ဘုရင်လေး/ ဘုရင္ေလး(ဘာသာပြန်)(Completed)

အပိုင်း၁၀(ပထမဆုံးသော အနမ်းစစ်)အပိုင္း၁၀(ပထမဆုံးေသာ အနမ္းစစ္)

Unicode:

ဇန်းချန်းက အနောက်မြောက်ပိုင်း လူရိုင်းမျိုးနွယ်ရဲ့ ပိုင်နက်ဒေသမှာရှိသည် ။ ထိုဒေသကိုသွားဖို့ဆိုရင် ရက်အနည်းငယ်သာ ကြာမြင့်သည်။ သူတို့က လူရိုင်းတွေပဲ​ဖြစ်တာကြောင့် ဓလေ့တွေ ဘာတွေ သိပ်မရှိပေ။ ကုန်သည်အများစုက ဒီတိုင်းဖြတ်သွားခွင့်ရှိသည်။

ရှနိုင်ငံမှာ ဒေသထွက်ကုန်တွေ ပေါများသည်။ လူရိုင်း တိုင်းပြည်ကတော့ ထွက်ကုန်သိပ်မရှိပေ။ကျွဲနွားတွေ၊ သိုးတွေ၊ သားမွေးတွေသာ ပေါပေါများများရှိသည်။

ရှရှီး ဒီကို လက်ထပ်ဖို့ လာတော့ ဇန်းချန်းမှာ ရက်အတော်ကြာ နားခဲ့ရသေးသည်။ ချူးလန် သူ့ကို အဲ့ဒီကို ခေါ်သွားမယ်ဆိုတာ သိရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ ဇန်းချန်းက အောင်မြင်ဖြစ်ထွန်းတဲ့ မြို့တစ်မြို့ဆိုတာ သူသိနေသည်။

စိုင်ဝှမ်းကတော့ စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံးပင်။ ရှ နိုင်ငံရဲ့ ယဥ်ကျေးမှုနဲ့ နီးနီးစပ်စပ်တူတာမျိူးကို မထိတွေ့ရတာ ၅ နှစ်လောက်တောင် ရှိသွားပြီလေ။ သူမက အခုချိန်ရင် အသက် ၁၂ နှစ်ကနေ အပျိုပေါက်အရွယ် အသက် ၁၇ နှစ်တောင် ရောက်လာပြီ။ သူမက အဲ့မှာ ဆွေမျိုးတွေ မရှိပေမယ့်လည်း အဲ့လိုနေရာမျိုးနဲ့ နီးစပ်တဲ့နေရာတွေကိုတော့ သူမ သွားချင်တုန်းပင်။

သူမ အိပ်တောင် မပျော်လောက်တော့။ အဝတ်အစားတွေကို အမြန်ရွေးနေတော့သည်။ ရှ နိုင်ငံတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ အဝတ်တွေကို သူမက ဝတ်ချင်တာဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် စိတ်မကောင်းစွာပင် ထိုအဝတ်တွေက ငယ်သွားပြီ။ အဲ့အဝတ်တွေက သူမနဲ့ မတန်တော့ပေ။ သူမက စိတ်ဓာတ်ကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းဆူလိုက်ကာ မပျော်မရွှင်နဲ့ ပြောတော့သည်။

"ကျမတို့ ဒီခရီးစဥ်မှာ ပုံမှန်အဝတ်အစားတောင် ဝတ်မသွားနိုင်တော့ဘူးလား..."

ရှရှီးက ပြုံးလိုက်ပြီး

"မင်း ဒီကို ရောက်ခါစတုန်းက အသက် ၁၂ နှစ်ပဲရှိသေးတာလေ။ ချူးလန်နဲ့ရွယ်တူလောက်ပဲ။ အခုမင်းက အသက် ၁၇ နှစ်တောင် ရှိနေပြီ။ ဒီအဝတ်တွေဝတ်လို့ ဘယ်တန်ပါတော့မလဲ"

စိုင်ဝှမ်းက နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီး

"မင်သမီးရယ်....အဲ့တာဆို ကျမတို့က ဒီတိုင်းကြီးပဲ ဝတ်ရတော့မှာလား။ လူရိုင်းတွေရဲ့ ဝတ်စုံက ရုပ်ဆိုးတယ်လို့ မပြောပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အလေးကြီးတွေလေ။ အရောင် စပ်ထားတာကလည်း ရှုပ်ထွေးလွန်းတယ်။ ချုပ်ပုံကျတော့လည်း တစ်ချက်ကြည့်ပြီးရင်တောင် နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်မကြည့်ချင်တော့ဘူး "