KAYIP HAYAT

28. Kaleme Bile Sırrını Verme!

Poyraz'ın izlediği görüntülerde, silinen MOBESE görüntüsü ve Dost'un arabasının eski saat fabrikasının içerisine girdiğini gösteren bir video vardır.

¤ Eee Celal kardeş ben sana söylemiştim. Biz de boş insan değiliz. Şimdi inanıyor musun bana?

- Sen nasıl öğrendin bunu?

¤ Bizim de kendimize göre tanıdıklarımız var. Zamanı gelince tanıştırırım.

- Eyvallah peki öyle olsun.

¤ Şimdi ne yapmayı düşünüyorsun?

- Ne yapacağım, gidip bakacağım şu eski fabrikaya.

¤ Tek başına mı?

- Hayır, arkadaşlarla gideceğim.

¤ Elini kolunu sallayarak giremezsiniz ki oraya. Ya silahlı adamlar varsa?

- Sanmıyorum, ayrıca olsa bile arkadaşım bana veya bize zarar vermez.

¤ Ama bak anl-

O sırada İvan'a bir telefon gelir.

∝ Efendim istediğiniz her şey hazır.

¤ Ne nasıl, tamam ben şimdi haber veriyorum arkadaşıma.

∝ Anlayamadım efendim?

İvan telefonu yüzüne kapatır.

- Ne oldu kötü bir şey yoktur umarım.

¤ Depoda hala bir hareketlilik varmış, arkadaşınızın hala orada olduğunu düşünüyoruz.

- Ne yapmamızı öneriyorsun o zaman?

¤ İsterseniz ben size eşlik edebilirim.

Poyraz biraz düşünür, sonra bu fikri Afra ve diğerlerine danışması gerektiğini düşünür:

- Şu an için ben sana kesin bir şey söyleyemem ama arkadaşlarımla konuştuktan sonra kesin bir dönüş yaparım.

¤ Yani sen bilirsin tabii ki ama bence biraz hızlı düşünün ve değerlendirin.

- Tamam tamam bir yolunu bulacağız. Döneceğim ben sana.

¤ Tamam olur. Bekliyorum.

Poyraz kafeden çıkar ve eve doğru yol alır.

30 DAKİKA SONRA...

Poyraz eve gelmiştir. Herkes meraklı bir şekilde Poyraz'dan haber bekliyordur. Su hemen Poyraz'a sorar:

* Ee sonuç ne oldu? Var mı bir haber veya yeni bir gelişme?

- Evet var.

& Çatlatma adamı da söyle hadi.

- Şöyle geçelim, oturalım anlatacağım hepsini baştan sona. Çok garip gelişmeler var.

+ Gel otur yanıma.

Poyraz oturur ve anlatmaya başlar:

- Şimdi, geçenlerde sahildeki barda tek başıma otururken bir adamla tanıştım. Kendisi buralı değil, muhtemelen Rus. İsmi İvan. Aramızda biraz sohbet oldu, sonra kendisi benden "buralarda hiç arkadaşım yok" diyerek numaramı istedi. Ben de verdim. Daha sonra sabah emniyette karşılaştık. Onun da karıştığı basit bir mevzu varmış onu halletti. Orada karşılaştığımızda bana sorduğunda. "sen neden buradasın?" diye, ben de "bir arkadaşımız kayıp, onu sorgulamaya geldik" dedim. Bu İvan'da bana dedi ki; "eğer yardıma ihtiyacın olursa arayabilirsin." Başta bir ihtiyacımız olmaz diye düşünmüştüm ama sonra Ahmet abiden bir haber çıkmayınca ben de aramayı düşündüm, belki bir yararı dokunur diye.