Thomas

Hoofdstuk 29

Hoofdstuk 29
Skye

Skye lag op bed. Haar ogen keken naar het plafond, maar zonder echt iets te zien.

Misschien is hij bang dat je wegloopt.
Nee, je hebt verteld dat je van hem houd. Het zou vreemd zijn.
Misschien vertrouwd hij het niet.
Misschien wil hij je absoluut niet kwijt.

Al minuten, misschien wel uren, lang was ze aan het piekeren. Waarom sloot Thomas haar op? Het was ook een spontane actie, alsof hij iets gehoord had op het laatste moment, of dat hem iets te binnen schoot.

Het deed pijn, dat ze hier zat. Ze was geen hond of vogel, die je even in de kooi deed als je wegging.

Ze draaide zich om, zodat ze niet langer naar het plafond keek. Buiten regende het nu.
Lekker weer om je eten te zoeken... Zou hij het dorp bezoeken, of zou hij het bos proberen?

Skye stond op en keek naar buiten. Er vloog een raaf naar beneden en die ging vlakbij Thomas' kamer staan, schuilend voor de regen.
Konden vampieren in dieren veranderen? En welke dan? Elke die ze wilden? Of alleen bijvoorbeeld in een raaf?

Skye draaide zich om en liep naar haar boekenkast. Daar zocht ze een vampierboek op. Die ging ze maar eens bestuderen...

Thomas

Het dorp was bijna uitgestorven.
'Klote regen.' Mopperde Thomas. Hij werd zeiknat. Leuk hoor. Dit was echt géén weer om te jagen. Er was ook niemand buiten, want niemand waagde zich in de regen. De kampeerders waren al vertrokken voordat hij aangekomen was.

Iemand uit zijn huis trekken zag hij ook niet zitten. Dan maar een café. Een meisje verleiden, meeslepen en dan van haar bloed drinken. Dat klonk wel goed.

Hij liep een café binnen en ging zitten. Een serveerster kwam naar Thomas toe. Zenuwachtig beet ze op haar lip en ze keek hem nerveus aan. Overduidelijk: Ze vond hem leuk.

Hij gaf haar een glimlach.

'Ehm - wil je - kan ik -' Ze herpakte zichzelf, 'kan ik je bestelling opnemen?' Ze gaf hem een onzekere glimlach.
Ja, jouw bloed.
'Een cola, alsjeblieft.' Antwoordde Thomas nonchalant en hij haalde een hand door zijn zwarte haar.
De serveerster viel bijna flauw en ze bloosde. Haar benen trilden en haar slagader werd duidelijker voor hem.

'Dat was het.' Zei Thomas nadrukkelijk, zodat ze weg ging. Ze bloosde weer en liep snel weg.
Geweldig, vond hij dit. Zo'n schouwspel van een meisje dat gek werd als ze hem zag.

Hij spitste zijn oren en luisterde anderen gesprekken af.

'... shoppen? Ze hebben sale bij de...'

'... dat lekkere wijf bij ons op school werkt hier...'

'... klusjes doen van ma. Anders krijg ik geen...'

'... moet hier in de buurt zitten. Thomas' huis moet in de buurt zijn.'
Thomas bleef aandachtig luisteren naar het laatste gesprek.
'Skye's aantekeningen waren niet héél duidelijk.' Merkte een ander op. 'Ze had geen tijd.' Verdedigde de eerste jongen. 'Waarschijnlijk houd die vampier haar altijd in de gaten.' Zei een ander. Thomas herkende de stem. Hij snoof om een geur op te vangen. Weerwolf. Sjors, Skye's beste vriend.

Thomas vloekte. Hoe wisten ze dat allemaal? Die weerwolf had hem zeker geroken...
Skye had aantekeningen gestuurd? Maar hoe...? Verdomme, haar telefoon.

Hij stond op.
De serveerster kwam aanzetten met de cola en keek hem verbaasd aan. 'Gaat u al weg?' 'Ja.' Gromde Thomas.

Het eten moest maar even wachten. Als het goed zou verlopen zou hij een feestmaal hebben vanavond.

Hij draaide zich om en verliet het café.
'... dat Thomas?!' Thomas hoorde geschraap van stoelen tegen de vloer. Hij zou langzaam genoeg lopen om ze naar zijn huis te lokken...

Hij wist dat de drie jongens achter hem aankwamen. Hij hoorde ze. Hij rook ze. Hij voelde ze.

Toen ze alleen nog recht door moesten lopen, verdween hij.

Skye

Opeens hoorde ze het slot. Skye sprong op van het bed en liep naar de deur.
Thomas deed de deur open en Skye sprong om hem af.

'Stomme zak!' Riep ze, terwijl ze hem sloeg. Haar vuist raakte steeds weer zijn metalen borst. Thomas gaf geen krimp. 'Hoe kun je mij opsluiten!'

Thomas zuchtte en rolde met zijn ogen. Hij stopte haar vuist en zoende haar.

Skyes woede verdween voor de zon en ze zoende terug. Hoe kon ze boos blijven als hij haar daarna met zo veel liefde kuste? Ze voelde hoe veel hij van haar hield en ze voelde opluchting. Misschien was hij blij, dat ze er nog was.

Wat was hij toch gecompliceerd.

Hij liet haar los met zijn lippen. Tijdens de kus waren zijn handen naar haar heupen gedwaald en daar liet hij ze liggen.

Skye keek hem aan, maar hij had zijn ogen gesloten. Een lieve glimlach stond op zijn gezicht. Zo zag hij er jong uit.
Hij opende zijn ogen en ze bestudeerde zijn ogen. Zo zwart als de nacht, die vol gevaren zat.

Zwart???

Hij had niet gedronken, dat moest wel. Zijn ogen werden rood of donkerrood als hij bloed genomen had.

'Heb je niet gedronken?' Skye kon niet voorkomen dat ze bang klonk. Ze wilde niet dat hij van haar dronk.
Ze streek over zijn wang.

'Nee. We krijgen bezoek.' Zei Thomas. 'En nu goed luisteren...'

Sjors

Avan, Brandon en Sjors stonden voor de grote ijzeren hekken van een groot landhuis.

'Ik mis de bliksemschicht.' Mompelde Brandon.

De donkere lucht boven hen rommelde. Sjors keek zijn broer met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Sorry.' Mompelde hij en hij sloeg zijn ogen neer.

'Ik weet niet of dit een goed idee is.' Sjors fronste. Thomas was binnen. Sjors mocht dan een weerwolf zijn, maar hij kon niet tegen een eeuwenoude vampier op.

'We zijn hier nu. Ik ga niet terug. Misschien gaat Thomas voor het toetje naar huis.' Zei Brad. 'Niet zo zeuren en naar binnen.'
Brandon duwde de hekken open.
Met veel gepiep en gekraak ging het hek open. Het schraapte over het grintpad.

'Je kunt echt onmogelijk nog meer herrie maken.' Snoof Sjors. 'Ach houd toch op. Als hij een "vampier" is zoals jij zegt, dan hoort hij ons toch wel.'

De drie jongens liepen over het grint naar het huis. Avan deed zijn best om de deur geluidloos open en dicht te doen. Het lukte niet helemaal... maar het idee was goed.

Hoe dichter Sjors bij Skye kwam, hoe meer zijn hart te keer ging.
Hij hoopte dat alles goed met haar ging. Sjors zou het zichzelf nooit vergeven als er iets gebeurt was met haar.
Skye had alleen Thomas opgezocht omdat hij haar had afgestoten.

'Ik denk dat ze boven zit.' Fluisterde Brandon. Avan en Sjors knikten en ze liepen zacht de trap op. Hoe hoger ze kwamen, hoe beter ze iets hoorden.

'Skye... ze huilt.' Zei Sjors en hij slikte. Natuurlijk. Hij had zijn oren kunnen gebruiken.
Hij rende Avan geluidloos voorbij en schoot op de kamer af waar Skye zat.

'... is niet eerlijk! IK HAAT JE THOMAS! IK FUCKING HAAT JE!' Gilde Skye huilend. Ze leek helemaal van streek, tenminste zo hoorde het.

Het was alsof Thomas doodleuk had verteld dat hij haar ouders had vermoord of zo.

'... Ik weet dat je mij hoort, jij BLOEDZUIGER! Ookal ben je niet hier...' Avan en Brandon kwamen naast Sjors staan.

Sjors voelde een steek in zijn hart. Ze had zo veel pijn... Hij wilde haar helpen.
Zonder zijn twee metgezellen aan te kijken, duwde hij de deur open.

Hij had geen grotere fout kunnen maken...