"လန်..ငါတို့ကျားကစားကြမလား..."
"မကစားဘူး. ."
"အိုက်ရာ...လန်...."
"ယင်ယင်စီသွား.."
"ယင်ယင်..ငါနဲ့ကစားပေး..."
"ငါမအားဘူး..လန်စီသွား.."
"နင်တို့...ဟွန့်.."
"နင်ဘယ်သွားဖို့လဲ..."
"နင်တို့နဲ့စကားမပြောဘူး..."
ရှင်းရှင်းကစိတ်ဆိုးပြီး
အဆောင်ပြင်ထွက်သွားတာမြင် ေတာ့
"လန်..သူမထွက်သွားပြီ.."
"အဆိုးလေးကိုလွှတ်ထားလိုက်စမ်းပါ..
လည်လို့ဝရင်ပြန်လာလိမ့်မယ်..."
"အ.."
ရှင်းရှင်းစိတ်ဆိုးဆိုးနဲ့ထွက်လာပြီး
လမ်းပေါ်ကခဲလုံးနဲ့ခလုတ်တိုက်ကာ
ဒူး ေထာက်ကျသွားလေတယ်..
"အီး...ဟီး...ခဲလုံးေတာင်ငါ့ကို
ဒုက္ခ ပေးတယ်...🥺🥺🥺"
"ရို့ဒါကဘယ်သူလေးလဲ...."
"လီရန်းယန်..!!"
"အတင့်ရဲလိုက်တာသခင်မလေး
ဘယ်လိုတောင် ေအာ်ရဲတာလဲ.."
"ထားလိုက်ပါ...ကြည့်ရတာ
ဒီနှစ်တေအတွင်းနင်တော်တော်
အလိုက်သိလာတာဘဲ...
နင်ကဒူးထောက်ပြီးေတာင်
အရို ေသ ေပးတတ်နေပြီ..."
"ဘယ်..ဘယ်သူကနင့်ကို
အရိုအသေပေး ေနလို့လဲ...
ငါ့ဘာသာခေျာ်လဲတာကို..."
"ငါကြားတာဖန်အမတ်ကြီးက
နင့်ကိုနန်းတွင်းထဲကိုယ်လုပ် ေတာ်
အဖြစ်ပို့လိုက်တယ်ဆို...
လူတိုင်းသိတယ်..လီဘုရင်ရဲ့
အနောက် ဆောင်ကမိန်းမတေက
မုဆိုးမနဲ့မခြားဘူးဆိုတာ...
နင်ကတော့ဘာတက်လမ်းမှမရှိ
အဆင့်နိမ့်ကိုယ်လုပ် ေတာ်လေး
အဖြစ်နဲ့ဘဲဒီနေရာမှာအရိုးဆွေးတဲ့
