Thomas

Hoofdstuk 41

Hoofdstuk 41
Skye

Een groep jongens kwamen Sjors' woonkamer binnenstormen. Stomverbaasd keek Skye op, en Sjors sprong meteen op van de bank. Ze waren net een film aan het kijken met Tom Hanks. Iets van een Groene Mijl, of iets in die richting?

'Dave - Chris...? Wat doen jullie hier?' Verward keek Sjors twee van het groepje van vijf aan. Twee grepen Skye vast en tilde haar op van de bank. 'Hey! Laat mij los.' riep ze kwaad. Waar sloeg dit op? Ze kende die jongens niet eens? Wat had ze verkeerd gedaan?

De gast die Dave heette sloeg zijn armen over elkaar. 'Wij hebben haar nodig.' zei hij ijzig kalm. Skye kreeg kippenvel van die lage stem. Skye probeerde zich los te maken. Ze liet zich niet zomaar gebruiken, voor wat ze haar dan ook nodig hadden! 'En waarvoor dan wel niet?' vroeg Sjors. Zijn stem had een boze ondertoon. Hij keek Dave fel aan.

'Heb je het niet gehoord?' zei een ander geïrriteerd, alsof Sjors en Skye heel dom waren. Sjors keek Skye vragend aan, maar Skye keek stomverbaasd. Wat gehoord?
'Er zijn tien moorden gepleegd.' zei Dave grommend. 'En er zat een vampier achter.' 'Oké, leuk denk ik.' zei Skye rollend met haar ogen. Wat had zij daarmee te maken? Thomas was een mens, dus die kon het niet gedaan hebben. Verder kende ze geen bloeddorstige vampiers. 'Niet echt. Jouw Thomas zat er achter.'

Skye en Sjors keken elkaar aan, met opgetrokken wenkbrauw. Skye begon sarcastisch te lachen. 'Denk het ook ja. Hij kan nauwelijks op zijn eigen benen staan sinds hij mens is. Laat staan dat hij tien mensen neersteekt.' 'O maar, schatje toch.' Dave stapte naar haar toe en keek haar aan in haar gezicht. Hij aaide over haar wang.

Een huivering ging door Skye heen. Hij had een eng litteken bij zijn wang en zijn ogen waren zo grijs als een onweersbui. 'Je liefje is weer een vampier, sinds gisteren.'

Thomas

Thomas likte zijn vingers af en sloot genietend zijn ogen. Het bloed proefte zoeter dan ooit in zijn mond. Hij voelde zich als herleefd. Machtig en sterk.

Hij kwam omhoog van de grond. 'Dat was dan... nummer veertien voor vandaag.' Charles naast hem lachte. 'Het is goed om je terug te hebben.' zei hij. Thomas grijnsde. 'Vind ik ook wel.' Hij haalde een hand door zijn haar en rekte zich uit.

'Is zeven weerwolven genoeg wraak op de wolven voor het meenemen van je meiske?' vroeg Charles. Thomas zuchtte. Dit was zijn manier om Sjors te straffen, zijn soort uitroeien. Sjors moest Skye met rust laten. 'Eigenlijk niet...' Hij likte zijn lippen. 'Maar goed. Zullen we haar ophalen?'

'Ga jij maar alleen.' zei Charles wuivend. 'Ik ga een meisje zoeken voor de avond.' Thomas schoot in de lach. 'Ik houd het er bij één voor altijd.' Charles gaapte zogenaamd. 'Saaahaaai.' vond hij. Thomas haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op.

Zo gingen de twee vampiers hun eigen weg. De lijken van de kampeerders lieten ze achter bij de tent van de slachtoffers. Thomas snelde zich naar het huis van Sjors. Hij besloot een dramatische entree te maken.
Hij klom naar boven en ging via het slaapkamerraam naar binnen.

Het was doodstil in het huis.
Thomas liet zijn aanvallende houding varen. Wat was er aan de hand? Skye was hier wel geweest, rook hij. Maar...
Thomas liep naar beneden, naar de woonkamer.

Sjors kwam net langzaam overeind van de grond. Hij ondersteunde zijn hoofd en Thomas zag wat bloed op Sjors' voorhoofd.
Dit was foute boel.

'Waar is ze?' Vroeg Thomas, ijzig kalm. Sjors draaide zich geschrokken om. Hij trok bleek weg toen hij Thomas zag staan. Thomas gromde zacht en ontblootte zijn tanden. 'Ik... ik...' Stotterde Sjors en hij greep naar zijn hoofd.

Thomas schoot naar Sjors toe en trok hem overeind aan zijn kraag. 'Waar - is - ze!' Snauwde hij woest. Sjors wist het, dat moest wel.

'Ze - ze is meegenomen door... Dave heeft haar!' Sjors klonk doodsbang. 'Ze lokken jou met haar.' Thomas liet Sjors op de grond vallen.

Dave? Wie de fuck was dat? Wacht - een weerwolf. Weerwolven hadden zijn meisje. Omdat hij een paar van hen had vermoord vanmorgen. Oog om oog, tand om tand.

Thomas voelde woede opkomen. Hoe durfden ze!

'Waar?' Vroeg hij aan Sjors. Sjors gaf niet meteen antwoord. 'WAAR!' Schreeuwde Thomas opnieuw. Hij veegde een vaas van de haard door met zijn arm te zwaaien. De vaas viel op de grond en brak in duizenden stukjes. Het was een soort van bevredigend.

'In het bos bij jouw huis.' Mompelde Sjors en hij sloeg zijn ogen neer. Sjors wreef over zijn arm en stond op. Hij trilde over zijn hele lichaam.
'Neem mij mee.' Zei Sjors met bevende stem. Thomas trok spottend een wenkbrauw op. Dat hondje meenemen? Wat dacht hij nou! 'En wat denk jij dat je kan betekenen voor Skye?' 'Ik ben een weerwolf.' Sjors probeerde stoer te klinken. 'Dus?' Thomas haalde zijn schouders op.
'Dus kan ik ook helpen!'

Thomas zuchtte diep. Hij had geen tijd voor die kinderspelletjes. Hij rolde met zijn ogen en draaide Sjors de rug toe. Zonder iets te zeggen, verdween hij uit het huis.

Hij zou Skye vinden, wolven doden en zijn liefje veilig thuis brengen.