Thomas

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 18
Thomas

Ik voelde bloed tegen mijn mond aan. Ik was uitgedroogd en uitgehongerd en likte het bloed gretig op. Ik pakte de arm vast waar het bloed vandaan kwam en zoog.
'Thomas?' Vroeg een bekende stem. Ik hoorde het vaag, alsof het van ver kwam en ik kon niets zien.

Ik had meer dan tweehonderd jaar opgesloten gezeten, zonder voedsel. Al mijn zintuigen waren bijna verdwenen, net als mijn kracht.
Ik voelde het langzaam allemaal weer terug komen. Ik voelde bijna hoe mijn gezich weer vlezig werd en hoe mijn spieren weer tevoorschijn kwamen...

Ik rook weer goed, ik proefte het bloed nog beter, ik hoorde weer normaal en ik opende mijn ogen. 'Kate.' Zei ik. Ze glimlachte naar me.
'Overheerlijk je weer te zien, Thomas Christopher Right.' Zei ze.
Ik stond op van de koude grond en klopte mijn kleding af.

Ik kon niet ontkennen dat ik blij was om haar te zien. Eindelijk haalde iemand me uit dit oord.

'Welke tijd is het?' Vroeg ik, terwijl ik mezelf uit rekte. Kate zag er heel anders uit dan voorheen. Ze droeg geen jurk meer en had haar haren niet meer opgestoken. Ze had een soort blauwe broek aan - hoe ongepast, alleen mannen droegen dat - en een soort blouse, van een zachte stof die ik niet kende. Het had korte mouwen en ik vroeg me echt af wat het was. Ook had ze een soort klok om haar pols.

'1980.' Zei Kate. Ik keek haar verbaasd aan en zuchtte toen. 'Pff zo veel tijd?' Ze knikte. 'Ongeveer twee eeuwen.'

Ik keek naar de vreemde tas die ze bij zich had, ook al van een rare stof en het was een vreemd ontwerp.
'Trek dit aan. Met die outfit val je te veel op.' Kate gaf me ongeveer hetzelfde als wat zij aan had. Ik keek er naar. 'Vreemd deze stijl. Maar wel oké.' Ik kleedde me om.

'Waar is Julliet?' 'Dood.' Zei Kate emotieloos. 'Oh dat spijt me.' 'Dat doe je niet. Ik heb haar vermoord.' Ik grijnsde gemeen. 'Aha. Ruzie om een jongen?' Ze lachte en schudde haar hoofd. 'Jij veranderd ook nooit.'
'Heb je meer bloed?' Ik likte mijn lippen af. Ik kon wel een heel dorp op denk ik.

'Nee. We kunnen ouderwets gaan jagen?' Speels lachte ze naar me. 'Dan zal ik je meteen inlichten over deze nieuwe tijden. Misschien moet je je ook inlezen over wat er in de tussentijd gebeurt is in de grote geschiedenis.'

Ik knikte. Samen liepen we naar buiten, om mijn leven weer opnieuw te beginnen.

Skye

Ze werd wakker in twee gespierde armen. Haar vingers gleden over de spieren en ze voelde hoe koud de huid was.
Het lag vrij kalmerend. De ademhaling van Thomas was rustig en zijn armen voelden veilig. Toch duwde ze hem weg.
Hij kreunde en ging op zijn buik liggen. Thomas trok haar terug tegen zich aan.
'Schatje, blijf nog even liggen.' Mompelde hij.

Skye gaf een harde ruk en maakte zich los. 'Nee.'

'Ik zei,' Hij trok haar opnieuw terug in het bed en hield haar stevig vast, 'blijf hier.'
In een greep die te hard handig was, lag ze ongemakkelijk tegen de sixpack van Thomas aan.

Haar maag maakte een knorrend geluid. Hij grinnikte. 'Honger hè?' 'Neen, daarom rommeld mijn maag. Voor de grap.' Skye rolde met haar ogen en Thomas liet haar gaan. Skye sprong uit bed, pakte haar telefoon en liep de kamer uit. Ze had allemaal berichtjes van Sjors gemist, die vroeg of alles oké was.

'Hey, Skye! Fijn dat je terug beld.' Zei Sjors opgelucht. Skye deed haar telefoon aan haar andere oor. 'Hoe gaat het?' 'Gaat wel.' Mompelde Skye en ze haalde haar schouders op.
'Raad eens?' 'Wat?' Vroeg ze, terwijl ze de keuken binnen liep en op zoek ging naar eten. 'Mijn ouders...' hij zweeg. Skye pakte een appel en nam een hap. 'Hm?' Zei ze met volle mond. 'Ze gaan proberen je te adopteren!' Skye zweeg. Het deed pijn om er aan herinnerd te worden dat ze nu wees was.
'Vind je het niet fijn? Dan kan je bij mij wonen en weg bij Thomas en je oom en tante. Je zult je nieuwe broer vaker zien-'
Spontaan hing Skye op en begon te huilen. Sjors belde opnieuw. 'Sorry, Skye! Ik wilde je niet van streek maken. Ik was zo dom. Sorry!'
'Het - geeft - niet.' Zei ze snikkend.

Ze voelde een hand op haar schouder en gilde van schrik.
'Thomas!'
'Gaat het goed daar?' Vroeg Sjors bezorgd.
Thomas grinnikte en veegde tranen weg van haar wang. Ze duwde hem weer weg. 'Ja, alles is goed. Thomas probeerde mij te laten schrikken.' Ze veegde de resterende tranen weg en snoof. 'Kan je afspreken in de vakantie?'
'Oh eh... nou ik ga op vakantie eigenlijk. Sorry.'
'Oh.' Zei Skye verbijsterd. 'Het spijt me heel erg.' Zwoer Sjors. 'Ik moet ophangen. We gaan vanmiddag al weg. Ik wilde dat ik meer voor je kon betekenen op dit moment.'
'Ja ja weet ik.' Mompelde Skye. Maar aan woorden heb je niets, dacht ze er achter aan. 'Ik mis je. Ik zal iets moois voor je meenemen. Als goedmakertje.'
'Ja. Doei.' Skye hing op.

Geïrriteerd at ze haar appel op. Thomas greep haar middel vast en kuste haar wang. Verafschuwt duwde ze hem weg. Zijn lippen waren koud en stijf. Ze zat helemaal niet te wachten op hem.

'Gister kuste je me wel. Ik troostte je. Wat is het verschil met vandaag?' Vroeg Thomas speels. Hij liep naar de koelkast en haalde daar een fles uit met donkerrode vloeistof er in. 'Wat is dat?' Vroeg Skye negerend. 'Sap. Van rode groenten en rood fruit.' Legde Thomas uit, terwijl hij het in schonk in een mok. Daarna deed hij het in de magnetron.
Skye haalde haar neus op. 'Getver! Doe je nu serieus sap in de magnetron?'
Thomas negeerde haar en wachtte tot het klaar was. Vervolgens dronk hij het zowat in één slok op.

Skye's gezicht vertrok en ze grimaste. 'Getver.' Mompelde ze opnieuw.
Thomas stak de mok uit. 'Slokje?' Vroeg hij pesterig. 'Nee.' Mopperde ze.

Ze gooide het klokhuis van de appel weg in de prullenbak.
'Dus je vriend gaat op vakantie?' Zei Thomas. Skye snoof. 'Je mag niet afluisteren.' 'Zullen wij dan iets leuks doen samen?' Zei Thomas nonchalant. 'Wat jij leuk vind, vind ik niet leuk. Dus nee.' Skye liep naar de woonkamer en ging zitten op de bank.

'Ach kom op.' Zei Thomas. Hij ging naast haar zitten. 'Je ouders zijn dood, dus je kunt heus iets leuks gebruiken.'
Het klonk hard en Skye kromp in elkaar. Ze snikte zacht en voelde de brok in haar keel en de steen in haar maag. Ze werd misselijk, aan het idee dat haar ouders zo beschadigd waren dat ze er dood aan gegaan waren.

Thomas had zelf ook door dat het niet zo tactisch was geweest, al gaf hij eerst geen krimp. Maar toen sloeg hij zijn arm om haar heen. Hij veegde de tranen weg en kuste haar wang. Ze huiverde om het koude lichaam.

'Het komt wel goed, Skye.' Suste Thomas. Hij wreef over haar schouder.
Ze legde huilend haar hoofd op ijn schouder. Thomas tilde haar op schoot en sloeg zijn armen om haar heen.

'Hoe moet het nu verder, Thomas? Ik heb niemand meer! Sjors gaat nu drie weken op vakantie, mijn ouders zijn dood en Emma gaat verhuizen!'
Emma had haar gister gesmst dat haar vader een nieuwe baan had gekregen bij de politie aan de andere kant van het land.

'Het komt wel goed, meisje.' Zei Thomas en hij zoende haar op de mond. Skye liet hem zijn gang gaan, terwijl ze in hun kus haar zoute tranen proeften.

'We gaan alles regelen. Alles komt goed.' Zei Thomas en hij zuchtte.