ရာဇတောထဲမှာနေတာရက်အတော်ကြာနေပီ...သူရဲ့ဒဏ်ရာတေကလည်းအကုန်ပျောက်နေလေပီ....ဒီရက်တေအတွင်းသူသူမဘေးရဲ့နှလုံးသားကိုရအောင်ယူနိုင်ခဲ့သည်....
ဒီလိုလုပ်တာတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှန်းသိပေမယ့်လည်းသူ့ရဲ့ဆန္ဒကိုသာရှေ့တန်းတင်ခဲ့မိသည်...
"ပပ...."
သူခေါ်လိုက်တော့သူမလေးကသူ့ကိုရင်ခွင်ထဲကနေခေါင်းလေးမော့ကြည့်သည်....
'ဒီကလေးမသူ့ကိုပြုစားနိုင်လွန်းတယ်...'
"ကိုယ်မင်းနေပြည်တော်ကိုပြန်ရမယ်...."
သူပြောလိုက်တော့သူမမျက်နှာလေးညှိုးသွားသည်...
'တစ်နေ့ခွဲရမယ်ဆိုတာသိပေမယ့်လည်း.....'
"မင်းကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့ပါလား...."
"ရလား...."
"ဒါပေါ့...ကိုယ်လည်းပပနဲ့မခွဲချင်ဘူး...."
"အွန်..လိုက်ခဲ့မယ်..."ပြောရင်းသူမကကြက်ကလေးအစာကောက်သလိုခေါင်းကိုတစ်ဆက်ဆက်ငြိမ့်နေလေရဲ့.....
"ဟားဟား...မင်းလေးကတော့..."
သူသူမကိုကောက်ချီလိုက်တော့သူမလေးကသူ့လည်ပင်းကိုလက်ချိတ်ထားသည်....
သူမလေးကိုခုတင်ပေါ်ချပီးအဝတ်တေကိုခွတ်လိုက်သည်....
"မ..မနက်ကလုပ်ပီးပီလေ..."
"ကိုထပ်လိုချင်သေးတယ်......"
ခနနေတော့တောထဲကအိမ်လေးကညီးငြူသံတေထွက်လာပီးညရောက်မှသာတိတ်ဆိတ်သွားတော့တယ်.....
..................
သူတို့မင်းနေပြည်တော်ကိုထွက်လာတဲ့လမ်းတစ်လျှောက် ပပ ကအရာရာကိုစိတ်ဝင်တစားကြည့်လေ့ရှိသည်...
အဲ့လိုအချနန်တိုင်းသူကသူမသိချင်တာတေကိုစိတ်ဝင်တစား
ရှင်းပြတတ်သည်.... ဘယ်အရာကိုမှစိတ်မရှည်တတ်သည့်သူ့အတွက်သူမလေးကတော့ချွင်းချက်ပေ.....
မင်းနေပြည်တော်
"မင်းတရားကြီး..အိမ်ရှေ့စံပြန်လာပါပီ....နောက်ပီ...သူနဲ့အတူမိန်းခလေးတစ်ယောက်ပါလာတယ်..."
YOU ARE READING
ကောင်းကင်ဘုံ system (Complete)
Fantasyပထမဦးဆုံးရေးတာမို့လို့အားပေးကြပါဦးနော်😘😘😘
