Thomas

Hoofdstuk 32

Hoofdstuk 32
Thomas

Hij hoorde het zachte gejank van de weerwolf en meteen wist hij iets beters dan moorden: martelen.

De weerwolf had een zwakte voor Skye. Als Thomas Skye kuste en zij kuste terug, deed het hem pijn.

Thomas hield Skye vast, tot de weerwolf verdween.
Toen draaide hij zich naar haar toe en gaf haar een klap in het gezicht.

'Denk je dat ik dom ben?' Siste hij. Skye keek hem geschrokken aan en de tranen verschenen in haar ogen. Ze hield de deken nog altijd krampachtig vast.

William trok een wenkbrauw op. Wees niet te streng voor haar. Ze doet alles voor degene van wie ze houdt, zei William in Thomas' hoofd.

Toen Thomas ging jagen, wist hij dat Skye iets van plan was. Hij had om het hoekje gewacht en hij had de sleutels horen rinkelen.

Thomas moest wel toegeven dat hij had gedacht dat Skye ze zou vrijlaten terwijl hij weg was. Toen stond hij te wachten op ze, gebeurde er niets. Hij hoorde haar iets mompelen over 'straks' en 'afleiding'.
Daarna rende ze weer naar boven.

Thomas besefte dat hij zichzelf verraadde als zijn ogen niet rood waren, dus dronk hij een konijn. Het was geen succes, maar het was iets. Hij hield niet van dierenbloed. Het koelde snel af en had het een vieze smaak.
Na het konijn was hij weer naar binnen gegaan.

Hij had in Skyes ogen gelezen wat haar afleidingsmanoeuvre zou worden en hij was er gretig op in gegaan.

Hij had liever dat wat hij met Skye gedaan had, dan drie gevangen in de kelder.

Alleen toen die drie iets kapot maakte, werd hij kwaad.

Skye keek hem afwachtend aan, met een bange blik.
Thomas was dol op zo'n blik, vooral van zijn prooien.

'Nou?' Drong hij aan. 'Denk je dat ik gek ben?' Hij wilde het antwoord weten en niet alleen om haar onder druk te zetten.

Skye schudde haar hoofd en beet op haar lip. 'Nee, Thomas.' Antwoordde ze braaf en ze sloeg haar ogen neer.

Skye

Thomas bleef haar maar aanstaren. Zijn blik gleed over haar nek, waar de twee miniscule wondjes waren.

Hij likte zijn lippen en keek alsof hij het bloed nog proefte.

'Ben je tevreden?' Zei hij. Skye keek verbaasd op. 'Hm?' 'Tevreden? Je vrienden zijn ontsnapt aan mij.'

Skye sloeg opnieuw haar ogen neer. Ja, ze was tevreden. Thomas had haar geliefkoosd en haar vrienden en broer waren veilig. Oh, en Thomas was niet heel kwaad op haar.

'Antwoord mij.' Zei hij zacht, maar dwingend. Hij tilde haar kin op en streek over haar hals met een vinger.
'Ja.' Fluisterde Skye.

'Mooi. Ik ook.' Verbijsterd staarde Skye hem aan. Thomas glimlachte. 'Ik heb jou, mijn lief. Wat maakt het mij nu uit, of drie jongetjes ontsnappen? Ik heb meer van jou gekregen en gezien, dan enige andere jongen.'

Skye bloosde.
Alleen snapte ze het niet. Waarom was hij niet boos?

Hij viel niet te peilen, besloot ze.

'Waarom hield je die jongens vast?' 'Als straf voor jou. En omdat ze ingebroken hebben.' 'Straf voor mij?' Vroeg Skye. Wat had ze... o ja, ze had haar vrienden gevraagd om haar te bevrijden...

'Maar het was niet genoeg straf...' gromde hij zachtes. Skye bloosde, want het klonk sexy. Hij tilde haar op en zoende haar ruw. Ze huiverde en liet de deken per ongeluk vallen. Hij grinnikte en bracht haar naar boven.

Avan

Hijgend stopte hij bij een boom. Avan legde zijn hand tegen zijn zij. De laatste keer dat hij had gerend was tijdens gym, vier jaar geleden.

Avan leunde tegen een boom en rustte uit. Brandon liet zich zakken op de grond en hijgde.

'Dat was zo raar.' Mompelde Brandon. Hij legde zijn hand tegen zijn hoofd. 'We zijn opgesloten in een kelder, van een gast die we niet kennen.' 'We braken in zijn huis in.' Merkte Avan op. 'Gast, dat is echt een vage zin.' Zei Brandon en de twee vrienden begonnen te lachen.

De wolf die Sjors moest voorstellen kwam tevoorschijn vanachter de struiken. Hij liet zich door zijn poten zakken toen hij in de buurt was en rustte ook uit.

'Kan hij niet terug veranderen?' Vroeg Avan. Het leek hem geen verstandig idee om door een woonwijk te lopen met een wolf. Bovendien maakte dat hele weerwolf-ding hem zenuwachtig.

'Nou, hij heeft dan geen kleding aan.' Zei Brandon schouderophalend. Sjors hief zijn kop op en keek hun met een septische blik aan. Brandon grijnsde naar zijn broer.
'Wat? Het is de waarheid.'

'Zou Thomas achter ons aankomen?' Vroeg Avan zich hard op af. Sjors schudde zijn grote kop. Het leek net alsof hij zijn vacht uitschudde net als een natte hond.
'Sjors heeft gelijk. Het leek niet zo.' Zei Brandon.

Sjors gromde een paar keer en op verschillende tonen. Avan kon er niets van maken. Brandon keek ook alsof hij het niet snapte.

'Dude, we zijn gasten onder elkaar. Verander terug.' Zei Brandon en hij rolde met zijn ogen. Toen keek Brandon Avan aan. 'Of ben je gay? Dan zou het weird zijn.' Avan schudde lachend zijn hoofd. Brandon kon af en toe heel vreemd doen.

Sjors leek een gigantische zucht te slaken en veranderde langzaam terug. Hij werd slanker en langzaam verdween het haar en zijn snuit.

'Zo. Goed. Vertel effe wat je wilde zeggen.' Zei Brandon en hij ging verzitten. Avan ging ook zitten.

'Thomas was niet van plan ons iets aan te doen. Tenzij Skye zich misdraagte. Haar straf zou onze pijn zijn, geloof ik.' Zei Sjors. Hij liet zich ook zakken en keek miserabel.

'Skye was gebeten en is vrijwillig met hem naar bed gegaan. Voor ons.' Jammerde Sjors zachtjes. Hij greep zijn haar vast. 'Hij houd van haar.'

'En zij? Houd zij van hem?' Vroeg Avan scherp. Hij geloofde dat Thomas een vampier was, helemaal nu hij Sjors als weerwolf had gezien.

Avan hoopte dat Skye niet van Thomas hield. Van wat hij gezien had van Thomas, was niet zo leuk. Als Skye bij Thomas zou blijven en als ze zouden trouwen, was Thomas zijn aangetrouwde broer. Nou - nee - bedankt. Een vampier in de familie klonk niet echt goed.

'Ik - ik denk het.' Mompelde Sjors gekweld. Hij trok aan zijn haar. 'Sjorsie, gast, maak je niet dik. Skye en jij zijn al jaren vrienden.' Brandon schoof dichter bij zijn broer en gaf hem een klap op zijn schouder. 'Zij houd al vanaf het begin van je. Ze bloosde al bij de aanraking van jullie handen.'

Avan vond het vreemd om bij dit gesprek te zijn. Hij kende zijn zus bijna niet en hoorde altijd wel iets nieuws over haar. Skye was dus verliefd geweest op Sjors volgens Brandon. Toch zag hij liever dat Skye met Sjors ging.

'We gaan het uitzoeken, Sjors.' Zei Avan. 'We komen er wel achter van wie ze houdt.' En ik hoop dat ze voor jou kiest.