အကြင်နာပေးမဲ့ ဧရိယာ

20_Z

တစ္မနက္လံုး အိမ္မွာ လႊမ္းဧရိယာ မရိွ။ အလုပ္ကိစၥအျပင္ သူတို႔ မဂၤလာဦးဆြမ္းကၽြေးအတြက္ မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ကို လိုက္ဖိတ္ဖို႔ ထြက္သြားတာ ျဖစ္သည္။ ေဒၚျမသစ္နႏၵာနဲ႔ ေဒၚနဒီေသြးတို႔ကလည္း မဂၤလာဦးဆြမ္းကၽြေးအတြက္ စီစဉ္စရာ ရိွတာေတြကို လိုက္လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။
ဘာမွ ဝင္မပါဘဲ ေအးေအးလူလူ အိမ္မွာေနေနသၫ့္ ေဒၚျမသစ္ရတနာကိုပါ သူ(မ)တို႔နဲ႔ အပါေခၚသြားခဲ့ေသး၏။

“ငါမလိုက္ခ်င္ဘူး နင္တို႔ဘာသာ သြားၾက။”

“မမကလည္း အဲဒါ မမတူေလးရဲ့ ကိစၥေလ။ သူစိမ္းေတြလိုပဲ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလို႔ ရမလား။”

“ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ တူေလးဆိုေတာ့။”

“လႊမ္းေလးက ေျပာစကား နားမေထာင္ေပမဲ့ အမ်ိဳးက အမ်ိဳးပဲေလ။
မမမွာ ခ်စ္စရာ တူေတြ သားေတြ ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား ရိွေနလို႔လဲ။
အငယ္ဆံုးေလးက ဒါေလး တစ္ေယာက္ပဲ ရိွတာကို မမရယ္။”

“အဲဒီ အငယ္ဆံုးေလးကိုပဲ တစ္အိမ္လံုး ဝိုင္းမေနလိုက္ၾက၊
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီေကာင္ေလးက လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ေနတာေလ။
ငါတို႔ေၾကာင့္ပဲ သူက ဆိုးေနသလိုလိုနဲ႔၊ သူကိုက မာနႀကီးၿပီး စရိုက္မေကာင္းတာ။”

ပါးစပ္ကေနသာ ေရရြတ္ ေျပာဆို ေနခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေဒၚျမသစ္ရတနာတစ္ေယာက္ ပါသြားခဲ့ရတာပင္။ ၾကၫ့္မရတာက မရတာ ဆိုေပမဲ့ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းလည္း မေနႏိုင္ေသာ အေဒၚက သူ(မ)။

ေဒၚဝတီကိုပါ အျပင္သို႔ လိုက္သြားၾကတာေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုးမွာ ေဒၚျမသစ္မာလာနဲ႔ စမ္းေရေအးအျပင္ ယမင္းနဲ႔ မစုစံတို႔သာ က်န္ခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ ေန့လည္ပိုင္းေလာက္က်ေတာ့ ေဒၚျမသစ္မာလာ တစ္ေယာက္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး အိမ္ေအာက္ထပ္ ဆင္းရန္ျပဳသည္။ ထိုအခိုက္ စမ္းေရေအးကလည္း သူ႔အခန္းထဲမွ ထြက္လာသၫ့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနသည္။

ေဒၚျမသစ္မာလာက စမ္းေရေအးကို မျမင္။ ေလွကားေတြကေန ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားသည္။ စမ္းေရေအးကေတာ့ သူ(မ)အေနာက္မွ ‌လိုက္ဆင္းသြားရ၏။

“ဘြားဘြား ဘယ္သြားမလို႔လဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ပို႔ေပးရမလား။”