ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.5.19

အန္းဇယ္ရီက အရင္ခ်ိတ္ဆက္မႈမ်ား ျဖတ္ေတာက္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မရိွေတာ့သၫ့္ mission အား ဂရုမထားေတာ့သျဖင့္ မုန႔္ယိရွင္း၏ အေျခအေနအား ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ေမ့လုနီးပါးျဖစ္ေန‌ေလသည္ ။ သူက တခ်ိန္လံုး လင္းယြီ႔အနားဘဲ ကပ္ေနသျဖင့္ အိမ္ေတာ္မွ အေစခံမ်ားပင္ မ်က္ႏွာ ပူလာၾကသည္အထိပင္ ။ လင္းယြီ႔၏ စစ္သည္မ်ားသည္ေတာ့ သူတို႔ စစ္သူႀကီး ထိကပါးရိကပါး လုပ္ခံေနရသည္ကို အံႀကိတ္ကာသာ ၾကၫ့္ေနႏိုင္သည္ ။ မေနႏိုင္၍ ဝင္ပါသူမ်ားက ေမြးမိခင္ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္အထိ ရိုက္ႏွက္ခံရေလသည္ ။

" အာ... ငါ့ရဲ့ အလွေလး .. လြမ္း‌ေနတာ " လင္းယြီ႔က လူၾကားထဲတြင္ ခါးဖက္ခံရသည္မွာ အေတာ္ေလးက်င့္သား ရေနၿပီ ျဖစ္သည္ ။ ဒီလူက ခါးဖက္တဲ့ ေရာဂါ စြဲလမ္းေနသည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပင္ ..။ ထိုရဲတင္းသၫ့္ အမႈအက်င့္‌ေလး‌ေတြထဲ ေပ်ာ္ဝင္ေနသၫ့္ သူ႔ကိုယ္သူပင္ မအံ့ဩႏိုင္ေတာ့ေပ ..။

မိုးဖြဲ႔အနည္းငယ္ က်ဆင္းေနသျဖင့္ အန္းဇယ္ရီက ထီးေလးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး လင္းယြီ႔၏ ခါးသိမ္သိမ္ေလးအား ဖက္ကာ ထီးေအာက္သို႔ ဆြဲသြင္းလိုက္သျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အကြာအေဝးကို နီးကပ္ေစလိုက္သည္ ။

အန္းဇယ္ရီသည္ အျဖဴေရာင္ဝတ္ရံုရွည္ကို ေသသပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး မ်က္ႏွာထက္တြင္ ႏူးညံ့မႈမ်ား ျပၫ့္ႏွက္ေနသျဖင့္ သူ႔ပံုရိပ္ေလးသည္ မေသမ်ိဳးတစ္‌ေယာက္အလား တင့္တယ္ကာ ျမင့္ျမတ္ေနသည္ ။ လင္းယြီ႔က အခုတင္ေလး စစ္စခန္းမွ ထြက္လာရသျဖင့္ သူက အနီနဲ႔အနက္ေရာထားသၫ့္ ေလ့က်င္ေရး ကိုယ္က်ပ္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဓားအိမ္မွထုတ္ထားသၫ့္ ဓားတစ္ေခ်ာင္အလား ထက္ျမတ္ကာ လြမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းရိွသၫ့္ အရိွန္အဝါရိွေနသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္သားသည္ ေရနဲ႔မီးကဲ့သို႔ တည္ရိွမႈမ်ိဳးဟု ထင္ျမင္ရေလာက္ေသာ္လည္း အလြန္ပနံသင့္ကာ လိုက္ဖက္ညီေနေၾကာင္းေတာ့ ဝန္ခံရေပမည္ ။ အဓိကအခ်က္မွ ႏွစ္ေယာက္လံုးသည္ အၾကၫ့္ မလြဲႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာခန႔္ညားေနၾကျခင္းပင္ ။

လင္းယြီ႔၏ မ်က္ႏွာသည္ ယခင္ကအတိုင္း တည္ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း သိသာေသာ ႏူးညံ့မႈမ်ားရိွေလသည္ ။ သူက အရင္တစ္ေခါက္ အန္းဇယ္ရီနဲ႔အတူ လာခဲ့သၫ့္ အခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးမိလိုက္သည္ ။ ယခင္အခ်ိန္က သူ႔တြင္ ၾကင္ယာေတာ္တစ္ေယာက္၏ တာဝန္ရိွေနျခင္းေၾကာင့္သာ လိုက္ခဲ့ျခင္း ‌ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတေခါက္က စိတ္လိုလက္ရ လိုက္လာခဲ့ျခင္းပင္ ။ အမွန္ပင္ သူက ဒီလူသားအေပၚတြင္ နက္ရိႈင္းေသာခံစားခ်က္မ်ား ရိွေနခဲ့ေလၿပီ...