ERTESİ SABAH...
Doktor odaya girer, Poyraz'a doğru yönelir. Poyraz o sırada üzerindeki uyku sersemliğini atamamıştır.
+ Günaydın genç, artık taburcu olma zamanın geldi. Kendini fazla yorma, en ufak bir anormallikte direkt buraya gel.
- Günaydın doktor, her şey için teşekkürler, (hemşireye doğru döner.) Size de teşekkürler.
+ Unutmadan, şu evraklarını imzala sonra hemşireye verirsin, hadi geçmiş olsun.
Poyraz evrakları imzalarken hemşireye bir soru sorar.
- Hemşire hanım bana gelen kişiyi bulabilmek için sizin hastanenizin kamera kayıtlarına ihtiyacım var, acaba bir göz atma imkanım var mı ?
+ Polis veya savcı değilseniz maalesef bu mümkün değil, üzgünüm...
- Sorun değil hemşire hanım sadece bir kolaylık yaparsınız diye beklemiştim, 1.5 yıldır burada yatan, kimi kimsesi olmayan ve hatta adını bile bilmeyen zavallı bir gence yardım etmeyeceksiniz yani. Peki iyi günler dilerim, kolay gelsin...
Poyraz'ın bu halini bilen hemşire vicdanına yenik düşer ve Poyraz'a yardım eder.
+ Bak kimseye söylemek yok yoksa yanarım duydun mu beni?
- Valla hemşire hanım benden laf çıkmaz. Yani en azından öyledir diye düşünüyorum.
+ Bak şimdi, ben güvenlikleri sohbetle oyalayacağım. O anki boşlukta sen de gidip kamera odasından sana ait olan kayıtları alacaksın. Geçen Kasım ayının ortalarına doğruydu senin buraya gelmen, oraları tara illa bulursun. Sonra ne sen beni tanıyacaksın ne de ben seni...
- Çok teşekkür ederim hemşire hanım.
Poyraz büyük bir sevinçle, sendeleyerek üstünü giyinir ve hemşirenin güvenlikleri oyalamasını beklemek üzere erketeye yatar. Hemşire dediğini yapar ve güvenlikleri oradan uzaklaştırır. Poyraz hemen kamera odasına doğru gider ve odaya girer:
- Hmm Kasım ayına bir bakalım.
5 dakika arama sonucu o güne ait kayıtları bulur ve izlemeye başlar:
- İşte buldum seni, bakalım içinde neler varmış. Sanırım bu ikinci sedyedeki kişi amcam olmalı.
Ufak bir iç çeker ve duygulanır. Tam o sırada orta yaşlarda, uzun boylu, hafif kirli sakallı bir adam gözüne takılır, adamın telaşlı bir şekilde danışmaya bir şeyler sormaya çalıştığını görünce, Poyraz daha da emin olur bu adamın o kişi olduğundan...
- Evet işte buradasın, buldum seni bakalım ne işler karıştırmışsın. Kimsin sen?
Tam nasıl bulacağını düşünürken adamın arabasının plakasının hastanenin giriş kapısındaki kameraya takıldığını fark eder, görüntüyü büyütür ve plakayı alır. Tam kaydı kapatırken eli ilerletme tuşuna çarpar ve 2 hafta ileri gider, yine o adamı görür. fakat bu sefer giyimi değişmiştir, yine danışmaya soru sorup, onun odasına gelmiştir. Bunlardan iyice şüphelenen Poyraz adamın peşine düşmek üzere elindeki kanıtla hastaneden ayrılır.
1.5 YIL ÖNCE...
Bizim adam diğer adamların elinden kaçmayı başarmıştır, ancak hâlâ sorularına bir yanıt bulamamıştır.
Elinde bir hiçle, saha ajanı olarak çalıştığı Teşkilata girer. Hemen istihbarat başkanının yanına gider ve başına neler geldiğini bir bir anlatır. Büyük bir ciddiyetle araştırmaya devam ettikleri örgüt, adama yaptıklarından sonra artık daha da önem kazanır. İstihbarat başkanı Kemal ile bizim adam arasında şu diyalog geçer:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP HAYAT
General FictionMeydana gelen bir patlamanın ardından hayatındaki tek varlığı olan amcasıyla birlikte kimliğini ve hafızasını kaybeden 23 yaşındaki Poyrazın, gerçek kimliğini bulmak için çıktığı yolda başına gelenler ve birbirinden ağır sırlarla mücadelesini anlata...
