Night៚៚៚
ជុងហ្គុកពេលនេះគេកំពុងតែវ៉ៃបាលសាក់ជារៀងរាល់ថ្ងៃពេលនេះគេតែងតែវ៉ៃរហូតភាគច្រើន1អាទិត្យគេអាចនិងវ៉ៃបាលសាក់ច្រើនជាងមើលសៀវភៅណា គេកំពុងតែវ៉ៃក៏មានទូរស័ព្ទមួយខលមកគេទើបគេឈប់វ៉ៃរួចក៏ដើរទៅលើកទូរស័ព្ទក៏ឃើញថាជាលេខចម្លែកបែបនេះគេក៏លើកតែម្តង
In call៚៚
« អាឡូ ! ជុងហ្គុកនិយាយ » ជុងហ្គុក
« ឯងជាជុងហ្គុកមែនទេ ? » ??
« មែនហើយអ្នកណាគេដែល ? » ជុងហ្គុក
« ឯងមិនបាច់ទាន់ចង់ដឹងទេ តែស្អែកនេះយើងចង់ជួបឯងនៅហាងកាហ្វេជិតសាលារបស់ឯង » ??
« អ្នកណាគេ ? ហេតុអីក៏ខ្ញុំត្រូវទៅតាមការណាត់ » ជុងហ្គុកក៏បានសួរទៅវិញទាំងចងចិញ្ចើមឆ្ងល់នេះមិនដឹងថាអ្នកណាផងមកដល់ក៏បបួលទៅបែបនេះ
« ស្អែកឯងគង់តែដឹងទេពេលឯងចេញពីរៀនក៏ទៅជួបយើងទៅបានហើយ » ??
ទឹតៗៗ
« អាឡូន ! នែ ! ឆ្កួតទេឬយ៉ាងមិច ? មិនទាន់និងបានសួរស្អីផងក៏ណាត់បែបនេះ ? » ជុងហ្គុកក៏បានជេរប្រទិចអ្នកខាងនោះតិចៗនេះគេមិនដែលស្គាល់ផងក៏ហៅណាត់បែបនេះ
End call៚៚
បន្តាប់ពីនិយាយហើយអស់ជុងហ្គុកគេក៏ដើរទៅអង្គុយលើកៅអីរបស់ខ្លួនរួចគេក៏ឆាតទៅថេយ៉ុង
In chat ៚៚
« សួស្តី ! ថេយ៉ុង » ជុងហ្គុក
« សួស្តីជុង ! បងញាំបាយឬនៅ ? » ថេយ៉ុង
« បងនៅទេចុះអូនវិញនោះ » ជុងហ្គុក
« អូនរួចហើយតែបងកុំភ្លេចញាំបាយផងណាហើយមួយទៀតត្រូវមើលសៀវភៅសម្រាប់ប្រឡងផងណាកុំភ្លេចណា » ថេយ៉ុង
« បាទ ! បងដឹងហើយ អូនគេងទៅយប់ណាស់ហើយ » ជុងហ្គុក
« រាត្រីសួស្តីណាបងសម្លាញ់ » ថេយ៉ុង
« បាទ ! រាត្រីសួស្តីអូនសម្លាញ់ » ជុងហ្គុកពេលដែលនិយាយចប់រួចរាល់អីអស់ហើយជុងហ្គុកគេក៏ចេញទៅក្រៅដើម្បីញាំបាយពេលរួចរាល់ហើយគេក៏ងូតទឹកបន្តាប់មកគេក៏ឡើងទៅលើពូកគេងតែម្តង
