« ... » បុរសនោះមិននិយាយច្រើនគេក៏ចាប់ដៃថេយ៉ុងមកហើយក៏ដាក់របស់នោះលើដៃថេយ៉ុងហើយក៏ចេញទៅបាត់ទៅ
« នែ ! ឈប់សិន » ពេលដែលបុរសនោះចេញទៅបាត់ថេយ៉ុងប្រឹងស្រែកហៅតែបុរសនោះមិនបានងាកក្រោយទេ
« អឹម » ពេលដែលបុរសនោះចេញទៅផុតហើយថេយ៉ុងក៏យករបស់របរនោះមកមើលទើបដើរចេញទៅបាត់ទៅ
ក្នុងថ្នាក់ ៚៚
បន្តាប់ពីអង្គុយលាងរបួសហើយថេយ៉ុងក៏បានចូលថ្នាក់វិញតែគេក៏ឃើញថង់មួយនៅលើទុរបស់គេនិងមានNoteមួយជាប់និង ពេលដែលឃើញបែបនេះហើយថេយ៉ុងក៏បានមើលទៅជុងហ្គុកទាំងឆ្ងល់នេះគេមិនទៅញាំបាយទេឬ ?
ត្រឡប់ទៅក្រោយបន្តិច
« ទៅញាំអីទេ ? » Yeong Na ក៏សួរទៅជុងហ្គុកម្តងទៀត
« អឹម ឈប់សិន ថេយ៉ុង... » ជុងហ្គុកបម្រុងនិងបបួលថេយ៉ុងទៅហើយដែល តែពេលបែរទៅរកថេយ៉ុងគឺគ្មានថេយ៉ុងនៅកន្លែងនោះទេ
« ទៅទេ ? » Yeong Na
« ខ្ញុំមិនទៅទេខ្ញុំរវល់ហើយ » ជុងហ្គុកពេលដែលមិនឃើញថេយ៉ុងនៅកន្លែងបែបនេះក៏បានបដិសេធទៅYeong Na បន្តាប់មកទើបងើបពីទុរត់ទៅរកថេយ៉ុង តែដោយសារតែមិនឃើញទើបជុងហ្គុកសម្រេចចិត្តទៅទិញរបស់របរសម្រាប់លាងរបួសយកមកអោយថេយ៉ុងហើយក៏មិនភ្លេចសរសេរNoteមួយជាប់និងដែលក្នុងNoteនោះបានសរសេរថា « សុំទោស !! »
Now
« របស់អ្នកណានិង ? » ថេយ៉ុងចូលទៅអង្គុយកន្លែងក៏យកថង់នោះមកមើលហើយក៏ដកក្រដាស់Noteនោះមកមើលក៏ឃើះក្នុងnoteនោះមានពាក្យថាសុំទោសទើបគេដឹងថារបស់នេះគឺរបស់អ្នកណាហើយ
« អឺ...ថេយ៍មិញទៅណាមែនទេ ? » ពេលដែលឃើញថេយ៍សួរពីរឿងនេះជុងហ្គុកក៏ធ្វើជាសួរថេយ៉ុងរឿងផ្សេង
« អត់ទេ ? » ថេយ៉ុងឆ្លើយទៅវិញទាំងក្រវីក្បាល
« អររ » ជុងហ្គុក
« ជុងហ្គុកសួរមួយបានទេ ? » ពេលដែលឃើញជុងហ្គុកស្ងាត់បែបនេះថេយ៉ុងក៏បែរទៅសួរជុងហ្គុក
« អឹម ! សួរមក » ពេលដែលថេយ៉ុងនិយាយជាមួយខ្លួនបែបនេះជុងហ្គុកក៏ប្រញាប់ឆ្លើយទៅយ៉ាងលឿន
