មួយអាទិត្យកន្លងផុតទៅ រវាងជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងក៏កាន់តែស្និតស្នាលជាងមុនប៉ុន្តែថេយ៉ុងនិងYeong Naគឺតែងតែមានរឿងជាមួយគ្នាព្រោះតែYeong na តែងតែមករកថេយ៉ុងមិនខ្វះមួយថ្ងៃ ។ ចំណេកឯជីមីននិងយ៉ុនហ្គីវិញមួយអាទិត្យមកនេះពួកគេតែងតែឈ្លោះគ្នាមិនដែលខ្វះមួយថ្ងៃ ហេតុផលក៏ព្រោះតែយ៉ុនហ្គីតែងតែនាំមនុស្សស្រីរបស់គេកកញ៉ែគ្នានៅនិងមុខក្រុមរហូតហើយថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែល
ផាំង
« នែហើយវាយ៉ាងមិចលោកនិង ចេះតែនាំគ្នាមកញ៉ែគ្នានៅនិងមុខក្រុមបែបនេះ » ជីមីនក៏ងើបវ៉ៃទុកមួយទំហឹងបន្តាប់មកទើបស្តីទៅអោយយ៉ុនហ្គីព្រោះតែយ៉ុនហ្គីតែងតែញ៉ែនៅនិងមុខគេរហូតបែបនេះ
« យើងញ៉ែគ្នាមានទាក់ទងនិងឯងមែនទេ ? » យ៉ុនហ្គីក៏មិនខ្លាចគេក៏ស្តីទៅអោយយ៉ុនហ្គីវិញ
« មែនហើយ ព្រោះវារំខានខ្ញុំរៀនបើលោកមិនចង់រៀនទេក៏អញ្ចើញទៅណាទៅអោយបាត់ៗទៅ កុំនាំគ្នាមកញ៉ែគ្នាបែបនេះ » ជីមីនក៏ស្តីទៅអោយបន្ថែមទាំងខឹងនិងយ៉ុនហ្គីជាខ្លាំងគេតែងតែមករំខានគេរផនមិនខ្វះមួយថ្ងែសោះ
« យើងញ៉ែគ្នាតែយើងឯងរៀនតែឯងមានពាក់ព័ន្ធអីនិងគ្នាទៅ នែយើងចាំណាថាពីមុនឯងអ្នកប្រាប់យើងថាកុំអោយរំខានជីវិតឯងទៀតតែពេលនេះគឺជាឯងទេដែលរំខានជីវិតរបស់យើង អោយតែពេលណាដែលយើងសាងសងគ្នាអីបន្តិចគឺឯងតែងតែរំខាន កុំរំខានជីវិតយើងទៀត » យ៉ុនហ្គីគេក៏ស្តីទៅអោយជីមីនវិញទាំងដៃកំពុងតែអោបស្រីរបស់គេ
« គិតថាខ្ញុំចង់រំខានលោកមែនទេ ? បើលោកមិនរំខានខ្ញុំ ខ្ញុំក៏មិនរំខានលោកដែល » ជីមីននិយាយហើយក៏រៀបសៀវភៅដើរចេញទៅបាត់ទៅ ។ ពេលដែលជីមីនចេញទៅបាត់យ៉ុនហ្គីក៏ញញឹមតិចៗ
Skip
ពេលនេះថេយ៉ុងនិងYeong Naកំពុងនៅលើអគារចាស់ Yeong Na នាងបានណាត់ថេយ៉ុងឡើងមកខាងលើដើម្បីនិយាយគ្នា
« នាងមានការស្អីក៏និយាយមកកុំតាប៉ែច្រើនពេក » មកដល់ខាងលើភ្លាមមិនចាំយូរថេយ៉ុងក៏សួរទៅនាងភ្លាម
« ឯងគិតថាឯងអាចយកជុងហ្គុកចេញពីយើងបានមែនទេ ? » Yeong Na
« នាងហៅខ្ញុំមកនេះក៏ព្រោះតែរឿងនេះមែនទេ ? » ថេយ៉ុងក៏បែរមកមើលមុខរបស់នាង
