ESRARENGİZ :TeenAwardsTr2014 En Yeni Teen Fiction Hikayesi

30.Bölüm:Yeniden doğuş

Her bölüm hareketli multi koymaya önem veriyorum onları resim sananlar olabilir genelde hepsi hareketli haberiniz olsun.:)

''Lanet olsun Ares yeter artık,böyle devam edemezsin.Şu haline bir bak.''

''Ne varmış halimde.''

''Dışardan bakıldığında her zamanki gibi yakışıklısın bunu inkar edemem fakat bir haftadır intihar ediyorsun.Her gün her gece yavaş yavaş kendini öldürüyorsun.Bak biliyorum üzgünsün bende üzgünüm...Senide kaybetmek istemiyorum.''

''Teni ve saçları,yüzü... ne kadar güzel değil mi? Uyandığında ona çok iyi bakmalıyım.Çok zayıfladı.''

Bir hafta olmuştu.O olayın üstünden tam bir hafta geçmişti.İlk günler çabucak uyanacağı düşüncesi hatta inancıyla takım giymekten,traş olmaktan ve işleriyle ilgilenmekten vazgeçmemişti.Zaman geçtikçe umutsuzluk herkesi daha derinden etkisi altına almıştı.Odadan neredeyse hiç ayrılmıyordu.Yanına kimseyi almıyordu.Doktorlar dahi onun gözünde sadece birer zebaniydi.Deniz,Damla,James,Lessie ve hatta Matt onu seven herkes bir kere olsun görmek ümidiyle gelmelerine rağmen odaya girmelerine izin vermemişti.Camdan bakmalarını ve biran önce işlerinin başına dönmelerini söylediğinde oldukça sert ve ciddiydi.Öyleki Deniz hariç herkes dağılmak,geri dönmek zorunda kalmıştı.

Bir hafta geçmişti.Daha önce acı çektiğini sandığı günlerden sonra bu geçen bir hafta aslında hayatının en acı veren günüydü bunu fark etmişti.Oysaki onun için en kötü günlerin Mona'nın gidişinden sonraki günler olduğunu sanıyordu.Yanılmıştı şimdi anlıyordu.Aşık olduğunu sandığı için,onu sevdiğini sandığı için yanılmıştı.Oysa şimdi,bir haftadır farkına varıyorduki aslında aşkı hiç tatmamıştı.Böylesine bir acıyıda hiç tatmamıştı.Kaybetme korkusunu iliklerine kadar hissetmemişti.Uyanması için dua ediyordu.Oysa hiçbir şey için Tanrıya yalvardığı olmamıştı.Bütün gününü Dora'nın yanında geçiriyordu.Eşyaları,işle ilgili dosyalar ihtiyacı olan her şeyi odaya getirtmişti.Hector'u kapıdan ayırmıyordu kendisi ise yanından ayrılmıyordu.Yaptıklarını,ona yaptıklarını hiçbir zaman böylesine düşünmemişti şimdiyse ona yaptıklarınıda düşünüyordu.Her şey her an gözünün önüne geliyordu.Ona acı çektirdiğini bildiği halde durmadığı o anlar ve onun gözleri,bakışları,yüzü gözünün önüne geliyordu.Otuzuna merdiven dayamışken vicdan azabınıda tatmış oldu böylece.Yaşadıklarına inanamıyordu.Sonunun böyle olmasını beklemiyordu.Dora için kötü olacağını biliyordu fakat kısa sürede unutacağınıda biliyordu.Böyle olsun istememişti.Bir şey daha fark etti.Artık pek fazla kızmıyordu.Andrian durmadan şikayet ediyordu fakat artık onu dahi takmıyordu.Belkide içkilerin etkisi yüzündendi.İlk zamanlar zorlada olsa bir şeyler yerdi fakat artık yaptığı tek şey içmekti.Kalbi bunu kaldırmakta zorlanıyordu biliyordu ve bile bile içiyordu.Kendini böyle cezalandırıyordu.Ölümü hakettiğini,çoktan hakkettiğini biliyordu ve  bunu sağlamak istiyordu.Yavaş yavaş,acı çekerek ve Dorayla birlikte.

''Doktor,doktor bekleyin lütfen.''

''Andrian bey,bir sorun mu var?''

''Evet,evet büyük bir sorun hemde.Ares,o sürekli içiyor.İşe gidecekmiş gibi giyiniyor,her sabah tıraş oluyor ve sonra Doranın başucuna oturup içmeye başlıyor.Böyle giderse ölecek.''

''Bu çok normal.Onun için çok kötü olmasına rağmen yaşadığı şey çok normal.Bakın onu buradan götürün.Odaya bir psikolog yollayacağım umarım bir faydası olur.''

''Bunu söylemek garip biliyorum fakat bayan güzel olursa iyi olur.Yüce Tanrım,belki eski haline döner ve Dora'yı unutur.''

Kapı açıldığında Andrian'ın geldiği görüp başını çevirdi.Gözlerini Doradan ayırmak istemiyordu.Topukluların yerde çıkardığı sesler tekrar Andrian'a dönmesine sebep olurken yanında bir kadınla içeriye girdiğini gördü.Odaya kimsenin girmesini istemediğini söylemişti.İşte şimdi sinirlenmeye başlıyordu.