PSYCHOPATH'S LOVE SERIES #2: DASHIEL DAVIN CARTER

Kabanata 70

MARAMING nangyari nitong mga nakaraang linggo. Dahilan, para makalimutan ko ang tungkol sa eskwela ko at ang tungkol sa paparating na ball.

Never sumagi sa utak ko ang tungkol sa ball kaya nama'y nagulat talaga ako ng marinig ko ang mga sinabi ni Aling Bebang. That she already bought a gown for the ball this night—wait this night?! Ano petsa na ba?

Nang dahil sa kaisipan ko na iyon ay agad akong napatingin sa kalendaryo na nakasabit sa may bandang pintuan. At hindi ko inaakalang manlalaki talaga ang mga mata ko into the highest level ng makita ko kong ano'ng petsa na.

For pete's sake, really?! February 14?! Valentine's Day? Gano'n na ba talaga ka occupied ang utak ko nitong mga nagdaang araw na pati ang kung anong petsa na'y nakalimutan ko na? Putek.

Pero, wait. Saan nalaman ni Aling Bebang ang tungkol sa ball? E, sa pagkakaalala ko'y never ko namang nabanggit sakanya ang tungkol roon. Sa katunayan nga'y nawala sa isipan ko ang tungkol rito, kaya paano? Paano nalaman ni Aling Bebang? Don't tell me gumana na naman ang pagiging marites nito?

"Paano niyo po napalaman ang tungkol sa ball?" taka kong tanong sakanya ng makalapit sa gawi ko.

Walang pag-aanlinlangan naman niya itong sinagot, "Kay Bebot iha. Nasabi kasi nito sa akin na no'ng pumunta siya sa eskwelahan niyo'y naging usap-usapan daw roon ang tungkol sa ball niyo."

Napa ahh ako dahil sa narinig. Kapakuwan ay napanguso ako. Ang tabil talaga ng dila ng lalaking 'yon. Kung hindi ko lang kilala ang lalaking 'yon. Aakalain ko talaga na bakla ito. Napaka tsismoso kasi e. Pero siguro likas lang talaga sa mga lalaki ang maging tsismoso. Dahil gaya nga ng sabi nila, kung ang mga babae ay mag chissmiss ay matindi na, mas matindi pa raw kung ang mga lakaki na ang mag chi-chismiss.

Inilapag niya ang dress—gown, I don't know how to call this thing. Since mukha itong dress na may pagka gown. Ewan.

Inilapag niya ang gown sa sofa, katabi ng inuupuan ko. At roo'y nakita ko ang magandang detalye ng dala-dala niya. Isa itong mahabang kulay maroon na gown, na may mahabang slit dahilan para makita ang mahabang biyas ng kung sino mang susuot nito.

Backless ito at 'yong harapan naman nito ay round neck, dahilan para makita talaga ang kaluluwa ng kung sino mang susuot nito.

The gown is really daring. Dahilan para mapangiwi ako. But, maganda naman siya. Halatang mahal at pinaghandaan.

Pero wait bakit nga ba bumili si Aling Bebang ng ganito? Don't tell me pupunta siya sa ball na iyon? Naks naman if ever.

Nang dahil sa naisip ay wala sa sariling napatingin ako sa gawi ni Aling Bebang. At roo'y nakita ko siya na nagwawalis.

"Pupunta po kayong ball, Aling Bebang?" When I have something to asked ay hindi ko talaga napipigilan ang sarili ko na huwag mag tanong kahit nay anong gawin ko. Kaya minsan ay napapatampal na lang talaga ako sa bibig ko.

Nakita ko kung paano natigilan si Aling Bebang sa ginagawa niyang pagwawalis. Kapagkuwan, ay nanlalaki ang mga tingin nito ng bumaling sa gawi ko.

"Hoy! Anong ako? Ikaw kaya," asik niya na siyang nagpamaang naman sa akin. Anong ako?

"Kung kasing bata at ganda mo pa lang ako na may mataas na alindog, why not?" Kapagkuwan ay ani nito bago ipinagpatuloy ang ginagawang pagwawalis.

Napanguso naman ako dahil sa narinig kong tinuran niya. "No."

Muli itong napatigil at sa ikalawang pagkakataon ay muli itong napatingin sa gawi ko. "Anong no?" taka niyang tanong then later own umawang ang bibig niya ng may mapagtanto. "Don't tell me hindi ka pupunta roon?"