Thomas

Hoofdstuk 1

Thomas

Elizabeth Maria Theresa Blauw-Zwarts

5 Juni 1770 - 19 september 1839

Ze was dood. Van ouderdom.

Verafschuw staarde Thomas naar het gaf.

Hij zakte neer in de sneeuw en schreeuwde het uit. Al zijn werk voor niets! Niets!

Hij sloeg met zijn handen in de sneeuw, dat meteen alle kanten opstoof. De grond dreunde een beetje.

Hij schreeuwde weer, en hijgde. Hij liet zijn vampier tanden groeien en wilde iets bijten. Er was alleen een gezin verder op. Thomas negeerde ze en keek weer naar het graf.

'Rustig, Thomas. Ook nu ze dood is, kan je wraak nemen. Op haar familie bijvoorbeeld.'

Hij hoorde het knerpen van het de sneeuw onder een paar schoenen. Kleine maat zo te horen. Hij keek op.

Een klein meisje kwam naar hem toe lopen. Ze was hoogstens vijf. Ze had glovende en glanzende zwarte haren. Op haar hoofd droeg ze een rood mutsje, waarschijnlijk gebreid door een oma. Haar gezichtje was wit, en haar ogen bruin.

Thomas' ogen werden groot. Dat gezicht herkende hij overal. Ze leek op Elizabeth.

En haar bloed...

'Gaat het, meneer?' Ze keek hem vragend aan. Thomas overwoog om te grommen en het kind ter plekke leeg te drinken, maar hij wist dat hij het niet kon. Het meisje had iets. Of het nou haar uiterlijk was, of haar schattige stem...

'Nee.' Zei hij kalm. 'Oh. Das jammer. Is er iemand dood?' Zo klein, en zo eerlijk. 'Ja.' Antwoordde Thomas. Het meisje keek naar het graf. 'Hè! Mijn mama heet ook Zwarts! En ik Elizabeth. Nou ja, als tweede naam.' Het meisje keek me trots aan. 'Ik heet Skye, weet je. Naar de hemel. En daarna Willow en dan Elizabeth en als laatste Moon.' Thomas begon ongewild te glimlachten.

'Wat een mooie naam.' Ieuw wat zei hij nou! Hij was al in geen jaren meer lief geweest! 'Ik ben Thomas.' 'Oké! Ken jij haar?' Skye keek naar het graf Thomas knikte. 'Ik hield van haar.' 'Was ze oud? Toen ze dood ging?' Thomas knikte weer. 'O dan is het minder erg.'

Ik vind nou precies het omgekeerde, dacht Thomas. 'Ja.' Zei Thomas in plaats daarvan.

'Skye, kom hier!' Haar ouders kwamen aanrennen. Thomas stond op. De moeder van het meisje, leek ook op Elizabeth. Ergens. Al wist hij nu al dat Skye mooier zou worden. Sierlijker, slanker, knapper. Skye leek ook wel op haar vader, maar meer op haar moeder. Haar moeder was... nou ja, lelijker.

'Mama, is dat familie?' De moeder worp een blik op het graf. 'Ja, Skye, maar je mag niet zomaar mensen lastig vallen op de begraafplaats.' 'Die meneer moet worden opgevrolijkt.' Zei Skye dwars en ze sloeg haar armpjes even over elkaar. Thomas grinnikte.

Skye keek hem aan en omhelsde hem.

'Ben je nu weer blij? Niet meer huilen hoor, want dood is dood.' Thomas begon te lachen, terwijl haar ouders Skye bestraffend toespraken.

'Skye, dat mag je niet zeggen. Mensen vinden het moeilijk als er iemand dood is.' zei de vader. Thomas schudde zijn hoofd.

'Je hebt gelijk, Skye. Dank je wel.' Hij knipoogde. 'Zeg maar dag tegen de meneer, Skye. We gaan.'

'Dag Thomas!'

'Het spijt me van mijn dochter.' Zei de vader. Thomas grijnsde. 'Geen probleem. Ze is erg lief.' Dat floepte er zomaar uit. Shit. Waar was hij mee bezig?!

Het gezin liep weg en Skye zwaaide nog eens naar Thomas.

Terwijl hij terug zwaaide, kwam er een gedachte in hem op. Hij grijnsde gemeen.

Zij zou de zijne worden.

-------------------------------------------------------

hey allemaal!

ik ben nieuw hier op wattpad en dit is mijn eerste verhaal hiero.

Eerder zat ik op Fanfiction en schreef ik ook al verhalen, maar dit is het eerste verhaal zonder fanfic.

Kunnen jullie reacties achter laten wanneer je een mening hebt over mijn hoofdstukken/verhaal?

Ik ben dol op schrijven en zal zo vaak als ik kan updaten.

Thomas gaat in het begin vooral over hem, maar later komt er veel meer geweld, bloed en liefde.

Okay, meer heb ik niet te zeggen.

xxx