Good morning ៚
ពេលព្រឹកព្រលឹមកដល់ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកពួកគេក៏រួសរាន់ងើបប្រញាប់ដើម្បីទៅសាលាថ្ងៃនេះពួកគេទាំងពីរងើបយឺតទាំងពីរព្រោះតែយប់មិញពួកគេមកពីវ៉ៃទាំងយប់បែបនេះហើយទើបសម្រាកទាំងភ្លេចខ្លួនតែម្តង ។ មកដល់សាលាភ្លាមថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកប្រញាប់រត់ទៅថ្នាក់ទាំងប្រញាប់ព្រោះតែថ្ងៃនេះពួកគេប៉ះចំគ្រូពិបាកណាស់អោយតែទៅយឺតបើមិនឈរក៏ត្រូវពីន័យអ្វីផ្សេងដែល
« សុំ...សុំទោសលោកគ្រូពួកខ្ញុំមកយឺត » ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកនិយាយទាំងស្ទាក់ស្ទើរព្រោះតែភ័យលោកគ្រូអោយឈរបើសិនជាពិន័យបន្តិចបន្តួចគេអាចតែគេភ័យខ្លាចតែត្រូវឈរទេ
« ហេតុអីមកយឺត » លោកគ្រូនិយាយតែមាត់ចំណែកដៃគឺនៅសរសេរដដែល
« គឺ...គឺលោកគ្រូពួកខ្ញុំ... » ថេយ៉ុងមិនដឹងថាគួររកហេតុផលបែបណាមកនិយាយទេបើសិនជាគេនិយាយថាគេគេងលក់ជ្រល់ អេតែ មិនបានទេបើសិនជានិយាយច្បាស់ណាស់ច្បាស់ជាត្រូវឈរមិនខានទេ
« មានហេតុផលទេ ? » លោកគ្រូក៏បែរមកសួរពួកគេជាហេតុដែលធ្វើអោយពួកគេចាប់ផ្តើមភ័យ
« អឺ...គឺលោកគ្រូ គឺ...ខ្ញុំ...ខ្ញុំស្ទះផ្លូវណាលោកគ្រូ » ជុងហ្គុកក៏បានលើកហេតុផលមកនិយាយទាំងភ័យបន្តិចបន្តួច ព្រោះតែគេបាននិយាយកុហកលោកគ្រូហើយហេតុដែលពួកគេទាំងពីរមកយឺតគឺគេងភ្លេចខ្លួននិងណា
« ច្បាស់ទេ ? » លោកគ្រូក៏សួរបញ្ចាក់ទៅគេម្តងទៀត
« គឺ...ច្បាស់លោកគ្រូ » ជុងហ្គុកប្រញាប់ងក់ក្បាល
« ចុះ គីមថេយ៉ុង » លោកគ្រូក៏បែរទៅសួរថេយ៉ុងម្តង
« អឺ...គឺដូចគ្នាលោកគ្រូ ខ្ញុំក៏ស្ទះផ្លូវដូចគ្នា » ថេយ៉ុងដោយមិនដឹងថាគួររកហេតុផលណាបន្តក៏លើកយកហេតុផលរបស់ជុងហ្គុកមកនិយាយតែម្តង
« ពីរអ្នកឯងច្បាស់ទេ ? » លោកគ្រូ
« បាទ ! ច្បាស់ » ពួកគេទាំងពីរក៏ឆ្លើយស្មើរគ្នា
« ល្អ ! ទាំងពីរអ្នកឯងចេញទៅឈរនៅខាងក្រៅទៅ » លោកគ្រូនិយាយរួចក៏ចង្អល់ទៅទ្វា
