İhanet(tamamlandı)

Affet

Yukarıya bu bölümü anlattığını düşündüğüm ve çok sevdiğim bir parça bıraktım dinleyerek okuyabilirsiniz.

ŞİMDİ
Yerde duran kırılmış tabaklara baktım. Erdem sofradaki tüm tabakları yere indirmişti. Gözlerimi şaşkınlıkla ona çevirdim.
Yumruklarını sinirlendiğinde yaptığı gibi sıkmıştı. Damarları belirginleşmisti.

"NE DEMEK SEVGİLİYİZ?''

Kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum. Bir tepki vereceğini biliyordum ama bu kadar büyük bir tepki vereceğini düşünmemiştim.

Pamir ona doğru ilerleyecekken onu kolundan tuttum. Kol kaslarının inanılmaz sert olmasından yumruğunu sıktığını anladım.
Bu benim meselemdi. Bunu ben çözecektim.  Erdem'e ağzının payını ben verecektim.

"Evet Erdem, sevgiliyiz. Ne var bunda? Ben  bekar bir kadınım. İstediğimi yaparım. Sen de buna karışamazsın.''

Sinirden patlamak üzereydi. Onu tanıyordum. Bana zarar vermezdi ama öfkesini bir şeylere zarar vererek kusardı. Buna ihtiyacı olduğunu anladım. Duvara yumruk attı. Deliriyordu.

"Dila!Ne demek sevgiliyiz? Dila ben sana aşığım bunu adın gibi biliyorsun ve karşıma geçmiş  bu g*t herife sevgilim mi diyorsun?''

Dilara'nın gözlerinin açıldığını gördüm. Şimdi bu benim meselem değildi. Bu ikisinin kavgasına dönüşecekti.

"Ne dedin sen?''diye atıldı Dilara. Erdem ona baktı.
"Sen hâla anlamadın mı? BEN HEP DİLA'YA AŞIKTIM VE HEP DILA'YA AŞIK KALACAĞIM.  DILARA BEN SENİ HİÇBİR ZAMAN SEVMEDİM. SADECE TEK BİR GECE OLANLARI KAFANDA BÜYÜTMESEYDİN. BEN DİLA'YI SEVİYORUM. SEN UMRUMDA BİLE DEĞILSİN. İlk başlarda sana aşığım sandım,öyle davranmaya çalıştım. Çünkü biliyordum,Dila beni asla affetmeyecekti. Aşkından geberse de beni affetmeyecekti. Senle mutluymuşum gibi yapmaya çalıştım. Ama olmadı. İçimdeki duyguları bastıramadım. Kalbim Dila diye atarken ben senin yanında olduğum için kendime küfrettim. Pişman olmadığım tek bir an bile olmadı. Ben seninle neyi anladım biliyor musun? Dila'sız yaşayamayacağımı. ''

Bakışları bana döndü.
"Dila,beni öldür ama gözümün önünde başkasını sevme. Bana baktığın gibi ona bakma yalvarırım. Affet beni Dila. Geberiyorum. Görüyorsun. Çekip çıkar beni bu çukurdan. Sen benim karşıma çıkarak beni yaşama bağladın. Şimdi de sensiz olmuyo lan işte.Lütfen. Beni hâlâ seviyorsun biliyorum. Bu kadar kolay unutamazsın. Kelebek'i,Yağmur'u... Unutamazsın Dila. Ben yanımda bir başkasıyla unutamadıysam seni,sen tek başınayken beni unutmuş olamazsın. Her gözlerine baktığımda anılar aklıma geliyor Dila. Ben böyle ölürken sen...'

Ağlama
Ağlama
Ağlama

''Sen zaten beni öldürdün Erdem. Ben o çukurda boğuldum. Siz boğdunuz. Kimse de beni kurtarmadı. Ve ben şimdi hayatımı yeniden düzene sokuyorken bana gelip bunları söyleme. Ama bir şeyi iyi biliyorsun.
SENİ,SİZİ ASLA AFFETMEYECEĞİM.''

Daha fazla konuşursam ağlayacaktım. Ya da Erdem'in üzülmesine dayanamayıp ona sarılacaktım. O yüzden sustum. Pamir elimi tuttu. Hissettiklerimi anlamıştı. Elini sıktım.

Dilara ağlamaya başladı.
Herkesin kendi derdiydi tabii.
"Ne demek tek gece? Ben hamileyim! Hamile!Kızımız olacak. Farkında mısın? Şimdi bana Dila'ya aşığım mı diyorsun?''

'' Bebeğin adı Yağmur olamayacak.''diye kükredi Erdem. Herkes perişan gibiydi. Dilara hıçkırıklarında boğulurken yere çöktü.

"Ne demek Yağmur değil? Bunu sen istemiştin.''
''Dila ile benim kızım olsaydı,evet. Ama bu senin kızın. Ne koyarsan koy adını.Bu isim bize özel. Bizim anılarımıza ''