Thomas

Hoofdstuk 35

Hoofdstuk 35
Thomas

Verdomme Skye!
Ik heb je mijn liefde al meerdere keren verklaard, en nog stééds twijfel je aan mij.

Ik heb je nodig. Ik houd van je, maar mijn wraak...

Thomas legde zijn hoofd op zijn handen. Hij wist het niet meer.
Skye...
Skye...

Hij wilde haar slaan, maar knuffelen.
Hij wilde haar liefkozen, maar pijn doen.

Misschien...
Hij moest stoppen met zijn wraak. Zijn wraak was niet belangrijk meer.

Met haar het leven zuur maken, zou hij haar niet verdienen. Als hij haar liefde wilde, moest hij lief tegen haar doen.
Met haar pijn doen, bereikte hij dat ze van Sjors ging houden en niet van hém.

Hij raakte haar kwijt. Elk moment zou ze kunnen vertrekken.

Hoe kon hij haar hier houden?

Het was hopeloos. Hij kon haar toch niet dwingen om bij hem te blijven? Opsluiten vond hij nu niet echt een optie. Eerder een beetje zielig. Skye was geen huisdier, dat wist Thomas ook wel.
Nee, het moest anders. Ze moesten verbonden zijn op een bepaalde manier.

Wacht eens...

Avan

'Waarom is ze niet gekomen?' Zuchtte Avan. Hij zat aan de eettafel in de keuken bij Brandon en Sjors.
Hij was hier al een tijdje, en logeerde hier ook.

'Thomas werkte vast tegen.' Zei Sjors verbitterd. Hij smeet zijn telefoon op tafel.
Avan wist ook wel dat Thomas Skye niet had laten gaan. Hij wilde gewoon zijn zusje zien.

'Ik denk,' zei Brandon langzaam, 'dat Skye verliefd is op die Thomas.' Sjors kreunde zacht en haalde zijn hand door zijn haar.

'Nee.' Zei Avan, al was hij niet zeker. Hij vond het gewoon niet prettig, zijn zusje met een vampier.
'Doe geen moeite, Avan. Ze vind hem leuk.' Sjors klonk hopeloos. 'Ik ken haar al jaren. Als ze weg wilde, was ze weggegaan. Ook als Thomas haar tegen had gehouden.'
'Hebben vampieren niet van die speciale krachten? Van die... charmes, hypnose en het beïnvloeden van denken?' Brandon keek naar Sjors. 'Soms. Het komt zelden voor. Die vampiers zijn erg zeldzaam.'
'Is Thomas zo'n vamp?' Vroeg Brandon. Sjors schudde zijn hoofd. 'Nah, denk het niet. Hij had ons dan kunnen beïnvloeden.' 'Misschien vind hij dat niet leuk. Hij houw misschien meer van een spel-'

De deurbel ging. Iedereen keek elkaar aan. Sjors stond op. 'Ik ga wel.' Zei hij en hij slofte naar de deur.

Sjors

Hij opende de deur. Voor hem stond iemand die hij al weken niet had gezien.

De weerwolf, die Sjors gemaakt had tot wat hij nu was.

'Sjors.' Zijn stem klonk roggelend, al was hij nog jong. Hij had zwart viezig haar en droe een lange, zwarte jas.

'David.'
'Kan ik binnenkomen?' 'Hangt er van af.' Sjors sloeg zijn armen over elkaar. 'Ga je iemand veranderen?'
David rolde met zijn ogen. 'Geen tijd voor spelletjes, Sjors. Ik heb nieuws, dat jou ook aangaat.'

Met tegenzin liet Sjors hem binnen. Het leek belangrijk. Sjors deed de deur dicht, zodra David in de gang stond.
'Wat is er?'
Sjors bleef staan in de gang. Brandon noch Avan hoefte te weten wie Sjors veranderd had en dat David een Weerwolf was.
'Mag ik nie - ' 'Nee, ik heb bezoek.' Onderbrak ik hem.
'Ja, dat rook ik, maar - ' 'Zeg verdomme wat je van mij moet!'
David trok een wenkbrauw op. 'Is er iets met een meisie?' 'HOUD OP EN VERTEL MIJ WAT ER AAN DE HAND IS OF GA WEG!'
Sjors had geen zin om met David te praten.

'Goed. Als je er op staat.' David zuchtte. 'Een paar vampiers gaan zich bekend maken op tv.'
Sjors sperde zijn ogen wagenwijd open. 'En wij gaan ze vermoorden. De meesten mensen zullen het zien als een grap, dus voordat ze er achter komen dat het echt is, zijn de vampiers dood.' 'Allemaal?' Vroeg Sjors verward. David schudde zijn hoofd. 'Er is veel opstand tegen. Het is de helft tegen de helft. Wij doden alleen degene die een gevaar vormen.'
Als de vampiers zich bekend maakten, zou het niet lang duren voordat de mensheid besefte dat ook weerwolven bestonden. De weerwolven wilden niet ontdekt worden, dus moesten de vampiers worden tegen gehousen.
'Zit er een Thomas tussen?' Mompelde Sjors. 'Wat?' Vroeg David verward. 'Laat maar.' Zei Sjors.
'Help je mee vechten?' David keek lustig.

Vechten? Het was niet echt Sjors' ding. Maar...

Hij had toch Skye niet meer. Dan kon hij net zo goed een nieuw doel zoeken in zijn leven.

Thomas

'Weet je het zeker?' Charles keek Thomas vreemd aan.
Ze stonden in een verlaten steeg. Charles was hierheen gekomen, omdat het hier veiliger was. De plek waar hij woonde zou overspoeld worden door weerwolven en vampiers. Charles had daar allemaal geen zin in, dus Thomas had geluk dat Charles in de buurt was.

'Ja, ik weet het zeker.'

Charles zuchtte. 'Ik ga je missen.' Thomas grinnikte. 'Doe niet zo sentimenteel. Misschien bevalt het mij niet en ga ik weer terug.' Charles lachte. 'Ik denk van wel. Once you go black, you never come back. Voor je meisje doe je het toch?' Thomas knikte.
Charles stak het flesje uit. 'Hier, sanguini.' Thomas glimlachte en pakte het flesje aan.
'Kom gerust nog eens langs.' Zei Thomas. Hij had niet veel vrienden, maar Charles beschouwde hij toch wel als iemand die dicht bij hem stond.
'Tss, denk het niet.'

De twee schudden elkaar de hand.
'Tot ooit.' Zei Charles.
'Tot nooit.' Zei Thomas.
Charles verdween in de schaduwen en Thomas draaide zich om. Hij liep weg.

Eenmaal thuis aangekomen, vond hij Skye op de bank. Ze dook een klein beetje in een, toen ze hem zag.

Thomas liet zich naast haar vallen. Ze zaten even zweigend naast elkaar.
Thomas aarzelde. Zou hij het zeggen, of gewoon doen?
Wat zou meer invloed hebben? Wat is slimmer?

Misschien was niets zeggen over zijn plan het beste. Ze zou veel verbaasder zijn als Thomas opeens anders was.

Hij moest eerlijk zeggen dat hij niet zo goed wist hoe hij zich moest voelen. Hij wilde dichter bij Skye zijn en haar meer liefhebben dan eerst.
Maar aan de andere kant was hij bang. Bang om zichzelf te verliezen. Hij was gewend aan het moorden, en aan het bloeddrinken. Het was normaal voor hem. Oh en zijn krachten raakte hij kwijt - en dat was ook niet niks!

'Je hebt geluk dat ik dit voor je over heb.' Mompelde Thomas zacht, met een blik op Skye. Ze keek op.
'Hm, zei je wat?'
Thomas schudde zijn hoofd en stond op.
'Ik ben in mijn kamer.' Zei hij en hij liep weg.

Succes, zei William, oh en laat nog wat over als je wilt. Dan kan ik het ook gebruiken.
Denk je het groeit aan de boom, dit spul? Snauwde Thomas terug in Williams hoofd.
Nee, daarom vraag ik of je overhoudt.
Als ik nu een klein beetje gebruik in plaats van een hele dosis, word ik dan half mens half vampier? Dat zou echt een win-win situatie zijn! Hij zou zijn krachten behouden, maar hij zou ook sterfelijk zijn.
Daar kom je maar op één manier achter, denk ik.
Straks hoor je mij nooit meer in je hoofd.
Sinds wanneer ben jij sentimenteel Thomas?
Houd je bek William
Doeg Thom
Bye Will

Thomas ging op bed zitten en haalde het flesje uit zijn zak. Er zat bruingroen spul in en het zag er ranzig uit. Het rook ook nog eens vies. Thomas bracht het naar zijn lippen.
'Laten we dit maar zo snel mogelijk achter de rug hebben.' Mompelde hij en hij kieperde het flesje om in zijn mond.