Thomas

Hoofdstuk 39

Hoooi!
Ik wilde even zeggen dat mijn inspiratie begint op te raken, dus sorry als het een beetje vaag wordt.
Ik wil het verhaal wel graag afmaken, dus no worries ;)
Veel leesplezier!

Hoofdstuk 39
Skye

'Je bent gek.' zei Skye. Ze stond op. Ze wist dat hij gelijk had, maar ze kon het niet hardop toegeven. Als zij zou zeggen dat ze dat al wist, dan zou Avan haar voor gek verklaren. Hij zou haar wegslepen van Thomas, en er voor zorgen dat ze nóóit meer bij hem in de buurt zou komen.

Ja, Thomas was moordlustig geweest. Ja, Thomas was een moordenaar. Maar hij was verandert! Hij hield van haar, ziels veel. Zoals hij van geen ander hield.

'Alles wijst er op, Skye.' zei Avan waarschuwend. 'De ketting met het bloed, de timing... Vraag het hem, Skye!'

'Als je dat zo graag wilt - prima! Ik zal het hem vragen!' snauwde ze, om het overtuigend over te laten komen. Dan hield hij op met zeiken. 'Neem de ketting mee, confronteer hem. Je zult zien dat ik gelijk heb, Skye.' Avan leek ten volle overtuigd van zijn gelijk. 'Goed!' Ze griste de ketting uit Avans handen.

Skye verliet de kamer en stampte bijna naar boven. Thomas had zijn toast op, en keek lippen likkend rond. Hij richtte zijn blik op Skye, toen ze binnenkwam. Hij sloeg de dekens van zich af. 'Eindelijk. Heb je nog iets voor mij meegenomen?' vroeg hij gretig. Skye zuchtte en schudde haar hoofd. Thomas gromde. 'Waarom niet?' 'Ik had even wat anders aan mijn hoofd, sorry hoor!' 'En wat mag dat dan wel niet zijn dat het belangrijker is dan ik?' vroeg Thomas geërgerd. Skye liep naar het raam en keek naar buiten.

Het uitzicht van Thomas' huis was niet erg stralend, aangezien het uitkeek op het bos. Skye beet op haar lip. De ketting zat haar dwars. Thomas had haar nog nooit verteld over de ketting. Ze had geen idee dat hij het had gehad. Waarom had hij het nooit laten zien? Of gegeven?

'Thomas.' Het kwam er niet luider uit dan als een fluistering. Thomas zwiepte zijn benen uit bed, en haalde een hand door zijn haar. Ze hoorde hem zuchten. 'Wat?' 'Heb jij... heb jij dit ooit gezien?' Skye draaide zich om en haalde de ketting uit haar zak. Ze liet de ketting hangen, zodat Thomas hem goed kon zien. 'Waar heb je het vandaan?' zei hij ijzig kalm.
'Thomas.' drong Skye aan.
'Waar heb je het vandaan!' snauwde Thomas. Hij keek haar vurig aan, zoals de oude Thomas gedaan zou hebben. 'Weet ik veel! Avan gaf het.' snauwde ze terug. 'Verdomme!' vloekte Thomas. Hij kwam meteen uit bed en strompelde naar de deur.

Skye zag hoe hij in elkaar zakte, nog voordat hij de deur had kunnen openen. 'IK HAAT EEN MENS ZIJN!' riep hij uit. Hij was zo gefrustreed dat hij bijna moest huilen. Skye liep snel naar hem toe en ging bij hem zitten, op haar hurken. 'Gaat het?' vroeg ze zacht. 'Néé!' snauwde hij. 'Die rotbroer van jouw zit gewoon in mijn spullen te neuzen en ik kan er niets aan doen!'
Skye streek over zijn wang, maar hij sloeg haar hand weg. 'Mens zijn is niets voor mij.' zei hij. 'Ik wil niet meer zwak zijn. Je geeft geen zier om mij, terwijl ik dit voor jou deed. En dit doet jou niets.' 'Dat is niet waar, Thomas. Je bent veel liever, nu. Veel knuffelbaarder.' 'Ik ben geen teddybeer!' snauwde hij. 'Weet ik. Suggereer ik ook niet.' reageerde Skye kalmpjes. 'Ik hóór niet knuffelbaar te zijn. Dat hoort niet bij mij!' Riep hij.

Skye snapte heus wel waarom hij gefrustreerd was. Maar hij had het zelf gedaan. Waarom was hij altijd boos? Een tijdje was het goed gegaan, toen hij mens was, maar nu begon hij weer. Waarom was ze nog bij hem, terwijl hij altijd tegen haar snauwde?
Hij was niet goed voor haar. Hij was haar niet waardig.

Thomas keek haar woest aan, alsof het allemaal háár schuld was. Waarom was zij zijn zondebok? Ze had niets misdaan.

Thomas moest manieren krijgen. Hoe hij zich gedroeg was niet Oké. Ze was niet zijn slaaf! Ze was zijn "vriendin".
Hij moest maar eens de consequenties ervaren van zijn gedrag!

Skye draaide zich om en liep naar de deur. Ze negeerde Thomas compleet. 'Hey - hallo - zeg eens wat.' Snauwde Thomas. Skye opende de deur en verliet de kamer. 'HEY HALLO - NEGEER MIJ NIET! SKYE WILLOW ELISABETH MOON-RIGHTNESS.' Skye negeerde hem comoleet. Ze beende stevig door naar de deur van haar oude slaapkamer.

Ze pakte een tas en griste spullen bij elkaar. Een paar boeken, kledingstukken en sieraden... Ze stopte het allemaal in de tas.
Zacht geklop klonk op de deur. 'Skye?' Vroeg Avan. 'Ik hoorde Thomas schreeuwen. Deed ie lullig tegen je?' Skye snoof. 'Daar is hij nooit mee gestopt.' Ze ritste haar tas dicht en sjouwde hem van het bed af.
'Ik ga weg.' Zei ze, zonder dat Avan nog wat had gevraagd. Ze had hem zien kijken. Avan trok een wenkbrauw op. 'Hoezo?'
'Heb je gezien hoe Thom mij behandeld? Hij moet eens ervaren wat de gevolgen zijn als hij zo door gaat!' Snauwde ze kwaad.

Tot haar verbazing, begon Avan te lachen. 'Goed zo.' Zei hij. 'Leer hem manieren. Maar... waar ga je heen?' 'Ik... eh...' Oeps, plan was nog niet echt goed doordacht... 'Ik bel Brad wel.' Zei Avan en hij knipoogde. Aan de ene kant maakte Avans opgewektheid haar kwaad, en aan de andere kant zelfverzekerder. 'Je kan daar wel blijven. Hij vind dat gezellig.'
'Oké.' Mompelde Skye. Het kon geen kwaad.
En trouwens, ze zou niet voor altijd wegblijven. Daarvoor hield ze te veel van hem. Thomas moest beseffen dat het niet zo langer door kon gaan.

'Zal ik je brengen?' 'Nee!' Snauwde Skye. Avan deed veel te opgetogen! Daar kon ze niet tegen, want het was niets om blij over te doen.

'Hoe wil je daar dan komen?' 'Dat gaat je niets aan.' Skye snoof en deed haar tas dicht. Ze zou gewoon zijn auto stelen en dan wegrijden. Niet dat ze echt kon autorijden, maar ze was te koppig om Avan te laten rijden.

'Later.' Mompelde ze tegen Avan en ze liep naar beneden. Thomas merkte niet eens dat ze wegging. Dat deed aan de ene kant pijn, maar aan de andere kant was dat logisch. Vroeger hoorde Thomas alles wat er gebeurde in het huis. Nu hij geen vamp meer was, hoorde hij dat niet.

Skye trok haar jas aan, en keek nog een keertje om zich heen.
'Hopelijk tot snel.' Mompelde ze en ze sloeg haar ogen neer.

Skye opende de deur en verliet het huis.