YAKLAŞAN KATİLİN | Texting

Kırk Sekiz

Öncelikle eğer kurt adamlı, vampirli kitapları seviyorsanız bu mecrada tanışarak birlikte kitap yazmaya başlamaya karar verdiğimiz ve bunun için açtığımız ortak hesaptaki ortak kitabımıza bakabilirsiniz!!!!

Hesap adı: Kacakcilar ....

Dünyanın en uzun kitap tanıtımının hemen ardından konuya dönerek bölüme başlayabiliriz!!!!

Bu arada geçen söyledim mi hatırlamıyorum Yani yazdım mı, neyse bu kız alkolikmiş meğer yazdıkça bir baktım öyle gelişti artık kendi "Bar'ın"ı mı olacak yoksa başka birisi mi hshsjshsjshshsj? Filan sjjsjsjsjhshsjs. Dünyanın en saçma esprilerinden birinin ardından gerçekten devam edebiliriz *Elini ALNINA vuran emoji*. Bu kelime çok, yanlış yazılıyorda anlına filan *saçma sapan şeyler emojisi* jssjjsjsjs....

İlkim Önleyen

Nefes alış-verişlerim derinleşir, ve hızlanırken kendimi gözlerimi kırpıştırmadan alıkoyamamıştım. Hafifçe gözlerimi arkaya çevirmeye cesaret ettim ki arkamdaki bedenin adımlama sesleriyle olduğum yerde kaldım, sanki bir daha hiç kıpırdamamak üzeriymişçesine donuşum eğer kişinin tahmin ettiğim kişi olmasıyla bundan büyük derecede keyif ve haz aldığından eminim ama şu an korku duyguma sahip çıkabilmek için beyin hücrelerime ulaşmam oldukça uzak ve zor bir seçenek gibi geliyordu. Söylediği cümleler beni onun Yaklaşan Katil olması ihtimaline iterken kapının açılış ve kapanış sesi gelmişti anladım ki, gitmişti...

Anlık bir cesaretle kapıya döndüğümde hiç kimse yoktu, ne Yani beni burada korkutan altıma yaptırmış sonra da çekip gitmiş miydi?!

Dur biraz İlk' yoksa bunlar hayalinin ürünü müydü? Yani zihninin? Ya da şu rüyalara giren tuhaf kişinin, kedi adamın?

Kedi adam dediğini duysaydı eminin bunu yapardı İç Ses. Ama doğru söylüyor sayılırsın belki de rüyadayız değil mi?

Kendini kandırmacalar filan?

Bak yine-

Bu esnada açılan kapı ile göz bebeklerimin korkudan titrediğimiz hissetmiş, sadece göz bebeklerimi değil de tüm vücudumu saran korku ve vücudumu ele geçirmiş anlık bir titreme yaşanmıştı. Bir iki adım geri gitmeme kalmadan kapının aralanışıyla beraberinde bir beden görünmüştü.

Barın?

Bıraktığım uzun solukla ne denli rahatladığım rahatça anlaşılabilirdi.

Kaşları çatık vaziyette bana tuhaf bakışlar gönderen Barın kendi karakterinin tam aksiymiş gibi davranıyordu. Duruşu tam bir "Küçük dağları ben yarattım (!)." havalarındaydı. Sanki Barın, Barın değilmiş gibiydi.

"Barın?" Kapıyı kapatırken soğuk ifadesinde küçük bir titreme yaşandı. Çenesi kasılmış, sanki içeriden dişleriyle yanaklarıyla dudakları arasında bir yerleri ısırmıştı.

"Barın çıktı. Barkın ben, Barkın Sarnıç, Barın'ın ikiz kardeşiyim." Gözlerim şaşkınlıkla açılırken kaşlarım havalanmıştı.

Tabii ya! Bu denli hızlı takım elbise giyemezdi kimse sonuçta öyle değil mi?!

"A-ahh! Şey, tamam bende İlkim, Barın'ın-" Sözümün devamını beklemeden içeri girdi ve mutfağına adımladı. İstemsizce onu takip ederek adımladım, sanırım dışarı çıkıp hayal ürünü mü yoksa gerçek mi olduğunu bilmek istemiyordum. Anın şoku ve Barkın ile karşılaşmamızın hızlı gelişmesi ne yaptığımı şaşırmama beden oluyordu!