YAKLAŞAN KATİLİN | Texting

Yirmi İki

İlkim Önleyen

Dışarıdan gelen bir şeylerin düşme seslerine uyandım. İlk beş dakika ne olduğunu kavrayamayarak boş boş bakınmış olsam da, daha sonra kendimi toparladım ve hızla dışarıyı doğru bakmak için balkona çıktım.

Aferin salak! Ya bizim ki olsaydı?! Korkup zırıl, zırıl ağlardın artık!

Ayy! Hakikaten iç ses Ya öyle olsaydı?! Ama neyse ki değil. O yüzden kapa çeneni.

Balkondan dışarı çıktım ve çevreye bakındım ne olduğunu anlamak ister gibi. Sonunda nakliye kamyonunu gördüm.

Ah hayır!

Birileri mi taşınıyor?!

Hem de bu apartmana?!

Niye ki?!

Acaba buraya taşınanlara son derece donanımlı bir seri katil dadanıyor desem beni ciddiye alıp kaçarlar mıydı?

Ya da bir gün kapı çalar ve bir akıl hastanesinden geldiklerini söyleyen kişiler, yeni komşuların seni almaları için onları aradıklarını söyler, ve sonra da seni alıp götürürlerdi.

Eh, en azından katil orada beni bulamazdı öyle değil mi?

Sen öyle sanmaya lütfen devam et İlk'...

Ulan iç ses tam dövülmeliksin ya.

Ben burada kendi kendime konuşurken gözüme yerdeki kolileri kaldırmaya çalışan bir adam ilişti gözüme.

Oldukça da kaslı bir şeydi ha.

Ki bana ne.

Her neyse insanlık hala ölmediğinden dolayı yani şu katil beni şaapmadığından dolayı aşağı inip yardım etmek istedim adamcağıza.

"Yardım lazım mı?" diye seslendim. Evim giriş katın bir üst katındaydı.

Yani birinci kat İlkim.

Biliyorum iç ses.

Ne güzel, İlkim.

Adam kafasını kaldırıp bana baktı.

"Teşekkürler ben şimdi hallediyorum." dedi suratında barındırdığı küçük gülümseme ile. Ardından dediği gibi halletti ve kolileri kendi arabası sandığım arabanın üstüne koydu.

Araba da araba yani.

İçimden ıslık çaldım. Ya da ben öyle zannettim çünkü adam bana garip bir şekilde bakıyordu.

Gözlerim büyüdü.

"Ben onu dışımdan mı yaptım?!" diye sordum hızla.

Adam yüzünde ki sırıtmayı saklamaya çalışırken cevap verdi.

Çalışıyor da hiç başarılı olamıyordu.

"Belki, biraz." Utançla gözlerimi kapattım.

"Anladım." dedim başımı olumlu manada sallarken. Hala kapalı olan gözlerimi açtım be adamın beni süzdüğünü gördüm. Otomatikman ben de üstüme baktım ve bakınca tekrar gözlerim büyüdü.

Çünkü bilin bakalım hangi salak beni dinlemeyerek güzel gecelikler almak yerine -veya annesinin bir zamanlar zorla aldıklarını giymek yerine- Güzel Ve Çirkin baskılı pijamalarıyla adamın karşısında duruyordu?

Ben mi?

Ah, doğru tahmin!

Zaten nerede bir yakışıklı orada bir rezillikmatik İlkim!

Hemen gözlerimi üstümden çektim ve adama baktım.

"Ş-şey ben gi-gideyim ben! Sizin de, sizin de işleriniz vardır!" demem ile birlikte hızla içeri girdim ve balkonun kaparsınız çarparcasına kapattım, utanç etrafımı sarar iken bu rezilliğe dayanamayıp balkon kapısını kilitledim ve kendimi yataktan aşağı atmak üzere odama ilerlemeye koyuldum.

Çünkü neden olmasın...

"Bu adam da kim şimdi ya?!! Aferin Ecobeco'cum -espritüel ben seviyesi sjsjjdjd- bir bela yetmiyordu bir kişi daha mı ekledin?" diye sordum kendi kendime ve cevap evet, evet oldu öyle bi' şeylerrr... Ah, bir de şu Rüya Adam vardı değil mi? Doğru. Bir sonra ki bölüm de yine mi olsaaa acepp ne dersinizz????????