PSYCHOPATH'S LOVE SERIES #2: DASHIEL DAVIN CARTER

Kabanata 4

KABANATA 4

"Magpapakamatay ka ba ha? Nakita mo namang may paparating na motor pero tumawid ka parin," ang nakakarinding galit na sabi sa akin nong may ari ng motor pagkababa na pagkababa palang niya sa motor na sinasakyan niya.

Nanalaki naman ang mga mata ko dahil sa tinuran niya, kasabay niton ay nag pag-usbong ng galit sa puso ko. Aba'y tarantadu to ang lalaking to ah, ako ba naman ang sinisi e dapat nga'y siya ang dapat na sisihin dahil imbes na magdahan dahan siya sa pagmamaneho dahil sa kadahilanang may pedestrian lane ay nagpaharurot pa ito. Hindi ba nito alam ang batas ng daan ha? Ma samplelan nga ang lalaking ito. Ang siga e.

"Hoy mister whoever you are ikaw pa talaga ang may ganang sisihin ako? E, samantalang ikaw nga ang dapat na sisihin dito dahil ikaw na yong muntikan na makasagasa sa akin!! Hindi mo ba alam ang batas ng—"

Hindi ko na natapos pa ang balak kong sabihin ng mapatulala nalang ako dahil sa kadahilanang literal talaga na nag slow motion ang lahat ng makita ko kung paano dinahan dahan sa paghubad ng lalaking iyon ang helmet na suot niya. At hindi ko inaakalang na ang pagkakatulala kong iyon ay mas ma dodoble pa ng tuluyan na niyang mahubad ang helmet na suot suot niya.

Shit! Ang hot mga sess parang artista. Sigaw ng utak ko ng makita ko na ng tuluyan ang perpekto niyang mukha.

Pointed nose, heart shape lips, thick eyebrows, perfect jaw lines, messy curly hair and intimidating eyes. Ang mga katangian na iyon tungkol sa isang perfect character ay ang mga karanasang nababasa ko sa mga nobela at hindi ko inaakala na ang mga katangian na iyon ay ma idedescribe ko rin sa isang lalaki pagdating ng araw. Hindi ko inaakala na ang mga karaniwang katangian ng mga perfect-fictional characters sa mga nobela na nababasa ko ay ma idedescribe ko rin sa isang totong tao balang araw.. and the worst is that sakanya pa talaga. Sakanya pa talaga na muntikan ng sumagasa sa akin.

"Did you know miss that it is rude to stare someone while bitting your lower lip?"

Napaayos ako ng tayo dahil sa tanong niya na iyon. Kasabay niyon ay ang pamumula ng mukha ko ng mapagtanto ko ang sinabi niya. Shit. Did I just bit my lowerlip while staring at him? Damn.

Lord ipalamon niyo nalang ako sa lupa please.. sa ikalawang pagkakataon ay hindi ko inaakalang maiihiling ko ang mga katagang iyon dulot ng labis na pagkakapahiya.

He chuckled nang makita niya siguro ang pamumula ng pisnge ko which made me more red and bow my head down, so that I can hide the redness of my cheecks kahit papano man lang, "And besides I know the law about the road miss, it is the Republict act no. 10913 and—"

Hindi na nito natapos pa ang balak nitong sabihin ng isang nakakabingi na busina ang umalingawngaw sa gitna ng daan. At nang sinilip ko ang likuran niya ay doon ko nakita ang nakahilerang sasakyan sa likod niya na siyang nagpapakawala ng sunod sunod na pagbusina at dahil sa mga busina na pinapakawalan ng mga ito ay doon palang pumasok sa utak ko ang katotohanang nasa gitna pala kami ng daan and we just fucking damn caused a traffic.

Dali dali kong ipinagpatuloy ang paglalakad ko ng mapagtanto ko na mali ang nagawa namin—ng mapagtanto ko na kami ang naging sanhi ng traffic. At bago paman ako tuluyang makalayo sa puwesto ko'y narinig pa mismo ng dalawang tenga ko kung paano mapamura ang lalaki na iyon, kalauna;y narinig ko na lang ang muling pagpapaharurot nito sa motor nito.

Muli akong napatigil sa paglalakad ko ng makarinig ako ng isang malakas na pagalingaw-ngaw ng bell. Nanlaki ang mga mata ko ng mapagtanto ko kung ano ang ibig sabihin ng bell noon, kasabay ng panlalaki ng mga mata ko ay ang wala sa sariling paggalaw ng mga paa ko, na tila ba'y may sariling buhay ang mga ito.

Inis swipe ko ang Id ko sa machine na naghihintay sa akin pagkadating na pagkadating ko palang sa gate. Sinaladuhan naman ako ni kuya guard ng makita ako nito, natatawang napailing nalang tuloy ako bago pumasok sa loob.