Thomas

Hoofdstuk 25

A/N:
Hai allemaal!
In de loop van dit verhaal zijn er een hoop nieuwe lezers bij gekomen die ook lezen en stemmen.
Ik ben jullie heel erg dankbaar voor de 3.1K Reads en voor de 389 votes! Ook bedankt voor de 129 comments!!!!!!!!!
Oja en sorry dat jullie zo lang moesten wachten! Het komt door de toetsweek en vakantie
Bedankt voor het lezen en geniet van het nieuwe hoofdstuk

Hoofdstuk 25
Skye

Skye pakte al haar spulletjes in een koffer.

Het was zo ver. Thomas kwam zijn belofte na.
Hij had een familiehuis in de buurt, en daar zouden ze heen gaan. Het was ver van Sjors, ver van school, ver van bekende mensen.

Ze was eventjes naar het afscheidsfeest van de tweeling geweest en Emma was daar ook geweest. Ze had al weer nieuwe vrienden, genaamd Henry, Ronald en Hailey. Emma wilde graag dat Skye ook met hen vrienden werd, maar zodra Skye ze ontmoet had, wist ze dat dat nooit zou gebeuren. Het waren kneusjes, en Skye wist dat ze beter bij Emma paste, dan zijzelf ooit had gedaan.

Haar koffer ging dicht.
Thomas aaide over haar rug. 'Ga maar nog eventjes naar buiten. Ik handel nog wat dingetjes af.' Hij zoende haar wang.

Skye knikte en liep weg. Eigenlijk was het raar. Ze haatte Thomas, maar nu ging ze met hem samenwonen.

Dat is alleen omdat je niemand anders meer hebt die om je geeft, Skye.

Die Avan had haar ook niet meer gecontracteerd, nadat ze bloed geprikt hadden. Nou ja, zij hem ook niet. Ze vertrouwde hem niet, hij was een vreemde. Zomaar scheen hij haar broer te zijn. Natuurlijk, alsof je het zelf gelooft. Waarschijnlijk is hij op de erfenis van haar uit. Als hij haar broer was, dan had hij natuurlijk ook recht op de erfenis.

Skye liep piekerend naar buiten en liep het bos in. In dit bos had ze ontdekt wat Thomas was. Waren de vrienden van Thom op school hetzelfde als hij? Ook stuk voor stuk vampiers?

Ze zakte neer op de grond, tegen een boom. Ze haalde een hand door haar zwarte haren en snoof wat buitenlucht op. Het was fris, maar niet koud.

Ze zou de plek niet eens missen.

Haar telefoon trilde in haar zak. Skye nam op.

'Yo,' begon ze heel on-Skye-achtig.
'Skye?' Ze herkende vaag de stem van Avan. 'Met Avan.'
Ze ging recht op zitten. Wat wilde hij?
'Wat moet je?' vroeg ze ruw.
Avan bleef stil.
'Skye, ik wil je vragen om bij mij in het huis van je ouders te wonen.' zei hij uiteindelijk.

Skye was met stomheid geslagen en haar woede verdween als sneeuw voor de zon. Hij wilde... maar waarom?
'Waarom?' vroeg Skye zachtjes. Ze wilde het weten.

'Omdat -' de verbinding viel weg. Skye knipperde met haar ogen en werd geïrriteerd. Ze keek op haar telefoon en zag dat ze geen bereik had.
'Bij Dracula zeg!' mopperde ze.

'We gaan, Skye!' riep Thomas van ver. Skye zuchtte en stond op. Ze kon Avan altijd later nog bellen. Als hij het meende, kon ze altijd weggaan bij Thomas.

Ze wilde weglopen, toen ze een laag gegrom hoorde. Het kwam van vlak achter haar.

Skye verstijfde en beet op haar lip. Gegrom... een hond? Nee, het klonk veel te laag voor een gewone hond. Een wolf dan?

Langzaam draaide ze zich om. Een wolf stond achter haar. Hij was licht bruin van kleur en had bruine ogen. De wolf leek kwaad, en Skye besefte hoe gevaarlijk dit was. Eén verkeerde beweging en ze was er geweest.

De wolf zakte door zijn poten, zich klaarmakend voor een aanval. Hij gromde.

Skye slikte en opende haar mond om Thomas te roepen. Normaal zou ze niet aan Thomas hulp vragen, maar dood gaan aan een wolf leek haar wat overdreven.