ESRARENGİZ :TeenAwardsTr2014 En Yeni Teen Fiction Hikayesi

9.Bölüm:Sadece bir ayna ?!

Hayatı boyunca bilerek veya bilmeyerek birçok kavgaya karışmıştı çoğuna bilerek karışmıştı bunu inkar edemezdi.Başına gelen belalar sadece karıştığı kavgalar yüzünden olmamıştı,işinden dolayıda sayısız belaya bulaşmıştı.İşinde ilerleye bilmesi için çok çalışması gerekiyordu,işçilerinden bile daha çok bu yüzden neredeyse her gece çalışma odasında kendini buluyordu.Fakat bu işinin en iyi yanıydı...

Her an tehlike altındaydı bu da işinin getirdiği zorluğun bir parçasıydı hemde en zor parçası.Zordu en çokta korumalarla beraber dolaşmak ona zor geliyordu.Herkesi geçebilmek,ihalelerde başarılı olabilmek ve hedefine ulaşabilmek için tek yaptığı çok çalışmak,çabalamak değildi.Onun başarısına katlanamayanlara karşı hayatta durmaya çalışmaktı zor olan.Zaman geçtikçe ona da alışmıştı gerçi.Çevrisinde olanlar,ona rakip olan insanlar hafife alınacak,yenilgiyi kabul edip köşeye çekilecek tipte insanlar değillerdi.Ona rakip olan insanlara kullanılacak en uygun kelime 'mafya' olabilirdi.Defalarca kendi başarısıyla aldığı yerleri ondan alabilmek için büyük paralar sunmuşlardı ama kabul etmemişti sonunda ise hiç çekinmeden tehdit etmişlerdi bu da bir işe yaramayınca ortadan kaldırmak için uğraşmışlardı.Korkmamıştı,hiç bir zaman korkmamıştı...İşte Hector bu yüzden yanından ayrılmak istemiyordu.Biliyordu,birgün ansızın bir kurşunla,sadece bir demir parçasıyla ölebileceğini biliyordu ama aldırmıyordu.

Kolunun acısıyla ve burnuna gelen garip kokuyla gözlerini açtığında çoktan sabah olmuştu.Dora dizlerini kendine çekmiş yanında yatıyordu.Olanları hatırlamaya çalıştı.Adamın odaya geldiğini,kendilerini dinlediğini fark etmemişti bile Dorayla otel hakkında konuşmaları gerekirken konu birden başka yerlere sapmıştı ve sanki otel hakkında konuşuyorlarmış gibi atışmışlardı en sonunda ise adam lafa girmişti.Adamı görür görmez tanımıştı fakat neden geldiğini anlayamamıştı hemde o saatte.Aklına üç sene öncesi geldiğinde ne için geldiğini anlamıştı.O zamanlar yine bir ihaledeydi ve o zaman her zamankinden daha farklı olmuştu.İhaleye katılan sadece kendisi  ve ofisinde bir anda beliren adam olmuştu.İhalenin beklediğinden daha kolay olacağını düşündüğünde adamın ona bakan garip bakışlarını üstünden çekmediğini görmüştü fakat aldırmamıştı.Adam yanına gelip ihaleden çekilmesini istediğinde olağan karşılayıp dinlememişti.Adam çok ısrar etmişti 'bu benim tek umudum' demişti dün gibi hatırlıyordu, hatırlıyordu fakat o zaman bu lafı umursamamıştı.Sonunda kazanan o olmuştu adam ise ortadan kaybolmuştu.O günden sonra rahatsız edilmeyi beklemişti fakat en ufacık bir şey olmamıştı.Bir gün her zamanki gibi gazetesini okuduğu sırada tanıdık bir yüz gördü.Gördüğü o adamdı...Haber ilgisini çekip okuduğunda çok şaşırmıştı.Adam ünlü bir iş adamıydı fakat işleri bir anda kötü gidince elindeki her şeyi kaybetmişti,elinde kalan tek şey ihalede kaybettiği arsaydı.O arsayıda kaybettiğinde karısının adamı terk ettiği,adamın psikolojisinin bozulduğu,intihar edeceği sırada kurtarıldığı ve tedavi altına alındığı yazıyordu.Haberi okuduktan sonra adamın söyledikleri aklına geldi 'bu benim tek umudum'...Eğer adamı dinleseydi,onu diğerleri gibi sanmasaydı ve ihaleden çekilseydi işte o zaman hayatı alt üst olmayacaktı.Haberi okuyan her insan üzülürdü ama o üzülmemişti.Adam kendi yaptığı hataların bedelini ödüyordu,ihaleyi kendi başarısıyla kazanmıştı.

Ofisine geldiğinde geleceğimi söylemiştim demişti.Bir kaç gündür arabasının üstüne bırakılmış notlar buluyordu.Hepsinde aynı şey yazıyordu ''Sana o benim tek umudum demiştim.Sen beni dinlemedin Watson.Şimdi ben senin tek umudunu almak için geldim ve her şeyi biliyorum.''Notlarda her hangi bir isim yoktu ve kime ait olduğunu düşünsede aklına kimse gelmemişti.Onu telaşlandıran şey her şeyi biliyorum lafı olmuştu.Kimse bir şey bilmediği için kendi başına araştırmaya çalıştığında bir sonuca ulaşamamıştı.Notlar kesildiğinde ise sorunun ortadan kalktığını düşünmüştü ki bunun saçma bir düşünce olduğu omzunda ki yarayla açıkça belli olmuştu.