ចំណែកឯថេយ៉ុងវិញគ្រាន់តែឮជុងហ្គុកបកស្រាយការពិតទាំងអស់មកខ្លួនហើយថេយ៉ុងក៏មានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តមកភ្លាមពេលដែលឮបែបនេះ អញ្ចឹងមានន័យថារាល់ថ្ងៃនេះគេមិនបានស្រឡាញ់គេតែម្នាក់ឯងទេ គេពិតជានឹកស្មានមិនដល់មែនថាជុងហ្គុកក៏មានចិត្តស្រឡាញ់ខ្លួនបែបនេះ
« រាល់ពាក្យទាំងអស់ជុងហ្គុកនិយាយសុទ្ធតែជាការពិតមែនទេ ? » ថេយ៉ុងក៏បានសួរបញ្ចាក់ខ្លាចថាជុងហ្គុកនិងកុហកខ្លួន
« មែនហើយខ្ញុំនិយាយសុទ្ធតែជាការពិត ខ្ញុំស្រឡាញ់ថេយ៉ុងយូរណាស់មកហើយគ្រាន់តែខ្ញុំមិនសូវហ៊ានសារភាពតែថ្ងៃនេះខ្ញុំបានប្រមូលភាពក្លាហានរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ដើម្បីសារភាពទៅថេយ៉ុង » ជុងហ្គុកក៏បានរៀបរាប់បន្តទៀតទាំងញញឹមមិនសូវសម
« ខ្ញុំ... » ថេយ៉ុងពេលដែលឮបែបនេះហើយគេក៏ញញឹមបិទមាត់មិនជិតតែម្តង
« ពួកយើងស្រឡាញ់គ្នាបានទេ ? » ជុងហ្គុកគេនិយាយទាំងហុចផ្កាទៅអោយថេយ៉ុង
« ខ្ញុំ...ខ្ញុំសុំទោសណា » ថេយ៉ុងក៏តបទៅវិញទាំងអោនមុខចុះ
« ... » ក្តុក ! ជុងហ្គុកពេលដែលឮថេយ៉ុងនិយាយពាក្យសុំទោសមកកាន់ខ្លួនហើយស្នាមញញឹមទាំងប៉ុន្មានក៏ត្រូវរលាយទៅបាត់អស់ទៅ នេះជាលើកទី២ហើយដែលគេសារភាពស្នេហ៍ទៅនរណាម្នាក់តែមិនបានសម្រាច់សោះ
« ខ្ញុំសុំទោស ! ខ្ញុំក៏បានលួចស្រឡាញ់ជុងហ្គុកយូរមកហើយដែល ប៉ុន្តែខ្ញុំបម្រុងសារភាពទៅជុងហ្គុកប៉ុន្មានដងហើយតែមិនបានសម្រាច់ទេ ខ្ញុំសុំទោសនេះព្រោះតែខ្ញុំមិនអាចសារភាពទៅជុងហ្គុកមុនតែពេលនេះមិនចាំបាច់សារភាពមុនទៀតទេ » ថេយ៉ុងក៏រៀបរាប់ទៅជុងហ្គុកទាំងញញឹម
« អឹម ? ចឹងមានន័យថាថេយ៉ុងក៏ស្រឡាញ់ខ្ញុំដែលមែនទេ ? » គ្រាន់តែឮបែបនេះភ្លាមជុងហ្គុកក៏ងើយក្បាលមកមើលមុខថេយ៉ុងយ៉ាងលឿន
« អឹម ! មែនហើយ » ថេយ៉ុងក៏ងក់ក្បាលទាំងញញឹម
« អញ្ចឹងយើងប្តូរពីមិត្តភក្តិទៅជាសង្សារវិញណា » ជុងហ្គុកក៏បន្តទាំងញញឹមស្រស់បន្តាប់មកទើបហុចផ្កាទៅអោយថេយ៉ុង
