PSYCHOPATH'S LOVE SERIES #2: DASHIEL DAVIN CARTER

Wakas

TRIGGER WARNING| RAPE SCENE| KILLING SCENE| DEATH SCENE| SEXUAL HARRASSMENT| ABUSIVE SCENE.

Please do leave because this chapter will surely trigger you. I do not tolerate stupidity so please, better leave.

"NO... please tita, spare me, please." Paulit-ulit akong nagmamakaawa sa babaeng nasa harapan ko. Umaasang sa pamamagitan niyon ay papakawalan na niya ako mula sa pagkakatali niya sa akin.

Pero imbes na maawa, tumawa lamang ito na tila ba'y nasisiyahan ito dahil sa naririnig na pagmamakaawa ko.

"No.. no.. no baby boy, pinangbayad ka na ng mama mo sa akin, kaya nama'y nararapat lamang na sulitin ko ang bayad niya," nakangising ani nito sa akin habang dinahan-dahan sa paghubad ang bra na suot-suot nito

At ng tuluyang mahubad ay lumabas ang napakalaki niyang dede na sa palagay ko'y abot hanggang pusod na niya. Nakalawlaw ito, ngunit ang pinadidirihan ko talaga ay 'yong napakaitim niyang utong. Tipikal na dede ng mga matatanda ang nakikita ko sa dede niya. Isa sa mga bagay na kinatatakutan ko.

"No, tita, please." I beg, while wishing to god, na sana'y dinggin niya ang hiling ko—na sana'y maliwanagan sana ang demonyitang kaibigan ng mama ko at itigil na nito ang ginagawa nitong pambababoy sa akin.

"No baby boy, no." She tried her best to sound seductive while saying those words, she even bit her lower lip na tila ba'y sa pamamagitan niyon ay umaasa siyang maakit niya ako.

Pero imbes na magmukha siyang kaakit-akit sa harapan ko, nagmukha siyang pato.

Ngumiti siya ng mapang-akit bago hinubad ang panty niya at doon tumambad sa mga mata ko ang isang di kanais-nais na tanawin.

Napaiwas tuloy ako ng tingin dahil roon. Jusko! Ano 'yong nakita ko? Tahong ba 'yon o puwet ng manok na kulay itim.

"Alam mo baby boy, ang sarap-sarap mo talaga, manang-mana ka sa daddy mo." Muli akong napalingon sa gawi niya ng magsalita ito. At doon ko naman nakita ang nag-iisang linya na kilay nito. Isang tipikal na titang may pagka marites.

Bahagyang lumindol ang kama ng sumampa siya. Nagsimula namang tumambol ang puso ko ng pagkalakas-lakas dahil roon. Isa lang kasi ang ibig sabihin niyon e at iyon ay ang ito na ang katapusan ko... ito na ang simula ng kalbaryo ko.

Wala na bang bago? Palagi na lang bang ganito? Mama naman, bakit mo ba ako hinahayaang ganituhin ng mga kaibigan mo?

Mama, kung inaakala mong nasasanay na ako sa letseng pagkaputa ko, puwes nagkakamali ka mama. Dahil magpahanggang ngayon ay hindi pa rin. Diring-diri pa rin ako sa sarili ko at sa mga babaeng gumagahasa sa akin na siyang mga kumadre mo.

Naaalala ko pa, I was sixteen years old that time when my mom started to paid her debt using me. Oo, sa murang edad ko'y binubugaw na ako ng sariling ina ko upang ipambayad sa mga kumadre niyang napag-utangan niya.

At ngayong 17 na ako, wala pa ring nagbago. Ganoon pa rin. Palagi pa rin ako nitong binubugaw. Palagi pa rin ako nitong ipinambabayad sa mga kumadre nito. Hindi ko alam kung bakit ako pa 'yong kailangan niyang ipambayad, well infact, puwede naman 'yong mga gamit namin o hindi kaya 'yong sarili niya.

Hindi na namin puwedeng ipambayad ang bahay at lupa na kinatitirikan ng bahay namin, dahil wala na kaming mapupuntahan pa sa oras na ginawa namin ang bagay na iyon. Ayon kasi sa mga nakalap na impormasyon ko, naipambayad na ni mama ang iba pa naming ari-arian sa mga letseng kumadre niya at ngayong ubos na ang ari-arian nami'y ako na naman ang ipinambabayad niya.

Sa murang edad ko'y hindi ko inaakalang mararanasana ko na ang buhay na ito. Hindi ko inaakalang mararanasan ko na tratuhin ng parang puta at pagpasa-pasahan ng iba't-ibang kaibigan niya bawat gabi, mapabata man ito o matanda. Mapababae man o bakla.