ថេយ៍ដើរជិតមកដល់ថ្នាក់ទាំងភ័យស្រាប់តែសាងអ៊ីនដែលប្រញាប់ផងនោះក៏ដើរបំបុកឲ្យគេដួលភ្លាម ។
« អួយ៎!! » រាងតូចស្រែកតិចៗធ្វើឲ្យនាយងាកមក សម្លឹងមុខគេ ។
« មាយាម្ល៉េះហាស ប៉ះប៉ុណ្ណឹងសោះរំអួយជាងស្រីទៅទៀត » សាងអ៊ីនស្ដីឲ្យរាងតូចទើបជីមីនដែល ដើរមកឃើញបែបនេះក៏ចូលមកលើកមិត្តរបស់គេ ។
« ហើយឯងអត់មានគ្រាប់ភ្នែកទេហ្អេ៎បានជាប៉ះគេ បែបនេះ តិចយើងឲ្យលោកនាយកហៅប៉ាម៉ាក់ឯង មកដោះស្រាយគ្នាទៅ » ជីមីន
« ហើយយ៉ាងម៉េច គិតថាយើងខ្លាចមែនទេ? ហាស? » សាងអ៊ីនប្រើចង្អុលដៃរុញស្មារជីមីនថយក្រោយបែបមិនខ្លាចពាក្យគម្រាមរបស់គេ ធ្វើឲ្យជីមីនខឹងទាញដៃគេឲ្យចេញពីខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងជាហេតុនាំឲ្យសាងអ៊ីនបម្រុងច្រានគេតាមក្រោយ ។
« កុំធ្វើអីជីមីន!! » ភ្លាមៗ ថេយ៍ក៏ក្លាហានលើកដៃតូចៗច្រាននាយឲ្យចេញពីពួកគេ ព្រោះគេបែបមិនអាចទ្រាំឲ្យនាយធ្វើបាបខ្លួននិងមិត្តទៀតឡើយ ។
« នេះឯងចង់ការពារគេមែនទេ? ហាហា ការពារខ្លួនឯងឲ្យបានសិនទៅ អាក្មេងខ្ទើយ » សាងអ៊ីន
បន្លយពាក្យប្រមាថរាងតូចរួចក៏ដើរចូលថ្នាក់រៀន របស់គេ ឯថេយ៍ក៏ដកដង្ហើមធំភ័យស្មានតែត្រូវមនុស្សធំជាងវាយទៅហើយ ។
« ឯងអត់អីទេហ្អេ៎? » ជីមីន
« អត់អីទេចុះឯង? » ថេយ៍
« វាគ្មានបានធ្វើស្អីយើងផង គិតតែពីខ្លួនឯងទៅ នេះណា៎បើឯងក្លាហានដូចអម្បាញ់មិញតាំងតែពីយូរមក ក៏វាមិនហ៊ានធ្វើបាបឯងទៀតដែរ » ជីមីន
« យើងគ្រាន់តែខ្លាចគេវាយឯងទើបចេះតែនិយាយៗ ទៅ » រាងតូចលេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ មុននេះគេភ័យពិត មែនមិនបានលេងសើចទេទើបជីមីនចូលមកកៀកកគេហើយនាំចូលទៅក្នុងថ្នាក់ដើម្បីប្រឡងវិញ ។
ទីង..!! អង្គុយចុះភ្លាម ទូរស័ព្ទស្រាប់តែមានគេផ្ញើរ សារមកទើបរាងតូចរហ័សបើកមើលភ្លាម ។
" ខំប្រឹងប្រែងធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពណា៎ប្រពន្ធ សម្លាញ់ បងនៅរង់ចាំធ្វើជាកម្លាំងចិត្តឲ្យអូន ស្រឡាញ់អូនបំផុត " ជុងហ្គុក
ŞİMDİ OKUDUĞUN
✰ ទាយាទតូចម្ចាស់ចិត្ត ✰ (Completed)
Romantizmព្រោះតែឧប្បទ្ទវហេតុមួយបានធ្វើឲ្យគេធ្លាក់ចូលទៅក្នុងសម័យកាលបុរាណមួយដែលឃ្លាតឆ្ងាយសម័យបច្ចុប្បន្នដល់ទៅជាង១០០ឆ្នាំ ជាការនាំឲ្យនាយបានជួបនឹងរឿងនឹកស្មានមិនដល់ជាច្រើនជាពិសេសគឺការជួបនឹងរាជទាយាទតូចមួយអង្គនោះដោយចៃដន្យ ក៏ប៉ុន្តែរឿងចៃដន្យលើលោកនេះមិនមានច្រើននោះឡើយ...
