ESRARENGİZ :TeenAwardsTr2014 En Yeni Teen Fiction Hikayesi

42.Bölüm:

Midemin berbatlığı uyanmama ve adeta yataktan sıçramama sebep olmuştu.Acıktığım fakat açlık hissetmediğim zamanların bazılarında midemin bulandığı olurdu.Şimdide o anlardan biriydi.Bir şeyler yemem gerekiyordu.Yatakta doğrulduğumda çarşaf üstümden düşmüştü.Odada başkaları varmış gibi çarşafı kavrayıp üstüme çektim.Ares yine odada yoktu.Bu sefer nerede olduğunu düşünme ihtiyacı hissetmedim.Buralarda bir yerde olduğunu biliyordum.Gözüm saate kaydı.Neredeyse öğlen olduğunu görmek ateşe oturmuşcasına yataktan fırlamama ve banyoya gitmeme sebep oldu.Ares'in ailesinin evinde akşama kadar uyuyamazdım.Öğlen onlar için akşam demekti bundan emindim.Çoktan kahvaltılarını yapmış olmalıydılar.Beni kaldırmamalarının sebebi de rahatsız etmemek için olmalıydı.Dün geceden sonra bu daha utanç verici bir şey olmuştu benim için.Bugünün gitme vakti olduğu da aklıma gelince daha çok hızlandım.Duşumu alıp odaya girdiğimde bir üstümde ki havluya bir de yere öylece savrulan giysilerime öylece bakakaldım.Ares'in neredeyse her zaman olduğu gibi düşünceli olmasını dileyerek dolaba yöneldim.Benim için giyecek bir şeyler bırakmasını diliyordum.Neyseki beklediğim gibi olmuştu.Dolapta birkaç tane giysi vardı.Dolabın geri kalanıysa Ares'in giysileriyle doluydu.İlginç olan bu dolap evindeki dolap gibi takımlardan ziyade daha spor ve günlük giysilerle doluydu.Takımın hayatının bir kısmında olsun az yer kaplamış olması güzeldi.Üstüme siyah spor sayılabilecek bir elbiseyi geçirip saçımı kısmen nemli bırakarak odadan çıktım.Kapıdan adımımı atışım öylesine yavaş ve tavırlarım öylesine komikti ki sanki bilerek isteyerek geldiğim bir evde değilmişim de kaçırılmışım gibi sağa sola bakarak yürümeye ve nedendir bilinmez ses çıkarmamaya özen gösteriyordum.

''Dora hanım.''

Birkaç adımdan sonra arkamdan gelen sesle irkilip döndüm.Dün gördüğüm çalışan gülümseyerek yanıma geliyordu.

''Yemek odasında kahvaltınız hazır.''

Utanç dolu gülümsemem suratıma çoktan yerleşmişti.

''Elizabeth,Arya ve Ares neredeler?''

''Elizabeth ve Arya hanım yolculuk için hazırlanıyorlar.Ares bey yemek odasında.''

''Teşekkür ederim.''

''Size eşlik edeyim.''

''Yolu biliyorum.''

Dünden sonra içimde olumsuz etki bırakan kadına karşı sert davranmış olmalıydım.Eşlik etmek istediğini söylediğinde ki surat ifadesi hiç hoşuma gitmemişti.Belki de benim kendimce yanlış anladığım bir şey olabilirdi fakat nedense aklından Ares'le ve benimle ilgili düşüncelerin geçtiğini hissetmiştim.Bu düşünceler pek hoş düşünceler olmadığını da suratına yansıyan sinir bozucu,alaycı ifade belli ediyordu.Her neyse sonuç olarak sert tepkimden sonra düşen suratına daha fazla bakmadan yemek odasına doğru yol aldım.Böylesine büyük bir evde odalara gitmek zaman alabiliyormuş doğrusu.Yemek odasına henüz girmeden Ares'in elinde gazetesiyle koltukların birinde oturduğunu gördüm.Elinde gazete,hareket etmeden öylece bir şeyleri okurken bile oldukça yakışıklıydı.Öyle ki en usta heykeltıraşın elinden çıkmış muhteşem bir heykel gibi duruyordu.Yine siyah giymeyi tercih etmişti.Siyah kısa kol tişortu üstünde pürüzsüz bir şekilde duruyor ve bütün kaslarını gözler önüne seriyordu.Dün geceden kalan ufak tefek anılar beynimde canlanıyordu.Ellerimi karnında ve göğsünde gezdirip o muhteşem tenini,kaslarını keşfettiğim o anlar...Şuan da bile kalbim göğüs kafesinde zor duruyordu.

Ayağını diğer bacağının üzerine atmış,gazetesi bacaklarının üstüne serilmişti.O erkeksi duruşu bile insanın aklını başından almaya yeterli olabilirdi.Vücuduna baktığımda elbiseleri görmeden onu çırılcıplak beynimde canlandırabiliyordum.Şuan da istediğim şey çılgınlık olarak adlandırılacak olsa da önüne yürümek,gazeteyi elinden almak ve onun durduğu yerde ben olmak istiyordum.Elleri arasında olmak,tenine değmek istiyordum.Bunları düşünmek dün gecenin beynimde daha net bir şekilde canlanmasına neden olurken ellerimle eteğimi sıkıyordum.Şimdi ne açlık ne de mide bulantısı hiçbir şeyi hissetmiyordum.Beni deli etmeyi her anında başaran bu adamın üç gün sonra karısı olacaktım.Düşmanım olan bu adamla yapmamam gereken şeyleri yapmayı bile umursamadığım anlardan biri olmuştu dün gece.Yeterince günaha girdiğimi düşünüyordum.Artık düşünmeye ne gerek vardı ki? Bundan sonra ki işleyeceğim günahlarda kendi isteğimle olacaktı.