İhanet(tamamlandı)

Deniz ve Bir Çift Göz

Dinleyerek okuyabilirsiniz:)
ŞİMDİ
Biraz ormanda yürüdükten sonra içeri girdim.
Erdem ve Esra karşılıklı oturmuşlardı. İrem tezgaha kalçasını yaslamış onları izliyordu. Pamir ise diğer koltuktaydı.

Esra benim geldiğimi gördüğünde sustu. Erdem'i ve Pamir'i dikkatle süzdü ve sonra bana baktı.

İrem ise yanıma geldi. Esra ela gözlerini benden ayırmıyordu ve bu beni çok rahatsız  etmişti. Gözlerimi kaçırdım.

''Ne diyorsun Pamir? Hayatında başka biri varmış ama en azından beni affet. Ben de vicdan azabı çekmeden defolup giderim.''

''Amacın buydu zaten,vicdanını rahatlatmak. Affetmiyorum lan.''

''Bi dakika bi dakika Pamir'in hayatında kim varmış?''

Erdem konuşmalarını bölüp dikkatle bana baktı.
"Ben varım.''dedim bir adım öne ilerleyerek.

"Ne demek sen varsın? Siz yine mi yalan söylüyorsunuz yoksa?''

''Hayır,yalan değil. Gerçek. İnan ya da inanma. Ama böyle. Bizim de hayatımıza devam etmeye hakkımız var değil mi? Hayat boyu sizin arkanızdan ağlayacak halimiz yok yani.''

''Dila saçmalama. Bu p*çle bi alakan olamaz.''

''SANA NEEEE? KARIŞMA BANA! ''

Erdem adeta burnundan soluyordu. Yumruğunu ani bir hareketle masaya geçirdi ve bana doğru yürüdü. İki adım geriye gittim.

"Sen benden başkasıyla olamazsın. Üzgünüm. Buna izin veremem.''

''Ya sen kimsin? Kimsin? Anam mısın babam mısın sen kimsin? Lan ben senin yüzünden bebeğimi kaybetmişim,sen benim kardeşimle GÜYA intikam uğruna birlikte olmuşsun. Sen istediğini yapacaksın ama bana gelince olmaz öyle mi? Bu benim hayatım Erdem. Ve sen hayatıma en köşeden bile dahil olacak kadar vasıflı değilsin. Ben istediğim kişiyle hayatımı yaşarım. Sen benim hiçbir şeyim değilsin bundan sonra. Beni yönetmeye çalışırsan haddini bildiririm.''

Pamir aniden Erdem'in arkasından geldi ve karnına bir yumruk attı.

"Sal lan kızı. Ne belaymışsın lan sen. Bak kibar oluyorum kızlar var diye yoksa s*kerdim belanı.''

''Baya kibarmışsın ya.''diyerek gözlerini devirdi İrem. Erdem de dizini Pamir'in karnına geçirdiğinde ikisi de yere devrildi ve boğuşmaya başladılar.

İrem korkuyla Pamir'e baktı. Erdem Pamir'in üzerindeydi. İrem eline geçen vazoyu Erdem'in sırtına attı. Pamir'in evde eşyası kalmamıştı zaten biz geldiğimizden beri. Bu da sonuncuydu.

Erdem bir anlık afallayınca Pamir Erdem'in çenesine hızlı bir darbe indirdi.
Esra koşarak yanlarına geldi ve eğildi. En umursamaz ben görünüyordum. Kollarım göğsümde olanları izliyordum.

Esra korkuyla Pamir'in kolunu tuttu.
"Yapma Pamir. Ben ona aşığım diye hırsıni ondan çıkarma.''

''Sen kendini ne sanıyorsun? Kime aşık oluyosan ol a*ına koyayım bana ne bu saatten sonra? Bu adam benim SEVGİLİMLE böyle konuşmaz. Yoksa napayım ben seni?''

Esra afallamıştı. Bir an şaşırsa da sonra toparlandı. Erdem'in kalkmasına yardım etti. Pamir de kendi kendine ayağa kalkıp İrem'in yanına ilerledi.

"Yani Pamir bir centilmendin ki anlatamam. Sövmediğin bir anam kaldı.''

Pamir dudağındaki kanı silerken güldü. Esra da Erdem'in yaralarını siliyordu.
Sanki boks maçı olmuştu da maç sonunda boksörler dinleniyordu. Ben yine fazlalık gibiydim.