Thomas

Hoofdstuk 37

Hoofdstuk 37
Sjors

Dave beet de laatste vampier in zijn nek en brak de nek. Het lijk werd weggesmeten en ging langzaam in stof op.

Sjors trilde over zijn hele lichaam zijn poot was vast en zeker gebroken, en zijn vacht was op sommige plekken nat en rood van het bloed.
Piepend liet hij zich vallen. Hij was dood moe.

De in opstand komende vampiers waren allemaal vermoord. Geen enkel wandelend lijk was ontsnapt.

Dave sprak in het hoofd van Sjors. Het was hetzelfde als praten, maar praten was onmogelijk als je een weerwolf was. Dan werd het meer een soort grommen. En dat grommen verstond niemand.

Ik denk dat we zo veel mogelijk vampiers moeten doden.
Huh? Ze zijn allemaal dood toch?
Ik heb het niet over de vampiers hier...
O... alle vampiers?
Allen is onmogelijk. Maar zo veel als we kunnen vinden. De vampiers zijn slecht voor de mensheid. Ze willen heersen, in tegenstelling tot ons. Zij zullen ons allemaal onderdrukken.

Sjors had geleerd dat weerwolven juist de mensheid beschermden tegen wezens zoals vampiers. Sinds hij zich aan had gesloten bij het Weerwolven Netwerk, was hij een stuk wijzer. Ze hielpen hem met het onder controle houden van zijn verandering tijdens volle maan en leerden hem welke wezens er waren.

Vampiers daar in tegen... zij leefden niet echt in groepen. Soms wel, maar die groepen waren bijna nooit groter dan vijf. Daarom was elk individu gevaarlijk. Vampiers waren bloeddorstige wezens, altijd opzoek naar wraak en bloed.

En nawat Sjors had gezien bij Thomas, geloofde hij daar heilig in. Ookal kende hij William, hij bleef er in geloven.

Jij weet toevallig niet nog een paar vampiertjes die een dreiging vormen hè? Dave klonk nogal hoopvol. Drie andere weerwolven kwamen dichterbij. De anderen wolven keken om zich heen om te controleren of er nog ergens vampiers waren.

Sjors aarzelde voordat hij antwoord gaf. Het was een uitstekende manier om van Thomas af te komen... alleen... Skye zou Sjors waarschijnlijk haten. Maar... Misschien ging ze anders wel dood! Die vampier kon haar dood betekenen.

Ik ken er nog wel een...
Dave keek op. Met zijn lange tong likte hij zijn scherpe tanden.
Serieus? Ken jij vampiers? Hij klonk opgewonden, alsof hij zin had in nog een gevecht. De drie andere weerwolven keken Dave aan. Hun leider zou bepalen wat er nu zou gaan gebeuren.
Ik ken er maar eentje. Over William zweeg hij. Sjors had niets tegen of met William. William leek hem geen gevaar.
Dave grijnsde, voor zover dat kon. Het is een begin... Dus, waar woont hij of zij?

Avan

Avan parkeerde de auto, vlak voor het hek. Langzaam stapte hij uit de auto.
Misschien was dit toch niet zo'n goed idee. De vorige keer probeerde Thomas hem te vermoorden, en toen waren ze met twee mensen en een weerwolf! Nu was hij alleen. Een mens.

Hij liep naar het hek toe en voelde het zakmes in zijn zak zitten. Voor het geval dat.
Avan pakte de klink vast en duwde het hek open. Met veel gepiep en gekraak ontstond er een opening. Avan deed hem niet helemaal open en stopte zodra hij er tussendoor kon.
Hij liep over het grindpad naar de deur.

Wat gek dat Thomas nog niets gehoord had... of deed die alsof hij het niet hoorde?
Avan rechtte zijn rug. Hij was gewoon op bezoek bij zijn zusje, meer niet.

Hij klopte op de deur en wachtte.

Er gebeurde niets.

Opnieuw klopte hij.

Avan hoorde gerommel in de gang, iemand gedempt vloeken en de deur werd van het slot gehaald.
Langzaam ging de deur op een kier open. Skye's bruine ogen staarden door het kleine stukje.