minachtend. Emma keek schuin naar de jongens.

'Ze zijn ook wel een beetje cool.' James keek haar met grote ogen aan en Oliver glimlachte. 'Oeeeeehh concurrentie, broer.' Oliver sloeg James op de schouder.

Emma bloosde.

'Thomas doet alleen cool. Hij is het alleen niet.' Zei iemand. Skye en het groepje keken achter om. Ze kende bijna niemand die zo perfect articulerend praatte.

'William.' Zei Skye. De tweeling trok beide een wenkbrauw op. Emma glimlachte wel naar William. 'Hoi Will, hoe gaat het?'

William glimlachte terug. 'Hey Emma. Goed, dank je. Met jou?'

'Prima.' Zei Emma.

James trok zijn wenkbrauw mogelijk nog hoger op. 'Broertje van Thomas hè?'

William knikte eenmaal. 'William. Aangenaam kennis te maken.'

'Dit is James, mijn vriendje.' Stelde Emma voor en ze bloosde een beetje. 'Skye ken je natuurlijk doordat ze bij je in huis woont, dat is James' broer Oliver en dit is Sjors.'

Sjors en Oliver begroetten beleeft terug. 'Broertje van hè?' Zei Sjors.

'Waarom zegt iedereen dat?' Mompelde William. 'Iedereen vergelijkt me altijd met hem.'

Sjors besefte dat hij onbeleefd was geweest. 'Oh sorry. Zo bedoelde ik het niet.'

'William is oké jongens.' Zei Skye en Emma knikte meerdere keren heftig. 'Hij is aardig.' Vond Emma.

Sjors keek William aan. 'Sorry.' Zei hij opnieuw. William glimlachte. 'Geeft niet. Ik ben het gewend.' 'Maar dat betekent niet dat iets oké is.' Vond Sjors.

Er viel een stilte. Skye besefte zelf ookwel dat het lullig was; William hoorde nergens bij.

William schraapte zijn keel. 'Ik ga maar eens.' Zei hij. De anderen knikten. 'Dag Will.' 'Dag Ems.' William liep weg. Sjors, Emma, Oliver, James en Skye liepen door. Skye keek achter om en zag dat Thomas haar na staarde. Een grijs speelde rond zijn lippen. Skye maakte een onbeleefd handgebaar naar hem. Hij keek haar kwaad aan en deed hetzelfde. Skye gromde geïrriteerd. Ze wilde nog wel iets ongepast doen, maar kon niets bedenken. Sjors trok haar mee aan haar arm. 'Laat hem maar.' Skye voelde de blik blijven branden.

☆

'Hoe was school?' Vroeg Drake. Skye worp hem een kwade blik toe. 'Oké sorry.' Mompelde hij. Thomas smeet de deur achter zich dicht.

'Kon je niet één seconde wachten!' Gilde Skye kwaad tegen hem. 'Neen.' Zei Thomas kalm en hij liep naar de woonkamer.

'Waarom niet?' Snoof ze. 'Ik had dingen te doen. En ik dacht dat je me haatte?' Zei hij kalm. 'Ja, maar dat betekent niet dat ik lopend naar huis wil.' 'Volgens mij was je niet lopend.' Wees Thomas haar terecht. Skye werd nu echt flink geïrriteerd. Hij was dus ook nog eens een wijsneus!

'Nee ik was niet lopend. De moeder van Sjors heeft me gebracht.'

'Nou dan! Waarom stel je je zo aan?' Snauwde hij. 'Omdat je - je - bij Merlijn Thomas, wacht gewoon op mij!' Skye plofte neer op de bank. Thomas greep Skye's pols vast en zette zijn nagels er in. Skye slaakte een kreet van pijn en keek hem geschrokken aan. 'Auw!' 'Niet zo'n grote bek tegen me hebben!' Zijn ogen schoten vuur. 'Laat me los!' Sputterde Skye tegen, al wat zwakker dan eerst. Thomas liet haar los, maar bleef kwaad kijken terwijl hij naast haar neer plofte.

'Ik haat je.' Mompelde Thomas. Dat was de eerste keer dat hij het hard op zei. Skye keek hem boos aan.

'Ik haat jou het meest.'

--------------------------------------------
Langeeeeeee tijd niet geüpdatet. Ik was bezig met andere verhalen, en was deze vergeten :/

Ik vind het soms best moeilijk om te schrijven, want dit verhaal is een spin-off van een van de eerste verhalen die ik ooit heb geschreven. En dat was een fan fiction, dus moet ik af en toe dingen aanpassen. Daarom duurt het zo lang; hoe pas ik het aan.

Ik ben nu klaar met mijn andere verhaal, dus ik verwacht dat ik meer aan dit verhaar ga.

Xxxx