İhanet(tamamlandı)

Herkes İçin İntikam

ŞİMDİ
Dila'nın anlatımıyla...
Gözlerimi açtığımda daha önceden aşina olduğum alkol ve rutubet kokusu burnuma dolunca yüzümü ekşittim. Bir sandalyedeydim,bir elim bağlıydı. Diğer kolum alçılı olduğu için onu arkadan bağlamamışlardı ama yine de sandalyeye sabitlemişlerdi.Ağzıma bir bant geçirmişlerdi. Ayaklarım bağlıydı. Ama arkamda elime değen eller hissediyordum. Benimle birlikte birisini daha mı kaçırmışlardı?

Tepinmeye başlayacaktım ki kapı açıldı ve Patron içeriye girdi.
"Selam,Erdem'in ex'i. Artık Erdem'le olmadığına göre bir şeyler düşünebiliriz.''
Cevap vermek istedim ama ağzımdaki bant buna engel oluyordu. Bantı kolayca çıkarabilirdim ama bunu yapmadım. Sadece öldürücü bakışlarla Patron'u süzdüm.

"Ee,sen konuşmayınca da olmuyor.''dedi ve bana yaklaşıp bantı hızlıca söktü. Canım yanmıştı ama belli etmedim. Bacağımda da bir ağrı vardı. Patron'un iğrenç nefesini yüzümde hissediyordum. Beni öpmek için yaklaştığı sırada kafamı çevirdim. Garip bir kahkaha attı ve uzaklaştı.
"Niye burada olduğunu sorguluyorsundur,çünkü canım,İrem'e giden tek yol senden geçiyordu. İrem o kadar asi bir kadın ki,etrafındaki herkesi uzaklaştırmış. Bir sen kalmışsın işte. Sayende buraya geri dönecek. Tabii şu arkandaki sorun çıkarmasaydı her şey daha iyi olacaktı.''

Arkamdakinin kim olduğunu bilmiyordum. Sesi de çıkmıyordu. Patron'a baktım.
"İrem buraya dönmeyecek. Sen iğrenç bir adamsın. Ona tekrar aynı şeyleri yaşatamayacaksin. Buna asla izin vermem.''

Patron gülmeye başladı.
"Pardon?Sen mi? Nasıl engel olacaksın buna? İstesem ikinizi birden burada tutarım. Kimse de bana engel olamaz.''

Haklıydı. Ben ve İrem sadece iki kişiydik. Ama onlar... onların kaç kişi olduğuna dair en ufak bir fikrim yoktu. Ama çok kalabalık olduklarından emindim.

"Neyse Dila. Şimdi burada sessizce dur. Şu arkadakinin de bantını sökün. Zaten burda onları kimse duyamaz.''
Arkamdakinin kim olduğunu bilmiyordum. Sonra Patron'un adamlarından biri arkamdaki kişiye doğru yöneldi. Bant açılır açılmaz tanıdık ses kulaklarımı doldurdu.

"Ben engel olacağım lan. Güçün iki kadına mı yetiyor? Gel lan s*kik. Bi de bana yetsin gücün.''

Pamir'in sözleri Patron'u güldürürken odadan çıktılar ve kapıyı kapattılar.
"Pamir?''diyebildim sesimdeki korkuyla.
"Sen nasıl buraya geldin?''
''Hastaneden çıkınca birilerinin seni siyah arabaya bildirdiğini gördüm. Arabaya taş attım,peşinden koştum. Sonra adam durdu,sonra... sonra beni bayılttı herhalde hatırlamıyorum. Bi uyandım buradayım. Bu adamlar kim Dila? Seni niye kaçırdılar? İrem o gece bardaki kız değil mi?''
Gözlerimi kapatıp iç çektim.
"Evet Irem o,bu çok uzun bi hikaye aslında.''
''Vaktimiz bol.''
''Bak,bu şerefsiz İrem'i on iki yaşındayken buraya getiriyor. İlk başlarda iyi davranıyor ama sonra şiddet,taciz... Anlarsın işte daha da kötüsünü yapıyor. Burası da yasa dışı bir dövüş salonu. Erdem de...''
Erdem ile burada yaşadığımız tüm olaylar gözümün önünden geçip gitmişti. Yutkundum ve devam ettim.
"Erdem de buraya geliyordu. Evliliğimizin ilk yılında buraya gelmiş,mahvolmuş haldeydi. Burada çalışanlar beni aradı. Erdem'i almaya geldim. Ve o,İrem bana yardım etti. Sonra aradan aylar geçti ve bi gün İrem buradan kaçtı. Bir süre bizde kaldı. Sonra kendi evine geçti. Ama bu adam peşini bırakmadı.''

''Vay şerefsiz.''

''Ve''dedim tereddütle. "Bilmek istemezsin ama bir şey daha var.''
''Ne?''
''Bu adam,Patron. Esra'nın babası. Esra ile Erdem de buradan tanışıyorlarmış zaten.''
"Ne?''
Pamir'in sinirlendiğini ve şaşkınlık içinde olduğunu hissedebiliyordum.
"P*ç herif. Onu elime geçirirsem öldüreceğim. Geberteceğim o iti. Hayatı ona zindan edeceğim.''
''Pamir,sakin ol. Keşke peşimden gelmeseydin. Benim yüzümden ne hallere düştün.''
''Saçmalama. Seni kaçıran arabanın arkasından su döküp el mi sallasaydım? Dila bazen çok salak oluyorsun.''dedi Pamir gülerek.
''Geri zekalı.''dedim Pamir'in elini cimcikleyerek. Acıyla inledi.
"Ayıp ediyorsun ama.''
''Senin bana söylediklerinden sonra bu ne ki?''