Thomas

Hoofdstuk 36

Hey allemaal!
Gelukkig nieuwjaar en beste wensen! Dat dit een leuk jaar mag worden, vol met lezen en verhalen schrijven :)
Ik hoop dat iedereen een leuke vakantie heeft gehad?

We beginnen 2016 met een bijzonder hoofdstuk, dat het leven van Thomas en Skye compleet gaat veranderen....

Enjoy!

Hoofdstuk 36
Skye

Skye zat op de bank tv te kijken. Ze snapte niet wat er met Thomas was. Hij deed heel tam toen hij terug kwam van weg geweest. Dat was abnormaal.

Opeens hoorde ze Thomas schreeuwen. Niet uit woede, zoals hij wel eens deed, maar uit pijn. Hij schreeuwde weer. Jammerend en alsof iemand hem stak met een mes.

Skye keek verbaasd naar boven. Thomas met pijn? Zou ze gaan kijken? Ze wilde hem niet boos maken.
'VERDOMME!' Schreeuwde hij. 'DRACULA!'

Skye stond langzaam op. Was er iets mis? Dat moest wel.
Ze deed de tv uit en ging zachtjes naar boven. Nieuwsgierig en bang tegelijk luisterde ze op de trap naar de geluiden.
Ze hoorde gesnik.

Nu werd ze pas echt nieuwsgierig. Het klonk écht alsof hij pijn had.

Ze kwam aan bij zijn deur. Skye legde haar hand op de deurknop en deed de deur open.
Skye sperde haar ogen open.

Thomas lag op de grond, in elkaar gedoken. Hij jammerde zachtjes en hield zijn haar vast. Zijn lichaam schokte.
Skye ging op haar hurken naast hem zitten en keek hem aan. Zijn gezicht was vertrokken van pijn en verdriet.
'Thomas?' Vroeg ze zachtjes.

Hij zag er anders uit, merkte ze op. Hij was minder bleek en minder... perfect.

'Auw...' kreunde hij zachtjes. Skye legde haar hand op zijn wang en streek. Thomas schrok en duwde haar weg. Zijn ogen waren groot.
Thomas werd opeens rood en hij hapte naar adem.
'Thomas - Thom - haal adem!' Zei Skye in paniek. Het leek alsof hij stikte.
Thomas hapte opnieuw naar adem. Zijn borst ging snel op en neer.
'S-s-Skye...' hijgde hij.
Skye was verbijsterd. Wat was er gebeurd? Waarom was hij zo... anders?

Thomas kwam overeind, heel langzaam. Hij knipperde met zijn ogen en stond op. Hij zakte bijna door zijn knieën en Skye hield hem overeind. Geschrokken liet ze hem zachtjes zakken.
'Wat is er gebeurd?' Vroeg ze zachtjes.
Ze raakte zijn gezicht aan. Hij voelde warm aan, en niet doods zoals altijd.

O...

Thomas was...

'Ik ben een mens, Skye. Ik ben nu zoals jij.' Mompelde hij. Leunend tegen het bed probeerde hij weer overeind te komen. Dit keer har hij succes en hees hij zichzelf op het bed.

'O...' Skye had dit absoluut niet verwacht. Ze had verwacht dat Thomas haar juist zou veranderen in wat hij was.

'Voor jou.' Zei hij. Hij keek op in haar gezicht. Zijn ogen stonden smekend. 'Ik houd van je.'

Skye kon niets uitbrengen en slikte.

Thomas

De pijn was bijna ondraaglijk geweest. Hij herinnerde zich nog hoe hij veranderde in een vampier, maar dit was minstens vier keer erger.

Bloed stroomde weer, zijn longen deden het, de brandende dorst was verdwenen en zijn zicht was vager. Hij kon minder goed horen, alles klonk dof en hij moest... plassen.

De aanraking van Skye voelde vreemd. Haar handen waren warm, bijna heet.

Waarom zei ze niets? Was ze niet blij? Hij had dit voor haar gedaan en ze reageerde helemaal niet.
'Jezus Thomas.' Mompelde ze. 'Werd je menselijk voor mij?' Ze geloofde het niet, merkte hij.
'Dat zei ik net.' Bevestigde Thomas.

Skye ging naast hem zitten. Ze stak aarzelend haar hand op en bracht die naar zijn hart. Thomas pakte die vast en duwde die tegen zijn borst. Ze sperde haar ogen wagenwijd open. 'Het is echt zo. Ik... ik voel het... je hart...' Thomas knikte en stond op.
'Excuseer me. Maar ik moet heel nodig naar de wc.' Hij werd een beetje rood. Skye giechelde.

♥

Het mens-zijn was moeilijk. Hij kon zich vrij weinig herinneren. Thomas wist niet eens meer hoe hij eigenlijk moest plassen, tot zijn eigen schaamte...

Hij had het ook voortdurend koud. Skye beweerde dat zijn kleding veel te koud was en ze pakte een warm vest uit haar eigen kast.

Skye lag tegen hem aan op de bank. Ze voelde voorzichtig aan zijn voorhoofd.
'Je voelt heet - gaat het wel?' 'Ik voel me niet zo goed.' Mompelde Thomas. Dat kwam vast omdat hij moest wennen aan van alles. Hij had niet gegeten, niet naar de wc geweest, douchen deed hij nooit en hij vergat te ademen af en toe.
'Wat vind je er van? Dat ik... mens ben?' Vroeg hij. Skye bloosde een beetje.
'Ik voel me gevleid.' Zei ze. 'Ik had nooit verwacht dat je dit voor mij zou doen.' Ze raakte zijn wang aan. 'En dat vind ik super schattig van je. Maar...' Ze aarzelde en zweeg.
'Wat?' Drong Thomas zwakjes aan. Hij voelde zich langzaam moe worden. Mensen waren echt snel moe zeg!

'Niets. Laat maar.'

'Wat?' Herhaalde hij. Nu wilde hij het weten ook. Skye gaf hem een kus op zijn voorhoofd.
'Ik had het niet verwacht, dat is alles.'

Skye

Thomas en een mens? Ooit had ze gedacht dat hij een mens was, maar nu leek het ondenkbaar. Ze had zijn scherpe tanden in haar nek gevoeld, en hoe zijn mond haar bloed op zoog...
Maar dat zou nooit meer gebeuren. Hij was nu... zoals zij.

Warm.

Menselijk.

Levendig.

Kwetsbaar.

Sterfelijk.

Het was ongemakkelijk, net zoals het ongemakkelijk was geweest toen ze er achter kwam dat hij geen mens was.

Skye gleed met haar hand door zijn haar. Alles aan hem voelde anders. Zijn haar was zacht en rook anders.

Hoe zouden zijn lippen voelen, nu hij minder ruw was?

Skye keek Thomas aan.
Hij had zijn ogen dicht, maar sliep niet. Ze zag hoe rustig hij was. Hij straalde vrede uit.
Haar lippen gingen richting de zijne en ze kuste hem.

De kus was passievol en veel liever dan anders. Thomas zoende gretig terug en drukte haar dicht tegen zich aan.
Skye ging op hem zitten en Thomas zat rechtop. Zijn vingers verstrengelden zich in haar haren.
'Skye...' fluisterde hij en hij kreunde zacht toen ze in zijn lip beet. Ze proefte bloed in haar mond, en dat was ze niet gewend. Verrast stopte ze.
Thomas opende zwoel zijn ogen. 'Ik was vergeten hoe verrukkelijk mens-zijn soms is.' Hij legde zijn handen op haar heupen.

'Laten we de hele nacht knuffelen.' Fluisterde hij en hij trok zijn shirt uit. 'Ik wil jouw warmte tegen mijn sterfelijke lichaam voelen.'

Skye sperde haar ogen open. Het klonk best... romantisch, hoe hij het zei. Ze bloosde een beetje.
'Oké...' aarzelde ze. Thomas glimlachte en plantte een kus op haar mond.
'Ik houd van je.'
'Ik ook van jou.'