PSYCHOPATH'S LOVE SERIES #2: DASHIEL DAVIN CARTER

Kabanata 58

NANG dahil sa isinagot nito sa sinabi ko'y nawalan ako ng gana. Ganang ipagpatuloy ang date na siya ang nag-aya. At mas lalo pa akong nawalan ng gana ng makita ko kung paano hinampas no'ng waitress na iyon ang balikat niya—no let me rephrase it—hindi iyon hampas kundi haplos. At ang gago nagpapahaplos rin naman. Kahit na'y obvious na obvious naman na may kasamang landi ang ginagawang paghaplos ng putang iyon.

Literal na nawalan ako ng gana sa date na iyon kaya ang ending tahimik lamang ako sa buong oras ng pag da-date namin, pati nga sa pagkain nami'y tahimik rin ako e.

Samantalang siya naman ay ilang beses akong sinubukang kausapin, pero being me, the hard headed one, hindi ako nakinig kaya ang ending hindi niya talaga ako nagawang kausapin hanggang sa magsawa siya sa kakasubok. Tanging ang pagkakalansing na lamang ng mga kutsara at tinidor sa isat-isa ang naririnig sa mga oras na iyon dahil sa napakatahimik na atmosphere na namamagitan sa gitna naming dalawa. At isa lamang ang masasabi ko at iyon ay ang nakakaasiwa ang tahimik na paligid, pero dahil inis na inis ako sakanya ay hinayaan ko na lang ang sarili ko na maasiwa.

Nanatiling kaming tahimik hanggang sa matapos kami sa pagkain. Which made me freaking think kung date pa ba 'tong ginagawa namin.

According kasi sa article na nabasa ko, ang date raw ay isang form of getting to know each other. And you can get to know each other by eating together, mamasyal together and everything.

Samantalang itong nangyari sa amin ay  kumain lang naman kami ng sabay at walang getting to know each other na nanagyari since napakatahimik naming dalawa. Kaya hindi ko tuloy naiwasan ang huwag mapatanong sa sarili ko kung date ba talaga itong nangyayari sa amin o hindi.

"Waiter." Ang tawag na iyon ay ang bumasag sa katahimikan na namumutawi sa gitna naming dalawa.

Pa kendeng kendeng na lumapit 'yong waitress sa gawi namin. Napairap tuloy ako, e kasi naman, waiter yong tinawag ni mukong pero itong malanding waitress na 'to ang dumating, para lang timang.

"Po sir?" tanong nito ng makalapit.

"How much?"

The waitress giggled because of the reason that I know, "A night sir or two?" the waitress asked seductively.

Nanlaki naman ang mga mata ko dahil sa narinig. At mas lalo pa itong nanlaki ng mapagtanto ko kung ano ang ibig sabihin nito. Like for pete's sake, anong laman ng utak ng babae na ito para itanong ang mga kataga na iyon—Don't tell me that ang laman ng utak ng babaeng 'to ay ang kalandian at ang hindi tungkol sa bill namin? Mukhang ganoon nga. At kung tama man ako, I want to clarify some things,  for pete's sake, ang tinutukoy po ni Dashiel ay ang magkano ang bill namin at hindi magkano ang gabi ng babaeng malandot na hitad na ito na kung ano-ano na lang ang pinag-iisip. Sarap iumpog sa dingding!

"There's no payment needed sir, since you can have me for free."

Ang nakalugwang mga mata ko ay mas lalo pang lumugwa dahil sa mga narinig kong sumunod na katagang binitawan nito. Ang hinuha ko kanina ay tuluyan kong napatunayan dahil sa mga katagang dinagdag niya sa mga unang isinambit niya.

So this bitch really really talking about her night with Dashiel, and not our bill? What a shame. Maganda pa naman sana pero pokpok lang!

"I'm sorry miss, but I'm talking about our bill and not your night," Dashiel said calmly, "And besides, I don't fuck cheap whores who offers their night for free."

Tumaas ang sulok ng labi ko ng makita mismo ng dalawang mga mata ko kung paano dahan-dahang mapayuko ang waitress dulot ng pagpapakahiya.

Gusto ko siyang kaawaan pero hindi ko magawa-gawa, sa katunayan nga'y nagbubunyi ang kalooban ko dulot ng nakikita kong pagpapakahiya niya. Call me bad—evil, but I am really happy while watching her being in shame.