Thomas

Hoofdstuk 10

Thomas
1790

Al een halfjaar lang waren we samen. We hadden alles in het geheim gedaan. Nu zou ik een bijzondere stap maken.

Ik had Elizabeth al een week niet gezien. Ik wist niet waarom, maar ik kon haar maar niet vinden. Nou ja, dan had ik tenminste veel tijd om mijn plan voor te bereiden.

Mijn broer was ondertussen getrouwd. Zijn vrouw was een dom wicht. Ik meen het. Ik kon niet lezen en schrijven. Nou, zij ook niet. En ze kon niets op land, of met dieren omgaan. Ze kon niet koken. Ze kon gewoon letterlijk niets.

Maar ja: Haar pappie was rijk. De bruidschat is mega. Wij hebben een stukje land aangeboden. Volgens mij zat daarbij ook mijn kleine stukje land.

Ondertussen waren vandaag ook mijn neefje William Fredrick Georg Right en mijn oom en tante Fredrick en Michelle Right aangekomen. Ze zouden blijven slapen.

Ik liep de stad binnen en keek om me heen. Er waren veel mensen buiten. Dat maakte me zenuwachtig. Ik kende niemand van deze mensen en ik was geen sociaal persoon. Ik was altijd omringd door mijn familie geweest, dag en nacht. Geen enkel ander persoon had echt met mij gepraat.

Behalve zij.

Nu zou alles duidelijk worden.

Ik liep rustig verder, terwijl mijn ogen de juiste persoon zochten. Het was loetje druk in het dorp, want, merkte ik toen ik aankwam op het marktplein, er was markt.

En toen zag ik haar. De vrouw van mijn dromen. Ze straalde zelfverzekerdheid uit en vrolijk was ze zeker.

'Elizabeth!' Een stuk of vijf vrouwen keken om. Tsja, ik had er even niet aangedacht dat er meer vrouwen zo heette.

De meesten draaide zich meteen weer om toen ze zagen wie ik was. Ik hoorde ze belediging mompelen. Ik was een boerenjoch, een brutale vlegel, en ik was nergens goed voor.
Maar ik luisterde er niet naar. Elizabeth vond dat niet en dat was alles wat er toe deed.

Elizabeth keek verbaasd toen ze mij zag. Ze bleef staan, met het mandje met stof in haar handen.

Ik rende snel op mijn klompen naar haar toe.
'Vrouwe Elizabeth!' Zei ik blij. Ze glimlachte zwak.
'Ik heb een vraag aan u.'
'Thomas, je hoeft geen u tegen mij te zeggen.' Zei ze zacht maar vriendelijk.

Ik luisterde al niet meer en ging neer op mijn knie.
'O god sta mij bij.' Fluisterde Elizabeth, toen ze mijn gebaar zag. Ik had gedacht dat het positief was. Dat ze het fantastisch vond. 

Nou ik had er niet meer naast kunnen zitten denk ik.

Skye

'Skye, je rapport is een van de beste van de klas.' Haar mentor schoof het blaadje naar haar toe.

Skye zat samen met haar ouders bij de mentor voor het rapportgesprek. Dat was zo'n drie keer per jaar.

Haar ouders keken verbijsterd en Skye glimlachte.

'Dank u.'

'Er valt gewoon niet meer over te zeggen. Aan het begin ging het interdaad slecht. Maar bij iedereen ging het slecht.'

'Het komt vast door die bijlessen.' Zei haar moeder. Ha ha ha. Niet dus. Die "bijlessen" waar ze het over had, was gewoon een smoes geweest om naar Sjors te kunnen.

Ze had eerst gewoon domweg niet geleerd.

'Nou, wat het ook was: alles gaat goed op school. Je gedrag is voldoende. Misschien kan je iestje minder brutaal zijn.'

Skye knikte.

Ze namen afscheid en verlieten de school.

'Goed gedaan, Skye.' Zei haar vader. Ze liepen naar de auto. 'Ja we zijn trots op je.'

Skye keek haar moeder vragend aan, maar ze stapte al de auto in. Waarom deed ze nog steeds zo onstabiel?

Ze stapte zelf ook in en haar vader reed hun naar het huis van haar oom, tante en neefje.

Ze gingen er wel vaker heen. Haar moeders zus had een groot landgoed met een mega villa. Bovendien waren ze haar peetouders.

Haar vader reed naar het grote spijlenhek en sprak in op de intercom. Ze werden binnengelaten en reden het grindpad naar het huis op.

Stel je voor, dat er ooit iets gebeurd waardoor zij in dat huis moest wonen...

Het huis was ongeveer net zo als een spookhuis. Een groot landhuis met drie verdiepingen en grote ramen. Het was een zwart huis met grijze kozijnen. Het gaf haar de kriebels. De kleuren waren zo donker en onheilspellend. Maar ze was er al zo vaak geweest dat ze er wel een beetje aan wende.

Haar vader parkeerde de auto naast een zwarte sportwagen en iedereen stapte uit.

'Hallo.' Zei een ijzige stem. Ojee dat was haar oom. Skye draaide zich om. Hij stond vlak bij hun, met zijn wandelstok in de hand. Hij had lange zwarte haren en keek ons kil aan. Zijn ogen waren ijsblauw en hij had lichtere wenkbrauwen. Hij was lang en vrij dun. Bovendien had hij nogal een spits gezicht.

Ieuw die gast gaf haar zo de kriebels.

'Hoi oom.' Slike Skye. Ze rechtte haar rug en toverde zelfvertrouwen tevoorschijn. Ze glimlachte.

Niemand mocht zien dat ze bang was voor haar oom. Niemand mocht haar angsten weten. Dan was ze zwak.

Hij glimlachte. Serieus: dat moest hij vaker doen. Dan was hij minder eng.

Haar ouders begroette haar oom. Skye zag dat haar tante en neefje ook kwamen aanlopen.

Haar tante was de zus van haar moeder en haar neefje leek nogal op haar tante. Maar Skye's tante leek niet op haar moeder.

Haar tante had lang steil wit blond haar (haar moeder zwart golvend haar) en blauwe ogen (oké dat had haar moeder wel). Ze stond super recht op, heel statig en keek hooghartig.

Haar neefje had ook dat wit blonde haar en had grijze ogen. Hij keek haar afkeurend aan.

Skye stak haar tong naar hem uit. Zijn mondhoeken trokken omhoog en hij glimlachte even.

'Hoi Drake.' Zei ze. 'Hoi Skye.' Antwoordde hij.

'Van wie is die sportwagen, Louis?' Vroeg Skye's vader.

Oom Louis keek even naar de auto.

'We hebben tijdelijk twee gasten hier logeren.' Zei hij alleen, maar hij zei het alsof hij het er zelf niet mee eens was.

Skye keek naar het huis. Haar oom en tante hadden mensen in huis genomen? Oké dat was wel vreemd...

Haar familie was nou niet echt bepaald sociaal of aardig tegen anderen mensen.

Haar tante Nina ging hun voor naar binnen. Skye, Drake, oom Louis en Skye's ouders volgden.

Binnen heerste een kille sfeer. Het was koud, tochtig en alles was donker. De vloer was zwart, de muen waren donkergroen en de meubel waren ook zwart. De hakken van Skye's moeder en Nina galmden door het huis.

Ze gingen naar de grote woonkamer, wat ook al zo'n groot vertrek was. De twee banken waren ook groen en lang en zagen er chique uit. Er stond een kleine glazen salontafel tussen de twee tegenover elkaar gestelde banken.

Op de bank zat een jongen. Nou ja, hij lag. Zijn rug tegen de leuning van de zijkant en hij lag met zijn voeten op de bank. De jongen keek op en grijnsde toen hij Skye zag.

Thomas...